De afgelopen weken liep het de spuigaten uit. Mijn blog werd overspoeld door spam! Je kon het zo gek nog niet bedenken of ik kreeg er een reactie over. Gelukkig verdween de meeste daarvan in mijn 'spam-berichten postvak' in plaats van tussen de gepubliceerde reacties. Helaas glipte er een enkele tussendoor. Soms de meest rare, of nare. Seksueel getinte ook wel. Ik verwijderde ze altijd maar zo snel mogelijk. Waarom ze mij moesten hebben? Geen idee. Ik had het ook al op mijn hotmail, maar sinds dat Outlook geworden is ben ik daar (afkloppen) vanaf.
Afgelopen paar dagen dacht ik de spammers te slim af te zijn. Ik zette gewoon die verificatiecode erop. ZO dát zou ze leren! Ja mij ook! Ik kreeg meteen geen enkele reactie meer. Want die code is een ramp! Geen mens kan dat lezen, en nee spammers wagen zich daar al helemaal niet aan. Dat zijn meestal computergestuurde reclame dingetjes tenslotte.
Als er al iemand door kwam kreeg ik steevast de verzuchting: O die code!
Dus ik heb hem maar weer verwijderd, die code. Ik hou mijn hart vast voor de spammers. Natuurlijk hoop ik dat ze wegblijven nu. Dan maar dagelijks mijn spam-vak nakijken. Hopelijk zijn ze uitgespamt. Maar wat doen we er tegen? En hebben andere bloggers er ook last van? Wat doen jullie ertegen? Lastig blijft het.
Maar ik wil de lezers hier niet wegjagen! Hopelijk komen jullie weer reageren! Ik ben erg blij met alle reacties en hopelijk heeft iemand een idee wat ik tegen de spammers kan doen. Alvast bedankt voor de tips.
De laatste tijd merk ik weer aan mezelf dat ik me opgejaagd voel. Niet lekker in mijn vel, ik trek me weer teveel dingen aan die anderen van mij menen te moeten vinden. Ik neem niet weer de rust om mezelf te herpakken, te doen waar ik mee bezig was:namelijk mezelf te veranderen of te verbeteren, of beter gezegd, meer te doen wat voor mij goed voelt. voor zowel lichaam als geest. Vooral de geest heeft dat op dit moment heel hard nodig merk ik. Door allerlei gedoe (zie blog van gisteren ) heb ik last gekregen van allerlei dingen als bijvoorbeeld hyperventilatie, innerlijke onrust. Ik was goed op weg maar laat me keer op keer afleiden door mensen die wat van me willen en wat ik eigenlijk niet wil, of kan. Dat er dan onbegrip ontstaat, zegt meer over hen dan over mij maar ik trek me nu eenmaal veel te veel aan van mensen, altijd al gedaan en dat verander je niet snel. Vandaag zag ik een mooie tekst, en omdat ik dit blog vanmiddag met mijn smartphone wilde posten (wat niet ging) nu alsnog dit blog met de 10 manieren om gelukkig te zijn. Wel in het Engels, maar het kwam ook van een Engelse site.
An inability to stay quiet is one of the most conspicuous failings of mankind. ~Walter Bagehot
Rust en stilte. Soms denk ik weleens dat ik nu echt oud aan het worden ben, of is het wijzer? Vandaag las ik een artikel in de laatste nieuwe Happinez over de technologie en wijsheid. Het zette me aan het denken. We zitten met zijn allen steeds vaker en langer op de sociale media en we mailen wat af.
'Heb je mijn mail dan niet gekregen?' Hoe vaak hoor je die vraag niet? Gek genoeg moet je kennelijk ieder dag je mail checken en dan ook nog liefst een paar keer per dag! Stel je voor dat je iets mist!
Afgelopen weekend betrapte ik mezelf er ook weer op. 's Morgens zei ik het nog tegen Lief: 'Niet weer heel de dag achter dat ding hoor!' En voor we het door hadden was het alweer 4 uur in de middag! Weg weekend! Gelukkig hadden we 's morgens heel vroeg al een lange boswandeling gemaakt maar toch! Het is en blijft zonde van je tijd, ergens. Natuurlijk doe je (soms) wel leuke en nuttige dingen op dat 'rotding', en ik zeker zou niet zonder (meer) kunnen. Of toch? Ik moet ergens wel. Had ik eerst aan mijn rechterschouder een frozen sholder nu is de linker aan de beurt en moet ik internetminderen. Niet alleen omdat er meer is in de wereld dan social media maar ook omdat ik wel weer eens wat anders wil doen dan alleen maar achter mijn laptop zitten. Kunnen we dat nog? Zijn we met zijn allen niet gewoon verslaafden van onze tijd geworden? En vergroeid met onze laptops, smartphones en Ipads?
