Quotes and Pics 287

 

© KH

WednesdayWisdom; Familie trekjes.

Toen ik deze quote zag vanmorgen moest ik meteen denken aan wat er in onze familie jarenlang gezegd en gedaan werd. In de familie aan vaderskant werd er altijd met fikse stemverheffing gesproken. Wij dachten eerst altijd dat het kwam omdat opa zo doof was, maar later bleek wel dat iedereen dat deed. Mijn vader had dat van geen vreemde plus het feit dat hij militair was, hij was gewend om met bulderende stem te spreken. Wij vonden dat altijd heel normaal. 

Later kreeg ik verkering met nu ex, en altijd als wij van visite van ons thuis afkwamen zei hij op de terugweg; 'Nou dat was weer gezellig, weer ruzie'. Ruzie? Hoezo ruzie? Ik wist dan van niks, ja er werd met stemverheffing gesproken maar dat deed iedereen altijd, moest je op een verjaardag komen. Ooms hadden een wijntje op en dan ging het hard tegen hard. Of bij opa en oma bij een potje kaarten... Mijn vader deed op een gegeven moment niet eens meer mee, die vond het dan zelfs te erg worden! 

Mijn zus en ik vonden het gewoon, normaal. Zo werd er nu eenmaal gesproken en zo spraken wij ook tegen onze kinderen. Mijn nicht vertelde ooit dat haar vader dat ook deed en zij ook tegen haar kinderen. Maar toen ik eenmaal gescheiden was, viel mij op dat het stemverheffen niet eens echt stemverheffen was, maar meer schreeuwen geworden was. Deed mijn vader dat vroeger dan ook? Ik vond van niet, ik vond dat gewoon normaal. Maar ik ook al vond ik dat zelf normaal en was ik ermee opgegroeid, ik ben er zelf mee gestopt. Ik verhief mijn stem niet meer. Buiten dat het totaal geen zin had, ik merkte dat zachtjes praten veel meer nut had, dan luisterden ze veel beter, vond ik ook dat ik de cirkel van stemverheffen moest verbreken. Het kan dan wel in de familie zitten, dat wil niet zeggen dat ik dat door moet geven aan mijn kinderen. Je kunt iets ook op een andere manier zeggen. Wij hebben al een harde stem en dan ook nog eens zo hard praten, soms in ons enthousiasme maar soms ook als we boos zijn, dat vond ik niet goed meer en niet fijn. En je wil niet dat je kinderen dat ook ooit doen. 

Dus toen ik deze quote tegenkwam moest ik daaraan denken. En mijn vader was uiteraard een product van zijn eigen opvoeding en deed het zoals hij vond dat goed was. En ik moet zeggen; ik ben net zo streng als mijn vader (al kan mijn nee met goede argumenten wel een ja worden en ben ik iets flexibeler, maar het zijn andere tijden) 

Dus iets wat 'in de familie' zit, kan er ook zo weer uit. 

© KH
 

Wednesday Wisdom; When the world is running down

When the world is running down
You make the best of what's still around 

                      - The Police 

Afgelopen zaterdag is hier de avondklok ingegaan in de strijd tegen het Coronavirus. Helaas zijn er altijd van die idioten die menen dat hun vrijheid afgenomen wordt en dan toch de straat op moeten gaan na 21.00 uur om te demonstreren. Van demonstreren kwamen rellen en van rellen kwam slopen, vernielen, inbraken in winkels en complete chaos. Op Urk (what else is new), in Amsterdam, Eindhoven, Den Bosch, Rotterdam en elders. De getroffen ondernemers die toch al maanden dicht moesten zijn nu dubbel zo hard getroffen. Het is werkelijk om te janken. Je vraagt je vervolgens ook af; waar zijn de ouders? Het zijn veelal jongeren, de jongste was 14 geloof ik, en vragen die ouders zich niet af, waar is mijn kind want de avondklok is ingegaan? Die van mij gingen de deur niet meer uit, hoe oud ze ook zijn. Sterker nog, die van mij kwamen de deur niet meer in als zij zich tussen de rellende jongeren hadden bevonden. Ik gaf ze eigenhandig aan! Gelukkig heb ik ze zo opgevoed dat ook bij mijn twee (inmiddels twintigers) jongens de verontwaardiging ook groot is. 

Ik kan geen nieuws meer zien, geen sociale media meer lezen. Ik ben boos, verontwaardigd maar ook zo enorm teleurgesteld in sommige mensen die roeptoeteren; Ja maar er is ook niks voor deze jongeren. 
Ja dus? Moeten ze dan maar alles in elkaar trappen wat niet van hen is? Het station van Eindhoven inclusief de Jumbo en een stationspiano en fietsen die daar gestald waren!
Doe normaal! Er is in dit land niets om over te klagen, en al helemaal niets om over te rellen en te protesteren. Ja het is klote zo'n virus, maar ga iets nuttigs doen voor de samenleving. Ga werken, ga mensen helpen in plaats van alles te vergallen voor een ander. Er is werk zat, maar daar zijn ze te lui voor, of te goed voor. Ik heb er gewoon geen woorden genoeg voor... 

Een van de burgermeesters verwoordde precies mijn gevoel; het schuim van de aarde. Dat is wat zij zijn, niets meer en niets minder. 

© KH

Wednesday Wisdom; Journey

As with any journey, who you travel with is more important than the destination.

