Vanmorgen fietste ik naar mijn werk en snoof de lucht van de herfst al een beetje op. Het gevoel in september is zo lekker. De maand dat ik jarig ben, de maand dat alles weer begint te leven, de vogels weer geluid maken (weet niet of het de meeste mensen opvalt,maar in augustus houden de meesten hun snavel) en dat mijn jaargetijde begint: de Herfst! Ik reed de straat van 'mijn mevrouw' in en hoorde het koeren van de duiven. Meteen was ik terug in de straat waar mijn oma vroeger woonde. De buurman van oma was duivenmelker (heb dat altijd een vreemde naam gevonden, alsof er uiers onder een duif hangen!) en de keren dat ik bij oma logeerde (wat niet echt veel was omdat ik vaak heimwee had) werd ik 's ochtends wakker gekoerd door de duiven. Nu nog vind ik het geluid van duiven geweldig! Het herinnert me aan de tijd dat oma daar nog woonde, aan de enorme berkenboom, in de grote tuin zeker voor zo'n klein huisje.
Oma woont nu al weer jaren in een appartement en hoopt dit jaar 91 te worden. Maar ik word altijd een beetje sentimenteel als ik daaraan terug denk.
Toen ik terug naar huis fietste rook het ook gewoon naar tja hoe omschrijf ik dat het beste: Nazomer, begin herfst. Het is mooi weer, de temperatuur is goed maar tóch voelt het anders aan als in het midden van de zomer. Lekkerder, beter. Herfstig. De belofte van de herfst hangt in de lucht. En weer neem ik mezelf voor, zoals ieder jaar, om veel heel veel te gaan wandelen. Lekker in de bladeren te gaan schoppen als een klein kind. De geur van het herfstige bos op te snuiven. Want niets is zo lekker als het bos in de herfst.
Over anderhalve week ben ik jarig en zoals ieder jaar verander ik kleine dingen in mijn huis. Ik maak niet echt een 'herfsttafel' meer zoals toen de kids nog klein waren maar ik leg wel hier en daar echte herfstdingen neer. Of een dienblad op tafel met wat 'herfstigs' erin. Pompoenen zet ik neer. Gewoon de sfeer in huis. Het verwelkomen van mijn favoriete jaargetijde. Zodat ik niet alleen de geur buiten heb, maar ook binnen. De geur van kaneel, van een herfstbos.
Natuurlijk is het straks onvermijdelijk dat het een keer flink zal regenen, het wordt tenslotte herfst. Veel mensen kunnen daar niet tegen, het korter worden van de dagen, of het sombere weer. Ik hou ervan, ik vind het heerlijk. Het weer wat we nu hebben is lekker hoor, maar dat echte herfstweer, met je benen opgetrokken op de bank met een goed boek en een kop thee terwijl de regen tegen de ramen klettert. Af en toe naar buiten kijken naar de jagende wolkenluchten. Wat kan ik me daarop verheugen!
En somber? Het is maar wat je er zelf van maakt! Als je zelf somber gaat zitten zijn, is zelfs de zonnigste dag nog somber!
Ik kan in ieder geval niet wachten op aankomende herfst! Mijn wandelschoenen en camera staan al klaar!
© KH