Stap 1 heb ik al gemaakt: Dé tip van Geertje Couwenbergh die het artikel voor Happinez schreef was: Zorg voor e-mailhygiëne. E-mail ooit bedacht om tijd te besparen, is inmiddels zelf een uit de hand gelopen tijdvreter. Dus voorkom als het ook maar enigszins kan, het checken van je mail aan het begin en eind van de dag. Beperk je mail verkeer tot enkele momenten per week. Ze gaf een voorbeeld van een automatisch antwoord dat ze ooit zelf instelde en dat heb ik, enigszins aangepast, een half uur geleden ook op mijn mail gezet. Niet meer uren achtereen achter die pc zitten.
Maar hoe zit het nu met mijn blog en de blogs die ik volg en graag wil lezen? En de social media? Wat heeft ze daar voor een tips voor? In ieder geval je tweets beperken. Wie zit er te wachten op onnozele Tweets? Wat interesseert het wat je vanmorgen gegeten hebt, gaat eten of wat je op dit moment aan het doen bent?
Volg maximaal een handvol blogs, zo zegt Geertje. Oei, een handvol. Doe aan Slow Media. Waar ze mee bedoelt: Schrijf je ook uit voor al die nieuwsbrieven. Tja, daar zegt ze me wat! Wat ooit interessant leek, gooi ik nu ongelezen weg. Zorg voor een netwerk dat echt iets te melden heeft en schroom niet om producenten van niksigheid te ontvrienden. Há! Kijk now we're talking!
Over de smartphone zegt Geertje: Zet je zogenaamde push-instellingen uit. Bepaal zelf wanneer je nieuwe informatie ophaalt, laat niet je apparaten dat voor je bepalen! Nuttige informatie die ik meteen aan Lief heb laten lezen.
En het allerbelangrijkste: Nooit, maar dan ook nooit in gezelschap je inbox of Facebook checken!
Dus als ik minder online ben, hahaha, ik moet er zelf alvast hartelijk om lachen, áls het me dus lukt bedoel ik, dan komt dat omdat ik aan het internetminderen ben. Of een dappere poging daartoe doe in ieder geval. *zit op haar handen op haar stoel zich te verbijten en is helemaal niet verslaafd, hoe kom je daarbij*
Mijn oma is 90 jaar. Ze woont nog zelfstandig in een appartement. Mijn moeder doet heel veel voor haar en mijn oom en tante ook. Oma gaat niet meer de deur uit. Ze wil niet, ze durft niet. Sociaal onhandig is ook op haar van toepassing, alleen als je bijna 91 bent is dat zo erg toch niet meer? Vanavond belde mijn moeder mij. Er was wat met oma, het was een heel verhaal, er was veel gebeurd. Zaterdagnacht werd mama gebeld. Het was een uur of half 5 in de ochtend. Het was de man van het alarmsysteem. Het alarm van oma was afgegaan en hij had haar proberen te bellen maar had alleen de tv heel hard gehoord, verder niets. Mijn moeder ging er meteen heen. De kinderen van mijn zus sliepen bij mijn moeder want zus was een weekendje weg. Maar ze werden toch nooit wakker 's nachts, dus snel maar naar oma. Daar aangekomen stond oma middenin de huiskamer, de tv loeihard aan. Oma had de rollator vast en bewoog niet. Stond daar maar. 'Moeder, wat doe je toch?' vroeg mijn moeder. 'Dit is mijn huis toch niet? Alles is anders, alles staat anders'. Oma was helemaal verward. Nu gingen bij mijn moeder alle alarmbellen af en ze belde 112. De broeder van de ambulance nam haar bloeddruk op en die was ver boven de 200! Heel ver. Mijn vergeetachtige oma was haar bloeddruk pillen vergeten. Ze moest mee naar het ziekenhuis maar mijn moeder kon niet mee. De kinderen lagen nog thuis. Ze belde haar broer en hij ging mee naar het ziekenhuis. Daar wees hij de broeder op de hoge bloeddruk van zijn moeder, hoe de meter in het rood stond. 'Tja', zei de broeder en zette het apparaat uit. 'Zo kan het ook', zei oom verbaasd en eigenlijk ook best wel boos. 'Zo zie je het ook niet hoe hoog het is'. Om 7 uur belde oom dat alles goed was. Om 9 uur werd oma ontslagen uit het ziekenhuis. Een vrouw van 90 die verward is, is immers geen reden om in het ziekenhuis te houden. Denk ik. Want thuis kan ze zich alleen niet redden, ooms en tantes en mijn moeder moeten altijd bij haar zijn. 'Hoe oud ben ik nou eigenlijk', vroeg oma aan mijn moeder. 'Toch zeker wel 50!'. 'Nou doe maar 90.' zei mijn moeder. '90 al!', zei oma. 'Dat is oud! Dan ben ik al heel lang bij jullie. Maar ik ben nog niet van plan al te gaan hoor!' Oma staat gelukkig nog ingeschreven in een bejaardentehuis, al wilde ze daar nog niet heen, nu zal het moeten. Ze krijgt tot die tijd een paar keer per dag verzorging. Ze heeft medicijnen gekregen. Want wat bleek: oma had een blaasontsteking. Dat was de reden van haar verwardheid.
