Tuesday 31 January 2012

Gesprek met God

"What do you think of God," the teacher asked. After a pause, the young pupil replied, "He's not a think, he's a feel." 
~Paul Frost



Boos was ik. Ontzettend boos. Woedend zelfs. Ik schreeuwde in stilte. Ik huilde van kwaadheid. Ik geloofde toch altijd? Mijn moeder was een van de grootste aanhangers van Hem zelfs. Elke zondag in Zijn kerk te vinden. Zingend in aanbidding of wat je dan ook doet als je zingt op zondag in een Katholieke kerk.
En dan deed Hij dit? Mijn vader, dood. Eerst werd hij ziek en smeekten wij Hem om mijn vader beter te maken. Hij was tenslotte pas 60 jaar en kon nog lang niet gemist worden. Hij was nog maar net met de VUT, paste op de kinderen van zus en mijn kinderen konden ook niet zonder hun opa. Hun andere opa was er toch ook al niet meer? En mijn moeder dan? Moest zij alleen verder? Hoe kon Hij hem niet beter maken? Waarom moest mijn vader dood? Ik gilde in mezelf, alleen thuis. Ik was boos op Hem. En ik zei Hem dat ik niet meer in Hem zou geloven, nooit meer. Eigen schuld dikke bult. Dát zou Hem leren. God was niet onder de indruk, geloof ik. Hij had dat wel vaker aan de hand gehad.



Hij liet me betijen. Afkoelen. Hij kent zijn pappenheimers. En dacht: jij wilt een teken dat Ik luister? Dan krijg je een teken.
Een half jaar na de dood van mijn vader praatte ik nog steeds niet met Hem. Ik was nog steeds heel erg boos.  Ik kreeg een baantje aangeboden. Ik kon bij een organisatie gaan werken waar je een soort gezelschapsdame bent voor bejaarden. Ze bezig houden zo gezegd.

En waar werd ik die eerste keer heen gestuurd? Naar het nabij gelegen nonnenklooster om een van de oudere nonnen bezig te houden omdat ze licht dementerend was. Hij lachte in zijn vuistje. Ik wilde niet meer met Hem praten? Hij had zijn plannetje al klaar.



Zuster Paula was een hele lieve maar oude en vergeetachtige zuster. Ze wilde niets liever dan de hele ochtend als ik er was wandelen in de kloostertuin en het stukje bos wat er aan grensde. Moeder Overste wilde dat liever beperken omdat ze al zo op leeftijd was. Maar zuster Paula had een sterke eigen wil. 'Ze willen dat ik kaarten in kleur', zei ze. En ze keek me aan met haar heldere ogen en schudde haar hoofd. En dan gingen we weer wandelen in de tuin, een aantal rondjes achter elkaar. En voerden we gesprekken, over het geloof, over het leven. Op regenachtige dagen wandelden we in het klooster zelf of luisterden we klassieke muziek of bekeken we oude Katholieke Illustraties.



Lopende door het klooster, arm in arm met zuster Paula, werd de onrust en boosheid in mij minder. Het was nog niet helemaal weg, maar het nam af. Hij wachtte al die tijd af. Zuster Paula luisterde en gaf af en toe advies. Soms zaten we een kopje koffie te drinken op een klein balkonnetje in de zon en dan vroeg ze mij wat en ik vertelde dan, over mijn vader, over mijn boosheid. Ze luisterde zonder te oordelen. En als we dan weer wandelden dan zei ze dat alles een reden heeft maar dat wij stervelingen die reden niet weten of dat die reden ons misschien later pas duidelijk wordt, dat het nu heel oneerlijk lijkt en misschien ook is, maar dat Hij mijn vader misschien voor andere dingen nodig had, dat Hij er Zijn redenen voor gehad moet hebben. Zuster Paula luisterde, adviseerde en ze oordeelde niet. Toen ze dan ook na een maand of vier opgenomen moest worden in een verzorgingstehuis omdat zelfs het geduld van nonnen op de proef gesteld wordt van een ongedurige, dementerende non en ze de andere nonnen teveel van hun werk afhield, oordeelde ze niet en ging.

Ik was niet boos meer. Ik ging het gesprek aan en zei: U zult er Uw redenen wel voor gehad hebben. Maar daarom ben ik het er nog niet mee eens. Hij snapte me denk ik wel. Net zoals hij mij nu snapt dat ik eigenlijk niet meer Katholiek wil zijn, of daarmee worstel. Dat ik meer voel voor het boeddhisme dan voor het Katholicisme. Hij snapt veel meer dan ik. Daarom is hij ook God en ik maar een mens. En daarom snapt Hij ook dat ik zelfs niet zeker weet of God wel een God is en niet een iets en ik me daarover weer 'schuldig' voel. Hij snapt ook dat mijn opvoeding daarover me dwars zit of parten speelt. Hij vindt dat niet erg, Hij snapt dat.



