Ik geloof, geloof ik

Faith is the bird that sings when the dawn is still dark. 

~Rabindranath Tagore

 

Geloof. Ik ben ermee opgegroeid. Als 'goed' Katholiek meisje, ging ik elke zondag mee naar de kerk. Alleen al omdat mijn moeder in het koor zat, en dus elke zondag moest zingen. Zus en ik zaten braaf in de kerkbanken met de kinderbijbel op schoot naast mijn vader terwijl moeder uit volle borst mee zong met de andere dames van het kerkkoor. Het was in die tijd, de jaren 70, heel gewoon.
Meneer Pastoor woonde bij ons in de wijk, en we kwamen hem regelmatig tegen als we buiten speelden. Hij maakte een grapje, zwaaide en hij kende zijn parochianen. Hij gaf godsdienstles op school en ook deed hij de voorbereiding voor de Eerste Communie en het vormsel.
Verhalen over seksueel misbruik hoorden we niet, zeker niet over onze pastoor, want dat was gewoon een  hele aardige Meneer Pastoor.

Toen we verhuisden en ik naar de mavo ging kwam ook daar Meneer Pastoor nog op school om godsdienstles te geven. Niet zo'n hele aardige Meneer Pastoor als die in mijn vorige woonplaats maar we kregen wel godsdienstles. Kom daar vandaag de dag nog maar eens om. Het was dan ook een Katholieke mavo. En ja nog steeds mee naar die kerk elke zondag. Een prachtige kerk daar niet van. Een basiliek nog wel!



Mijn kinderen zijn gedoopt, hebben de communie gedaan maar sindsdien gaan we niet meer naar de kerk. De vader van mijn kinderen had geen geloof, een Joodse vader en Protestantse moeder en zelf geloofde hij niks, zo zei hij. Voor mij zijn we in de kerk getrouwd en hebben we de kinderen laten dopen. Maar daar hield het dan mee op. En nu kom ik alleen nog in de kerk in vakanties, of als ik in een andere stad ben, om een kaarsje op te steken bij Maria, of om de kerk te bezichtigen, want ja ik blijf die fascinatie voor kerken houden. Die gebrandschilderde ramen, vooral de kruisweg die in elke kerk anders is, de beelden, en dan vooral Maria.
Thuis heb ik ook diverse Maria beeldjes waar ik kaarsjes bij aansteek, iets wat ik van thuis heb meegekregen.



Maar geloof ik zelf echt nog? Nadat de twee pastors in de kerk van de parochie waartoe ik schijn te behoren elkaar letterlijk in de haren vlogen voor de dienst, ben ik daar niet meer terug geweest. De vrouwelijk pastor daar heeft ook ooit eens gezegd voor een kleuterviering: 'Niet rennen in de kerk, dat mag niet van God!' tegen kleuters! Zij zou ook wel een flinke opfriscursus bijbelkennis kunnen gebruiken, lijkt me!

Bij mij in huis staan Maria en Boeddha inmiddels gebroederlijk/gezusterlijk naast elkaar. Het gezegde: Twee geloven op één kussen daar ligt de duivel tussen: daar heb ik me nooit wat van aan getrokken aangezien ik (volgens de Katholieke kerk) eerst met een 'heiden' getrouwd geweest ben, vervolgens gescheiden, (oei schande!) en nu samenwoon (nog meer schande) met iemand van weer een ander geloof, remonstrant is hij geloof ik als ik het goed zeg. Beiden geloven we wel, zeker dat er meer is tussen hemel en aarde, en ook dat er 'iets' moet zijn. En nog  meer zeker op de manier waarop wij bij elkaar gekomen zijn. Maar hoe we dat praktiseren, dat 'moet' volgens mijn kerk in diezelfde kerk. Dat moeten... daar heb ik enorme problemen mee.
Een pastoor of paus in dit geval die regels op legt die ze zelf de helft van de tijd niet volgen, daar heb ik enorm veel problemen mee.

Ik heb ook al eens erover gedacht om me uit te laten schrijven uit de Katholiek Kerk, na al die schandalen. Je moet je uit zeven (!!) verschillende instanties laten uit schrijven! Zeker omdat zeven een speciaal getal is in de Katholieke Kerk (zeven sacramenten). Mijn kinderen willen nog steeds zich laten uitschrijven, maar ik denk dan: Je hebt het van huis uit meegekregen voor een reden. Ik ben zeker zo opgevoed. Het zit er in. Bij mijn kinderen misschien niet meer zo, maar dat kan nog komen. En ergens wil ik het ook niet, ik kan zeker zeggen nadat ik dit geschreven heb, ja ik geloof dat ik nog geloof. Maar niet zoals de Katholieke kerk wil dat ik geloof, maar ik geloof zoals ik zelf wil geloven. Een beetje een mengelmoesje van alles misschien, maar ik denk niet dat Onze Lieve Heer daar een probleem mee zal hebben.



Op het moment ben ik bezig met mezelf spiritueel te ontwikkelen, meer in te lezen in bijvoorbeeld het Boeddhisme. Dat trekt mij veel meer aan, het is geen geloof maar een levenswijze. Het legt mensen niks op, het laat mensen nadenken over zichzelf. Het stelt geen regels, het stemt tot nadenken.
Als ik dat lees, vermoed ik dat Jezus een enorme Boeddhist geweest moet zijn.
Maar kom daar maar eens mee aan bij de paus...

© KH