Kun je verward raken van een blaasontsteking? Zelfs mijn zus die toch echt verpleegkundige is, wist dit niet, volgens mijn moeder. Het wordt een delier genoemd. En omdat ik denk dat niet veel mensen weten dat je het kunt krijgen van een 'simpele' blaasontsteking, hieronder de symptomen van een delier:
Een delier is een plotseling optredende ernstige verwardheid. De mate van verwardheid is het ene moment erger dan het andere. Vaak is de verwardheid maar tijdelijk. Het komt vooral voor bij ouderen. Iemand met een delier heeft steun en begrip nodig van zijn of haar omgeving.
Wat zijn de verschijnselen?
Iemand met een delier gedraagt zich anders dan u gewend bent. Hij is verward en praat vaak onsamenhangend. Een gesprek is daarom moeilijk te voeren. Iemand met een delier verliest de greep op de werkelijkheid. Hij heeft geen vat meer op zichzelf of de omgeving. Het delier kan zich op verschillende manieren uiten:
onrustig (hyperactief): hierbij is de persoon opgewonden. Hij is niet helder en reageert niet normaal op zijn omgeving. Hij heeft gedachten die niet kloppen (wanen). Hij ziet, hoort of ruikt dingen die er niet zijn (hallucinaties) en kan hierdoor in paniek raken. Hij wordt achterdochtig, schrikachtig, kwaad of agressief. Hij is vaak zeer lastig voor de omgeving. apathisch (hypoactief): hierbij is de persoon stil, trekt zich terug, en reageert niet of niet normaal op zijn omgeving. Door wanen en hallucinaties kan iemand zo angstig worden dat hij niets meer durft te zeggen of te doen. gemengd: hierbij komen beide uitingsvormen voor. Iemand is bijvoorbeeld overdag heel rustig en teruggetrokken, maar raakt in paniek zodra het donker wordt en is dan moeilijk te kalmeren.
Hoe ontstaat het?
Allerlei situaties kunnen die aanleiding zijn voor een delier:
Ziekten maken iemand extra kwetsbaar voor het krijgen van een delier: bijvoorbeeld een blaasontsteking, een longontsteking, suikerziekte (diabetes mellitus) die niet goed onder controle is, een ziekte van de schildklier, een hartinfarct, het niet goed leeg kunnen plassen van de blaas (urineretentie), verstopping (obstipatie), ondervoeding of een gebrek aan slaap. Een operatie, zelfs een kleine, kan zo ingrijpend zijn dat een ouder iemand daardoor een delier krijgt. Ook de narcose kan een rol spelen bij het ontstaan van een delier. Een ongeval, bijvoorbeeld een gebroken heup kan aanleiding zijn voor een delier. Het gaat dus niet alleen om ongevallen met een hersenschudding of hoofdletsel. Handicaps als slechtziendheid of slechthorendheid kunnen zo belastend zijn dat een delier ontstaat. Medicijnen die een delier kunnen veroorzaken, zijn bijvoorbeeld: plaspillen, middelen tegen de ziekte van Parkinson, antidepressiva, medicijnen tegen hartritmestoornissen, medicijnen tegen allergie, medicijnen tegen misselijkheid en medicijnen met bijnierschorshormoon (prednison). Stoppen met alcohol of kalmeringsmiddelen: als iemand gewend is aan overmatig gebruik van alcohol of kalmeringsmiddelen (benzodiazepinen) en daar abrupt mee stopt, kan een delier ontstaan.