Ik heb zuster Paula nog een keer opgezocht en na een tijdje kreeg ik bericht dat ze was overleden. Ze heeft me heel veel rust gegeven en veel geleerd. Rust, dat is wat het klooster me 2 ochtenden in de week gegeven heeft. Op het juiste moment in mijn leven. Daarom snap ik ook dat dingen op het juiste moment op je pad komen. Je moet ze alleen zien en aanvaarden. Alleen snap je soms niet waarom sommige dingen die pijn doen, nu net op jouw pad moeten komen. De enige reden die ik kan bedenken is dat je er sterker van wordt, dat je er wat van leert, groeit, als mens. Dat het je helpt je pad te vervolgen, je pad te kiezen.
Dat zal wel de reden zijn. Ik denk dat er dingen gebeuren in je leven om je er een beter mens van te maken. Het lukt niet bij iedereen, of altijd. Maar uiteindelijk is dat wel de bedoeling vermoed ik. Jammer dat Hij dat niet erbij zegt als er wat gebeurd.
Daar moet ik het toch eens met Hem over hebben.

© KH

Monday 30 January 2012

Ik geloof, geloof ik

Faith is the bird that sings when the dawn is still dark. 
~Rabindranath Tagore

 

Geloof. Ik ben ermee opgegroeid. Als 'goed' Katholiek meisje, ging ik elke zondag mee naar de kerk. Alleen al omdat mijn moeder in het koor zat, en dus elke zondag moest zingen. Zus en ik zaten braaf in de kerkbanken met de kinderbijbel op schoot naast mijn vader terwijl moeder uit volle borst mee zong met de andere dames van het kerkkoor. Het was in die tijd, de jaren 70, heel gewoon.
Meneer Pastoor woonde bij ons in de wijk, en we kwamen hem regelmatig tegen als we buiten speelden. Hij maakte een grapje, zwaaide en hij kende zijn parochianen. Hij gaf godsdienstles op school en ook deed hij de voorbereiding voor de Eerste Communie en het vormsel.
Verhalen over seksueel misbruik hoorden we niet, zeker niet over onze pastoor, want dat was gewoon een  hele aardige Meneer Pastoor.

Toen we verhuisden en ik naar de mavo ging kwam ook daar Meneer Pastoor nog op school om godsdienstles te geven. Niet zo'n hele aardige Meneer Pastoor als die in mijn vorige woonplaats maar we kregen wel godsdienstles. Kom daar vandaag de dag nog maar eens om. Het was dan ook een Katholieke mavo. En ja nog steeds mee naar die kerk elke zondag. Een prachtige kerk daar niet van. Een basiliek nog wel!



Mijn kinderen zijn gedoopt, hebben de communie gedaan maar sindsdien gaan we niet meer naar de kerk. De vader van mijn kinderen had geen geloof, een Joodse vader en Protestantse moeder en zelf geloofde hij niks, zo zei hij. Voor mij zijn we in de kerk getrouwd en hebben we de kinderen laten dopen. Maar daar hield het dan mee op. En nu kom ik alleen nog in de kerk in vakanties, of als ik in een andere stad ben, om een kaarsje op te steken bij Maria, of om de kerk te bezichtigen, want ja ik blijf die fascinatie voor kerken houden. Die gebrandschilderde ramen, vooral de kruisweg die in elke kerk anders is, de beelden, en dan vooral Maria.
Thuis heb ik ook diverse Maria beeldjes waar ik kaarsjes bij aansteek, iets wat ik van thuis heb meegekregen.



Maar geloof ik zelf echt nog? Nadat de twee pastors in de kerk van de parochie waartoe ik schijn te behoren elkaar letterlijk in de haren vlogen voor de dienst, ben ik daar niet meer terug geweest. De vrouwelijk pastor daar heeft ook ooit eens gezegd voor een kleuterviering: 'Niet rennen in de kerk, dat mag niet van God!' tegen kleuters! Zij zou ook wel een flinke opfriscursus bijbelkennis kunnen gebruiken, lijkt me!

Bij mij in huis staan Maria en Boeddha inmiddels gebroederlijk/gezusterlijk naast elkaar. Het gezegde: Twee geloven op één kussen daar ligt de duivel tussen: daar heb ik me nooit wat van aan getrokken aangezien ik (volgens de Katholieke kerk) eerst met een 'heiden' getrouwd geweest ben, vervolgens gescheiden, (oei schande!) en nu samenwoon (nog meer schande) met iemand van weer een ander geloof, remonstrant is hij geloof ik als ik het goed zeg. Beiden geloven we wel, zeker dat er meer is tussen hemel en aarde, en ook dat er 'iets' moet zijn. En nog  meer zeker op de manier waarop wij bij elkaar gekomen zijn. Maar hoe we dat praktiseren, dat 'moet' volgens mijn kerk in diezelfde kerk. Dat moeten... daar heb ik enorme problemen mee.
Een pastoor of paus in dit geval die regels op legt die ze zelf de helft van de tijd niet volgen, daar heb ik enorm veel problemen mee.