Adviezen
De omgeving weet vaak niet hoe ze moet reageren. Het is belangrijk om te weten dat iemand met een delier zich in de eigen vertrouwde (woon)omgeving het veiligst voelt. Dit geeft minder aanleiding voor angst en paniek. Familie, vrienden en buren kunnen dus veel doen om de patiënt te helpen. Hier volgen enkele tips:
Het is goed als familieleden en verzorgers zich realiseren dat iemand met een delier ziek is en zich niet anders kan gedragen dan hij doet, al lijkt het soms of de patiënt zijn best niet doet. Zorg voor rust. Spreek in korte, eenvoudige zinnen en stel korte, eenvoudige vragen. Laat iemand met een delier zo min mogelijk alleen; zorg dat er steeds vertrouwde (liefst rustige) familieleden, vrienden of buren aanwezig zijn. Beperk het aantal aanwezigen wel tot een minimum. Bied steeds herkenningspunten uit de werkelijkheid aan, zoals een klok, een kalender en foto's. Vertel zo nodig regelmatig welke dag het is, hoe laat het is, wie u bent en waar u bent. Zorg dat een eventuele bril of een gehoorapparaat echt gebruikt wordt en ook op de juiste manier. Zorg voor goede verlichting (overdag gordijnen open, 's nachts bedlampje of sluimerverlichting). Als iemand bang is voor dingen die hij denkt te voelen of te zien (die u zelf niet voelt of ziet), toon dan begrip en zeg niet dat het onzin is. Ga geen discussie aan, maar leg voorzichtig uit hoe ú de werkelijkheid ziet. Wek geen achterdocht door te fluisteren of kamers op slot te doen. Probeer er voor te zorgen dat iemand voldoende drinkt en gezond eet.
Medicijnen
Als de oorzaak van het delier kan worden weggenomen, zijn medicijnen tegen een delier niet of slechts kort nodig. Soms kan iemand zo in de war of zo angstig zijn dat haloperidol wordt voorgeschreven. Dit middel werkt vaak goed tegen verwardheid. Soms worden benzodiazepinen voorgeschreven om de patiënt tijdelijk te kalmeren.
Hoe gaat het verder?
De huisarts neemt regelmatig contact met u op om te kijken hoe het gaat en hoe het delier verloopt.
In sommige gevallen moet iemand met een delier tijdelijk in het ziekenhuis worden opgenomen.
Hoe lang een delier duurt, is sterk afhankelijk van de oorzaak. Zo kan soms door behandeling van een blaasontsteking een delier binnen een paar dagen verdwijnen. Bij ouderen kan het herstel na een delier wel eens tegenvallen. Soms blijft er verwardheid of vergeetachtigheid bestaan. Het kan zijn dat de medicijnen, bijvoorbeeld tegen de verwardheid, gedurende langere tijd moeten worden ingenomen.
Het ziet er dus redelijk goed uit! Gelukkig! Mijn oma die er altijd al was, gewoon er was, al 45 in mijn leven is, wordt gewoon weer beter. Dat moet gewoon.
Vandaag is de eerste dag na de vakantie. En hoewel ik ergens blij ben dat het 'gewone' leven weer gaat beginnen, begint mijn eerste dag weer met kleine hyperventilatie-aanvalletjes. In het weekend begonnen ze al, tijdens mijn slaap, overdag, en vanmorgen had ik de eerste weer te pakken. Ik weet dat er een patroon in zit, dat het ergens vandaan komt en ik wil wel eens weten waarvandaan precies zodat ik het goed aan kan pakken. Ik wil het niet, ik wil er vanaf! Tijd om mezelf weer eens grondig onder de loep te nemen.
Ik weet dat zo'n hyperventilatie komt na een periode van stress. De vakantie was rustig, na een stressvol begin. Ik heb epilepsie en mijn 'angst' dat het door'schiet' in een grand mal niet echt onder controle zo lijkt het. Het kan niet doorschieten, weet ik, waarom dan toch in paniek raken bij hyperventilatie? Mijn arm begint te tintelen, mijn ademhaling is vreemd, zit heel hoog, soms zit ik op de fiets als het komt en denk ik door te kunnen fietsen maar dan lig ik al op de grond als ik denk: Ok, nu moet ik afstappen. De controle over mijn linkerarm ben ik dan volledig kwijt. Controle kwijtraken, zou dat het keyword zijn? Anders reageren op stress-situaties ook. Niet meer van het ergste uitgaan. Het bekende: loslaten en er vanuit gaan dat alles goed komt. Dat doe ik nog te weinig weet ik. Zelfkennis, ik heb het, maar gebruik het te weinig.
Ooit heb ik op de maandagmiddag dat ik werk bij mijn mevrouw een flinke hyperventilatie aanval gekregen. Deze mevrouw stond achter me ineens zonder erg en ik viel, verloor de controle. Ik viel op haar en toen ik weer besefte wat er gebeurd was had ik een dikke knie en zij een blauwe arm. Het had zo maar erger kunnen zijn! Ze is in de 80! Zij vond het niet erg en ik moest me er niet druk om maken, maar het besef zit diep achter in mijn hoofd en iedere keer dat ik hyperventileer, op een maandag, in een rustiger periode die komt na een wat stress voller periode. Typisch iedere keer op maandag. Helemaal op maandag na een vakantie. En eigenlijk ook weer niet. Ergens ook weer logisch, het is hoe mijn lichaam reageert. Het weet niet beter. Dus wordt het tijd dat die vicieuze cirkel ook weer doorbroken wordt.
Want feitelijk raak ik in paniek doordat ik hyperventileer, maar die hyperventilatie komt ook ergens vandaan. De paniek is nergens voor nodig, als ik ga beseffen echt beseffen, dat het ook anders kan!
- Als er een stressvolle periode is, anders reageren, of proberen anders te reageren.
- Loslaten! Weten dat alles komt zoals het komt.
- Mediteren, doen! Niet denken dat komt wel een keer, nee doen!
- Ademen, beter leren ademen, vooral als er toch een hyperventilatie aanval komt. Concentreren op de ademhaling.
- Komt er toch een hyperventilatie aanval, op tijd mijn plastic zakje pakken. Misschien doet het niks, behalve zekerheid bieden. Ook al heb ik het gevoel voor gek te staan met zo'n zakje, beter voor gek staan met zakje, dan voor gek liggen met fiets en al op straat omdat ik niet voor gek wilde staan met zakje en ik te laat was met afstappen! (en dat is niet 1x gebeurd maar meerdere keren!)
- Beseffen dat paniek onnodig is en dat hyperventilatie juist dat is, paniek die je verkeerd laat ademen! Hyperventilatie kan nooit omslaan in een grand mal! Zeker niet als je zoals ik al zoveel jaar aanvalsvrij bent!
- Oefenen, oefenen, oefenen! Ademhalingsoefeningen dus!
- Bewegen! Veel meer bewegen! Vanaf vandaag!
Dit zijn mijn eigen tips voor mezelf: voor meer tips:
Al lezende dacht ik: Waarom heb ik daar nou niet aan gedacht? Degene die dit voor mij uitgedokterd heeft waarschijnlijk ook. Handige ideeën, tips en trucs om het leven van alledag aangenamer en makkelijker te maken:
Nooit geweten: Aardbeien kun je simpel uithollen met een rietje:
Wrijf een walnoot over krassen op je meubels ze verhullen deuken en krassen:
Vervelend he als je appel bruin wordt in je lunchbox? Kun je voorkomen door er een elastiek omheen te binden:
Deze ga ik van de week meteen zelf toepassen: Verander je linnenkast: Bewaar beddengoed sets in een van hun eigen kussenslopen en je hoeft niet meer eindeloos te zoeken naar bij elkaar passend beddengoed!
Hergebruik een natte-doekjes-container bijvoorbeeld voor plastic zakjes in op te slaan:
Voeg dit item toe aan je strandtas. Babypoeder krijgt zand makkelijker van je huid - Wie weet dat nou ..?
Kijk naar boven! Gebruik draad om een ruimte te maken om rollen cadeaupapier tegen het plafond te bewaren in plaats het gerommel op de grond.
Brood clips hebben de perfecte grootte voor snoeren en kabels
Briljante ruimtebespaarder: installeer een trekstang om je spuitbussen aan op te hangen. Geniaal!
Zet uw muffin pan op zijn kop, bak koekjes-deeg over de top en voila - je hebt koekjes bakjes voor fruit of ijs