Ik heb ook al eens erover gedacht om me uit te laten schrijven uit de Katholiek Kerk, na al die schandalen. Je moet je uit zeven (!!) verschillende instanties laten uit schrijven! Zeker omdat zeven een speciaal getal is in de Katholieke Kerk (zeven sacramenten). Mijn kinderen willen nog steeds zich laten uitschrijven, maar ik denk dan: Je hebt het van huis uit meegekregen voor een reden. Ik ben zeker zo opgevoed. Het zit er in. Bij mijn kinderen misschien niet meer zo, maar dat kan nog komen. En ergens wil ik het ook niet, ik kan zeker zeggen nadat ik dit geschreven heb, ja ik geloof dat ik nog geloof. Maar niet zoals de Katholieke kerk wil dat ik geloof, maar ik geloof zoals ik zelf wil geloven. Een beetje een mengelmoesje van alles misschien, maar ik denk niet dat Onze Lieve Heer daar een probleem mee zal hebben.



Op het moment ben ik bezig met mezelf spiritueel te ontwikkelen, meer in te lezen in bijvoorbeeld het Boeddhisme. Dat trekt mij veel meer aan, het is geen geloof maar een levenswijze. Het legt mensen niks op, het laat mensen nadenken over zichzelf. Het stelt geen regels, het stemt tot nadenken.
Als ik dat lees, vermoed ik dat Jezus een enorme Boeddhist geweest moet zijn.
Maar kom daar maar eens mee aan bij de paus...

© KH

Sunday 29 January 2012

Muziek op zondag, movie songs 2

Films zijn niks zonder muziek, muziek kunnen een film maken of breken. De film kan nog zo mooi, romantisch, spannend zijn, speelt er de meest 'foute' muziek onder denk je toch: hoe hebben ze dát nou kunnen doen?

Na deel 1 nu deel 2: Een paar voorbeelden van mijn favoriete muziek :

Destijds een mooie film, zeker het eerste deel, de delen daarna stelden niet veel meer voor. Toen al had ik iets met Schotland én dat kasteel duidelijk!
Moet nog steeds huilen bij dit nummer!



Ik had dezelfde jas als Judd Nelson in de film, zo'n visgraten opa-jas! O wat was ik 'verliefd' .. teenage crush zeg maar! ;-) Heerlijke film!



The love of my life, Sting, heeft voor diverse films muziek geschreven. En niet onverdienstelijk ook. Zo zaten we gezellig in de bioscoop naar The Emperor's new groove te kijken destijds, en ik hoorde mijn grote liefde ineens zingen. Ik wist t niet! Inmiddels heb ik de cd.



Voor de prachtige, romantische film Kate and Leopold heeft Sting ook muziek geschreven waaronder dit prachtige nummer:



Ik ben aan het zoeken geslagen en ik vrees dat t een Sting blog aan t worden is.. Wat heeft hij veel muziek voor films gemaakt, nog meer dat ik wist!

Leaving Las Vegas:



Ook Leaving Las Vegas, en altijd al 1 van mijn lievelings nummers geweest:


© KH

Friday 27 January 2012

Welvaart?


De handen op schoot
Handenwringend
Gerimpeld 
Geaderd 
Maar zacht niettemin

De voeten gestoken in pantoffels
Tenenkrommend
De eenzaamheid
Bijna niet 
Om aan te zien

Voetje voor voetje
Tergend langzaam
Ze schuifelt
De kamer door
Geen hulp voor handen

De schouders gebogen
Tranentrekkend
De kwaliteit 
Van leven die
Te wensen over laat

© KH

Thursday 26 January 2012

What's on?



Ik kijk graag naar de BBC. Daar weten ze nog eens echte mooie televisie programma's te maken. Kostuumdrama's, prachtige series, films, noem maar op. Ik heb mijn voorkeuren, maar soms krijg ik tips van mensen die ook graag naar de BBC kijken en kijk je ineens naar een serie waar je zelf nooit opgekomen was maar die je verrast! Zo baal ik een beetje dat ik zo laat ben begonnen met kijken naar Dr. Who. Een prachtige serie een kolfje naar mijn Science Fiction hand. Als Sci-Fi gek een must voor mij eigenlijk maar ja, wist ik veel!
Ook hou ik enorm van alles wat met Koning Arthur te maken heeft, dus de serie Merlin sluit daar weer goed bij aan al heeft de BBC er een geheel andere draai aan gegeven, aan het oorspronkelijke verhaal.

Het enige waar ik nooit naar kijk is detectives. 1 uitzondering maakte ik toen de Nederlandse zender KRO begon met Sherlock Holmes. Ik was meteen verliefd op deze moderne versie van de detective Sherlock en zijn partner dr. Watson. Helaas is de KRO gestopt maar gelukkig hebben we altijd de BBC nog, die nooit teleurstelt. Seizoen 2 was nog meer spectaculair dan seizoen 1. Met als klapper de laatste aflevering waar ik tranen met tuiten bij huilde.



Nog 1 die onder je huid gaat zitten:
Birdsong:



Hier viel ik halverwege in maar ga ik wel volgen:



Merlin


Love this! Dr. Who


Deze was rond Kerst op de BBC, prachtig:



© KH

Wednesday 25 January 2012

Irritante gewoonten

Weer een Challenge van Daan en mij.
Humor is the great thing, the saving thing. The minute it crops up, all our irritation and resentments slip away, and a sunny spirit takes their place. 
~ Mark Twain

Het gaat goed. Al tijden gaat het goed. En dan sluipt het erin. Die irritante gewoonten waar je je werkelijk stapelgek aan ergert. Het gegraaf in een neus terwijl je het ziet, of  het continu ophalen van een neus, te lui om een zakdoek te pakken (denk jij dan). Als hij bukt die bilspleet! En ook al is het je eigen man of vriend, dat wil niet zeggen dat je daar tegenaan hoeft te kijken of dat  hij dat niet ook doet als hij bukt op zijn werk!

Gelukkig zijn de 'echte mannen gewoonten' zoals vuile sokken op de grond of onderbroeken overal, drinken uit een pak melk en krabben op plekken waar je dat niet wilt zien niet aan mijn vriend besteed. De sokken en onderbroeken vind ik echter wel op de kamer van de 2 pubers. Die op hun beurt weer roepen dat hun vader dat zelf wel doet of altijd deed, en zij het bij hem niet mogen. Tja... 


Vriend heeft weer hele ander gewoonten waar ik me aan irriteer. Hij kan zich bijvoorbeeld heel snel ergeren aan mensen. Op het irritante af. Zit je gezellig te praten in de auto op de snelweg en ineens kan het zomaar zijn dat hij qua humeur uit de bocht vliegt. In mijn ogen om niks, maar in zijn ogen heeft de medeweggebruiker stront in zijn ogen, of weet ik wat nog meer. Mijn vriend is niet eens een zogenaamde machoman maar gewoon een gezellige metroman. Een over het algemeen een gemoedelijk iemand maar kennelijk komt ook in hem op de weg het beest in hem boven als hem een strobreed in de weggelegd wordt. 
Of je zit gezellig op zaterdagavond een mooie film te kijken en meneer valt op de bank in slaap! Gezellig! Had ik er niet al zo een gehad? 
Herkenbaar? 


En als ik er over nadenk: Hebben wij vrouwen niet gewoon een ideaal beeld in ons hoofd van hoe wij onze man willen hebben? Want laten we wel wezen dames, wij zijn zelf ook niet perfect en ik ben de eerste om daaraan toe te geven. Maar die perfecte man die in ons hoofd zit, is niet de man die in ons huis leeft. Natuurlijk is hij in het begin dé ideale partner, in het begin kan iedereen die ideale partner zijn. Dan ben je nog zo verliefd dat je die imperfecties niet ziet. (ook  hij die van jou niet) Maar na verloop van tijd zul je het toch echt met al zijn imperfecties moeten doen, net zoals hij het met die van jou doet. Hij zegt er misschien niks van. Hij slikt ze ook, doet het er ook mee. Wij vrouwen kunnen er nu eenmaal uren over door blijven gaan. 

Ik kan me nog levendig voor de geest halen dat in een woordenwisseling van mijn ouders in mijn jeugd mijn moeder dat ook zo goed kon. Mijn vader was dan allang klaar ermee. Trok zich alweer terug achter zijn krant en mijn moeder, die dan naar een andere kamer, of keuken was gegaan kon dan tig keer terug komen om te zeggen: 'Ja maar toch vind ik dat..' Mijn vader negeerde dat meestal of liep de kamer uit, gewoon simpel. Mijn zusje en ik zeiden dan: 'Mam, hou nou eens op!' Na een uurtje afgekoeld te zijn was het dan weer goed en dat zagen mijn zus en ik ook, dat goedmaken. (mijn ouders waren gek op elkaar dat zagen we wel)


Mijn ex heeft wel eens gezegd dat ik net zo deed als mijn moeder. Of de neiging had. Sinds wij uit elkaar zijn ben ik erg veranderd en probeer ik aan mezelf te werken. Die irritaties die ik nu wel eens voel, probeer ik dan ook maar een plek te geven en te denken: Och, hij heeft gelukkig meer leuke dingen dan irritante en daar gaat het dan toch om. De humor is er, we lachen veel, en dat is belangrijker in een relatie dan je dood ergeren aan elkaar! 

Pas als een partner weet dat hij de ander irriteert met zijn gewoonten, en dus die gewoonten expres herhaalt iedere keer, dan pas gaat het 'vervelend' worden. En is er iets goed mis. Ook hier geldt: Blijf erover praten. Mannen doen dat niet graag, heb ik gemerkt. Maar aan een relatie werken is wel zo belangrijk! Ook aan de irritaties dus. 

Mijn kinderen zijn jongens, puber-jongens. Veel irritaties dus. Een van de meest grote irritaties aan hen is: Het consequent 'vergeten' te vervangen van de wc-rol. Hangt er gewoon 1 rottig velletje. Terwijl er gewoon zo'n standaard vol rollen naast staat. Ik vond op internet onderstaand plaatje, ik denk dat ik dat maar eens boven de wc-rol houder ga hangen: 

© KH

Monday 23 January 2012

Het jaar van de Draak



Gisteren was het Chinese Nieuwjaar en is dus ook het Jaar van de Draak aangebroken. Behalve dat mensen met een kinderwens dit jaar draken van kinderen kunnen verwachten, wat staat ons allemaal te wachten in het Jaar van de Draak?



Een jaar van geluk en beweging

De Chinezen bezien een Drakenjaar als een jaar van geluk, een jaar dat zich leent om nieuwe zaken op te starten.
Het jaar van de Draak biedt mogelijkheden voor ons allemaal. Er is vast een algemene voorspelling maar wil je het precies weten dan zou je de horoscoop voor jouw teken in de Chinese dierenriem moeten lezen. Hoe werkt dat eigenlijk? 

Bij de Chinese Astrologie wordt de tijd berekend in cycli van 60 jaar. De 12 dierentekens verschijnen elk 5 x in elke 60-jarige cyclus. De Chinese Kalender heeft de Maan als vertrekpunt, en de Maan komt 12 tot 13 keer terug in een jaar.

In de Chinese horoscoop moeten we het jaar, de maand en het uur van de geboorte weten om een volledige horoscoop te kunnen maken. Een Chinese maand heeft 29 tot 30 dagen. Elke 3 tot 4 jaar wordt een maand aan het Chinese jaar toegevoegd om ongeveer gelijk te komen met de westerse jaartelling. Het Chinese uur is gelijk aan twee westerse uren.

Omdat Chinezen rekenen in maanjaren begint de Chinese kalender niet zoals bij ons op 1 januari, maar ergens in de periode tussen eind januari en midden februari en dat verklaart ook waarom een chinees dierenriemteken bijvoorbeeld van 15 februari tot 2 februari van het daarop volgende jaar kan heersen.




Al meer dan vijfduizend jaar proberen de Chinezen met behulp van o.a. astrologie de levensloop van een mens te doorgronden.

De Chinese astrologie heeft een cyclus van twaalf jaar, beginnend met het jaar van de Rat en eindigend met het jaar van het Varken.

In de Chinese astrologie is iemand nooit maar één dier, maar bestaan we uit 3 dieren:
- de jaardieren (het geboortejaar)
- de maandieren (de geboortemaand)
- de innerlijke dieren (de geboortetijd)

Jaardier
Het jaardier staat voor ons uiterlijk gedrag: per dier zijn er vijf verschillende types (de 5 elementen). Het jaardier -meestal je 'Chinese teken' genoemd- geeft een basisbeschrijving van de persoon, met name naar buiten toe.

Maandier
Het maandier wordt afgeleid van de geboortemaand en speelt een belangrijke rol bij de vorming van onze persoonlijkheid en onze relaties.

Innerlijk dier
Het Innerlijk dier leiden we af van het geboortetijdstip en zegt iets over ons innerlijk leven.

Ook de resterende duidingselementen zijn anders, behalve met de twaalf jaar-, maan- en innerlijke dieren worden ook de vijf elementen, Yin & Yang, en de seizoenen bij de duiding betrokken.


Volgens de legende zou Boeddha op een mooie dag alle dieren bij zich geroepen hebben, Maar er kwamen er slechts 12 opdagen. Om deze dieren te belonen schonk Boeddha aan elk van de 12 dieren een jaar waaraan het specifieke eigenschappen en kenmerken mocht verlenen.

Maar ook al is dit een wijd verbreide legende, het kan niet waar zijn omdat men in het begin van de Chinese astrologie werkte met 27 maantekens en 36 dierentekens.

Pas nadat het maanjaar aangepast was aan het zonnejaar van het westen ontwikkelden zich de 12 dierenriemtekens waar wij nu nog steeds mee werken.

De Chinese tekens vertonen overeenkomsten met de Westerse tekens, ze zijn niet helemaal gelijk - maar wel in grote lijnen.

Rat - Boogschutter
Os - Steenbok
Tijger - Waterman
Konijn - Vis
Draak - Ram
Slang - Stier
Paard - Tweeling
Geit - Kreeft
Aap - Leeuw
Haan - Maagd
Hond - Weegschaal
Varken - Schorpioen

Ikzelf ben een geit of schaap. Mijn gewone sterrenbeeld is Maagd. Mijn gewone sterrenbeeld vind ik niet altijd kloppen. Dat van de geit, klopt die wel? Nee ook lang niet alles al komt er wel veel meer overeen. Handig om te weten is ook met wie je wel of niet klikt. Vooral in relaties. 

Wil je zelf weten wat je Chinese teken is of je Jaar horoscoop, neem dan een kijkje op 1 van deze site:



© KH

Bron: Catharinaweb.nl

Sunday 22 January 2012

Muziek op zondag, John Mayer



Er zijn een aantal zangers die me kippenvel bezorgen. John Mayer is er zeker 1 van. Al vanaf de eerste keer dat ik hem hoorde zingen. De man is zo goed met een gitaar en vooral het spelen van de blues met de groten der aarde zoals BB King en Eric Clapton gaat hem goed af. Ook voor een Jimi Hendirix cover draait hij zijn hand niet om, en nog goed ook. Veel muzikanten hebben passie voor hun muziek maar bij John Mayer straalt passie voor zijn muziek van zijn gitaarspel af!
Luister en oordeel zelf maar geniet er vooral van:



Jemig wat die man met een gitaar kan! Ongelooflijk! Waanzinnig!









© KH

Friday 20 January 2012

That brings back memories

I can only note that the past is beautiful because one never realises an emotion at the time. It expands later, and thus we don't have complete emotions about the present, only about the past. 
~ Virginia Woolf


Soms hoef je maar iets te horen, een geluid, een liedje, of iets te ruiken, en je bent terug in de tijd.
Zo reed ik vanmorgen naar mijn werk op mijn fiets en boven mijn hoofd waren 2 meeuwen ruzie aan het maken. Een van hen vloog verontwaardigd (zo leek het) weg en schreeuwde nog wat tegen de ander. En ineens was ik terug in Charmouth aan de kust. Waar ook zoveel zeemeeuwen boven onze hoofden vlogen en waar we onze laatste vakantie samen als gezin (achteraf gezien) doorbrachten. Het was de heetste zomer ooit,  zeker voor Engelse begrippen. Zeker 35 graden. De zomer die zo heet was dat zelfs de Nijmeegse Vierdaagse afgelast moest worden. En voor mij dus de zomer dat wij als gezin voor het laatst samen waren.



Ik heb het ook met geuren. De geur van kaneel (mijn moeder's appeltaart), de geur van vers gemaaid gras (mijn vader die het gras maait), en de ene geur die ik nooit goed thuis kan brengen maar die af en toe ineens me terugbrengt naar het ziekenhuis waar ik als kind lag met een liesbreuk. En waar de zuster een wit poeder over mijn eten strooide. Die geur, van dat witte poeder (ik neem aan medicijn) brengt mij dan terug in het ziekenhuis op zes jarige leeftijd waar ik 's nachts hele gesprekken hield met mijn kamergenootje.

Als het regent, met van die bellen op de plassen ben ik weer terug op mijn zolderkamer in mijn ouderlijk huis in de jaren 70. En speel ik met de kier van het zolderraam open, met mijn barbies. Die hebben dan regenlaarzen aan en stappen vrolijk in de plassen op het dak.



Muziek kan me in 1 klap terug brengen naar toen. Wat voor muziek dan ook. Vooral jaren 80 muziek omdat ik puber was in die jaren. Later in de jaren 80 was het de zogenaamde New Wave muziek, maar ook eerder al. Elke keer als ik een Queen nummer hoor uit de jaren 70 ben ik terug in de woonkamer, net uit school, kat spinnend op schoot, kop thee binnen handbereik, boek in mijn hand.
Zo had het nummer 'Mama' van Genesis, wat ik eerst een geweldig nummer vond, een week nadat ik het gehoord had het voor mij afgedaan en kon ik het heel lang niet meer horen, omdat het voor mij hoorde bij het dodelijk ongeluk van mijn tante in de week dat ik 15 jaar werd.
Nu kan ik het gelukkig weer luisteren zonder die nare bijklank, maar ik denk er dan nog wel aan.

Terugdenken aan vroeger is fijn, zeker als er gelukkige herinneringen zijn. Alleen blijven hangen in een verleden is niet goed. Leer van het verleden zeggen wijsgeren, maar leef in het heden. En dat is precies wat ik doe. Maar af en toe terugdenken als je geheugen geprikkeld wordt door iets, is zo erg nog niet.

Dit nummer brengt me regelrecht terug naar die 'kat op schoot'-herinnering:



© KH

Thursday 19 January 2012

Home is where the heart is

Een Challenge van Daan en mij over heimwee dit keer.


Home is where the heart is


If Home is where the heart is 
Then may your Home be blessed 
A shelter from the storms of Life 
A place of rest, 
And when each day is over 
And toil put in its place 
Your Home's dear warmth 
Will bring its smile 
To light the saddest face.



© John McLeod

Heimwee. Sinds ik voor het eerst in Schotland ben geweest in 1992 heb ik er last van. Heimwee naar dat land met die groene heuvels, dat mooie taaltje met die rollende r en die vreselijk aardige mensen! Nergens heb ik me zo thuis gevoeld als daar. Het gekke is ook dat ik er de weg weet. Feilloos. Of ik er eerder geweest was, zelfs die eerste keer. In Edinburgh had ik geen kaart nodig om van A naar B te komen. En op bepaalde plekken in the Highlands kreeg ik een gevoel van thuiskomen. Ik was daar eerder geweest.
In een vorig leven? 

Sindsdien ben ik zo'n 6 keer teruggeweest. Ook naar Engeland maar vooral Schotland trekt me. De muziek, het landschap, de mensen. Ik hoor daar voor mijn gevoel. De manier van doen daar, de gewoonten, de mensen. Hoe noordelijker je komt in Europa (in Zweden ook overigens) hoe vriendelijker de mensen zijn heb ik gemerkt. De humor, zo niet te evenaren met onze 'Hollandse humor'. Ik kan daar mezelf zijn, niet alles heeft uitleg nodig.  
Ik wil er wonen. Dat staat voor mij vast. Maar wát moet ik doen om dat te verwezenlijken? Hoe doe ik dat? Hoe droom ik mijn droom, of beter, hoe laat ik mijn droom uitkomen? 

Ooit kwam ik op internet deze foto tegen, in Pitlochry aan een loch. Mijn absolute droomplek: 


2 miljoen kost dit huis, of zoiets. Met grond eromheen, dat dan weer wel, heel privé, dat dan ook wel weer én aan het loch. Een droom om dan vee te hebben, schapen, varkens vooral! Highland cows. Geiten, kippen. Ik wil het allemaal, 1 of 2 vakantie cottages om te verhuren. Mijn absolute droom is een serre om in te schrijven, met loch uitzicht, aan mijn nog uit te brengen boeken!  


Het hebben en verzorgen van het vee erbij, geitenkaas leren maken en verkopen, vakantiehuizen verhuren en daar dan van kunnen leven. Op mijn droomplek. Nu nog weten hoe ik dat kan realiseren. Ik heb werkelijk geen flauw idee. Die zak met goud heb ik niet, komt er niet, en de heimwee is soms ondraaglijk. Vooral als ik van die geweldige YouTube filmpjes bekijk over Schotland. Zelfs een vakantie zit er dit jaar niet in omdat ons eigen huis nodig wat onderhanden genomen moet worden. Soms heb ik zo'n heimwee dat het zeer doet, van binnen. 


Maar laten we wel wezen, als je dit ziet, snap je wel waarom toch? 





En alleen mensen die dat ook hebben snappen wat ik bedoel. 
Daan bijvoorbeeld die heimwee naar Engeland heeft. 
Misschien weet zij een oplossing, maar ik weet, vooralsnog, niet hoe ik mijn droom kan laten uitkomen. Misschien zie ik ooit nog het licht, tot die tijd zal ik het hiermee moeten doen. Met de tranen over mijn wangen, dat dan weer wel... 

© KH


Wednesday 18 January 2012

Tel je zegeningen

If a fellow isn't thankful for what he's got, he isn't likely to be thankful for what he's going to get. 
~Frank A. Clark



Er zijn van die dagen dat ik al vroeg wakker lig en met geen mogelijkheid meer in slaap kan komen. Wakker gemaakt doordat Vriend lawaaierig opstaat of dat het zo lijkt, de buurman zijn wekker afgaat en hij hem niet  hoort maar ik wel, de ganzen in de vijver denken dat ze wat horen en vinden dat ze moeten gakken of door wat voor reden dan ook ik wakker word. Daar lig je dan om  half 6 met wijd open ogen te kijken in het donker. Te vroeg om eruit te gaan, te wakker om nog in slaap te komen. Dan ga je liggen luisteren, naar geluiden in huis of buiten. Langzaam wordt de wereld wakker. Aarzelend beginnen de eerste vogels hun ochtendlied. De buurman vertrekt naar zijn werk, hij is uiteindelijk toch wakker geworden van zijn eigen wekker. Je hoort de krantenjongen bij de andere buren. Vriend vertrekt en zet en passant nog even de vuilnisbak buiten.



Al die geluiden in de vroege ochtend terwijl je in je warme bed ligt verdwijnen in het niets bij dat ene geluid. Wat overal bovenuit komt. Het zingen van het roodborstje. Hoe warm mijn bed ook is, de rillingen gaan over mijn rug . Zo vroeg klaarwakker liggen heeft ook zo zijn voordelen. Ik zou eruit kunnen gaan. Maar dan had ik dit mooie geluid gemist. Als ik opsta begint de lucht al te verkleuren in de verte van donker naar een ietsepietsie licht. Een half uurtje later is de lucht felrood. Ik kijk ernaar en denk: 'Tel je zegeningen'.
Mijn hond wacht me kwispelend op. Mijn Jongste zoon komt stuiterend de trap af (dat betekend slecht weer op komst) en zelfs Oudste zoon is weer (zij het nipt) op tijd beneden om naar school te gaan. En het is nog mijn vrije dag ook. Ik laat de hond uit in de ochtendschemering. Het heeft licht gevroren.

Zegeningen. Je staat er nooit zo bij stil. Iedereen heeft wel iets om dankbaar voor te zijn. Wel meer dan 1 ding ook. In wat voor situatie je ook zit. In mijn leven is het op dit moment rustig. Na een zeer woelige periode mag ik wel zeggen. Na jaren van onrust en een ongelukkig huwelijk en veel verdriet wat daarop volgde. Het verwerken daarvan is me niet in de koude kleren gaan zitten in de jaren die daarop volgden.
Misschien dat ik daarom nu de rustige periode zo waardeer en er dankbaar voor ben.
Dankbaar voor de kleine dingen in het leven. Voor de vogels in mijn tuin, voor de hond die rustig ligt te slapen, voor mijn vrije dag, voor de mooie winterlucht, ja zelfs voor de buren dat hun kleinkinderen er weer zijn ook al maken ze een vreselijk lawaai. Ik probeer mijn rust te vinden. Ik ben blij. Met mezelf, met mijn leven. Met het moment. En vooral zeer dankbaar!

© KH

Be Thankful

Be thankful that you don’t already have everything you desire,
If you did, what would there be to look forward to?
Be thankful when you don’t know something
For it gives you the opportunity to learn.
Be thankful for the difficult times.
During those times you grow.
Be thankful for your limitations
Because they give you opportunities for improvement.
Be thankful for each new challenge
Because it will build your strength and character.
Be thankful for your mistakes
They will teach you valuable lessons.
Be thankful when you’re tired and weary
Because it means you’ve made a difference.
It is easy to be thankful for the good things.
A life of rich fulfillment comes to those who are
also thankful for the setbacks.
GRATITUDE can turn a negative into a positive.
Find a way to be thankful for your troubles
and they can become your blessings.

(Author Unknown)

Tuesday 17 January 2012

Inspirerend koken



Koken. O wat heb ik daar een hekel aan. Nergens heb ik zo'n hekel aan als aan koken. Ik wilde dat ik het net zo leuk zou vinden als mijn Jongste die kok wil worden. Dat is mijn geluk, dat Jongste kok wil worden en daarvoor gaat leren. Mijn oude dag met tafeltje dekje, is verzekerd. 'Als je maar betaald', zegt Jongste schouderophalend en al zakelijk op zijn bijna 15e. Alle Kerstdiners waar ik ook een broertje dood aan heb (rare uitdrukking is dat toch) komen als hij klaar is, voor zijn rekening. Ik kan me er nu al op verheugen. Want hoewel ik dol ben op lekker eten, koken daar kun je me echt niet blij mee maken.



En hoewel ik heel graag naar foto's en lekkere recepten kijk en dan denk: O maar dat kan ik ook, en dat is lekker, kan ik mezelf er niet toe zetten om het daadwerkelijk ook te gaan maken. Zelfs niet met die geweldige website Tastespotting . Het water loopt je uit de mond echt waar. Vooral in het najaar met mijn lievelingseten: Champignons. Maar nee, niets heb ik ervan gemaakt. Ik ben nu eenmaal geen keukenprinses.



Waarom dan niet? Geen idee. Misschien omdat als ik iets maak er altijd wel iemand zeurt? Ik lust het niet. Waarom eten we dat? En waarom eten we dat niet? Of nog erger; Je staat een uur of zo in de keuken en binnen 10 minuten is het op! Sta je je een keer uit te sloven!


Muffin

Bakken, dat vind ik dan weer wel leuk! Cakes, of muffins, of taarten. Dan ben je heel de tijd bezig, is niet moeilijk om te doen, en ook al sta je soms tot je ellebogen in de meel, het resultaat mag er ook zijn. Iedereen blij!

Toen wij een paar jaar geleden een nieuwe keuken lieten plaatsen, wilden we graag een gasoven. Die zijn er bijna niet meer. Dus dat werd een groot fornuis met 2 ovens. 6 Gaspitten waarvan 1 een wokpit is. Nee, wij zouden op 'kookles' gaan, speciaal gericht op dit soort fornuizen. Dat moeten we nog doen dus.

En als ik koken en ook bakken nu beter kon en leuker vond om te doen. Dan kon ik ook van die prachtige foto's maken van de meest lekkere dingen, en daar een geweldig 'Food-blog' van maken. Want wat zie je een heerlijke dingen soms langs komen. Dingen waarvan ik alleen nog kan dromen dat ik ze ooit nog  hoop te kunnen maken! Ondanks mijn superdeluxe fornuis!


Shepperd's pie

Misschien kan ik dan ook ooit nog eens die zalige mokkataart die mijn oma vroeger maakte, zelf maken!



©  KH