In mijn leven ben ik een 'firm believer' van Everything happens for a reason en dat je mensen in je leven ontmoet voor een reden. Niets gebeurt voor niets. Alles heeft een reden. Zo zijn er veranderingen gaande in mijn werk en team. Niet leuk, niet voor de cliënten en niet voor ons als collega's. Wij zijn nu een hecht team en werken fijn samen. Maar op het hoofdkantoor vinden ze dat we in onze eigen wijk/postcode gebied moeten gaan werken en meer samen werken met de zorg die in datzelfde gebied met de cliënten werkt. Nu kan ik me druk gaan maken welke cliënten ik ga kwijt raken maar als ik mijn eigen lijfspreuk volg, gebeurt dat dus met een reden. 

Gisteren kregen we te horen waar we ingedeeld werden. Ik raak drie cliënten kwijt, pfew, dat viel mee, hoewel er twee cliënten bij zitten waar dat wel even zeer deed. Bij 1 werk ik al heel lang en bij de ander iets korter maar die mevrouw is terminaal, dus tja, ik had gehoopt daar tot het eind te kunnen blijven. Gelukkig kan ik er privé gewoon nog wel naartoe dus geen nood. Het vertellen is een ander verhaal. Maar zoals ik al zei; things happen for a reason en ook dit zal nodig zijn. Je komt mensen tegen in je leven waar je van leert, waar je van groeit, die je op dat moment in je leven nodig hebt of die jou nodig hebben. Ik ben daarvan overtuigd. 
Dat gezegd hebbende is het uiteraard dubbel; het verlies van de cliënten maar ook wat krijg ik er voor terug? In mijn overtuiging moet ik ze dan nodig hebben (of zij mij) om er van te leren. 
Ik ben erg benieuwd.  

© KH

Wednesday Widom; Election Day USA

 

Niemand had kunnen vermoeden, vier jaar geleden, dat die enge rechts-extremistische man, zichzelf president zou kunnen noemen. Eindelijk zijn die vier jaar om en leek het een gelopen race maar niets is minder waar; Het is weer een nek aan nek race tussen de Democraten en de Republikeinen. Hier in Europa snapt niemand er wat van; Waarom zou je op Trump stemmen? Geen idee! Wij zouden dat nooit doen! Biden is ook eigenlijk te oud maar ja, beter dan die narcist nog vier jaar... 
En toch lijkt het erop dat de uiteindelijke uitslag nog op zich zal laten wachten. Ook al omdat door Corona veel mensen per post gestemd hebben en al die stemmen nog geteld moeten worden. 

Trump, bang geworden, riep vanmorgen al hard dat er fraude gepleegd wordt, dat hij naar het Hooggerechtshof gaat als hij niet wint! Als er iemand fraude pleegt is hij het wel! 

Het hele kiessysteem in Amerika is vreemd, je brengt je stem uit en kiesmannen stemmen voor jou. Ik zou er geen vertrouwen in hebben in ieder geval. 
Ondertussen houdt heel de wereld de adem in; Go Joe! 

© KH

Wednesday Wisdom; Leeftijd

Age imprints more wrinkles in the mind than it does on the face.

Michel de Montaigne

Gisteren ben ik 53 geworden en door het hele Corona gedoe (en omdat ik net drie weken vrij gehad heb), heb ik het niet echt gevierd. Ik moest weer werken maar de felicitaties kwamen wel binnen de hele dag en dat was toch leuk. Soms denk ik wel eens; jeetje al 53 maar ook al ben ik lichamelijk een 'oud wijf' geestelijk ben ik toch echt nog wel een stuk jonger en merk je er ook niks van. Age is but a number zeggen ze wel eens en dat is natuurlijk ook zo. Mij maakt het ook niks uit. Mijn oudste zoon is vorige maand 26 geworden en toen ik zo oud was als hij, werd hij geboren! Dat was een gek idee zeker omdat zij nog lang zover niet zijn. (gelukkig maar) 

Maar laten we hopen op nog een flink aantal jaren erbij, zonder al te veel lichamelijke klachten, maar daar moet ik zelf aan gaan werken... Zucht... 

© KH

Wednesday Wisdom; Eigen mening

A wise man makes his own decisions; an ignorant man follows the public opinion. 

– Chinese Proverb

 Met de Amerikaanse verkiezingen in zicht en de meningen die uiteen lopen, zal het nog spannend worden wie we er zal winnen in november. Op het moment is het er roerig zoals niet anders in de afgelopen vier jaar. Trump stookt graag dat vuurtje nog eens op door vuilspuiterij, gelieg en bedrieg en vele, vele onwaarheden. Zijn achterban, de Fox News kijker, de Zuiderling, de mensen van het platteland veelal, roeptoetert hem na zonder na te gaan of wat hij zegt waar is. Waar hebben we dit eerder gezien? Het lijkt verdacht veel op Duitsland in 1934... of 1938, noem maar een datum. Het is eng, maar het is zo. Het volk schaarde zich ook achter Hitler omdat ze ontevreden waren en ergens een schuldige, in dit geval het Joodse volk, konden aanwijzen. Trump doet niet anders, hij wijst met zijn vinger naar de Fake media, de linkse politiek, (wat is links zeker in Amerika) en altijd weer Obama. Ook al is hij al vier jaar 'president', Obama heeft het gedaan. Terwijl we midden in een pandemie zitten, Trump wijst schuldigen aan die er niets mee te maken hebben. Amerika heeft het grootste sterftecijfer ter wereld! Obama en Biden (die hopelijk de verkiezingen in november wint) hadden een senario klaar liggen voor het geval er een pandemie zou uitbreken. Trump heeft daar niets meegedaan, zoals met alles wat Obama gedaan heeft. Hij snoeft dat de economie onder zijn 'leiderschap' gegroeid is, terwijl 8 jaar Obama heel wat opgeleverd heeft, economisch, medisch en wereldwijd. Maar Trump heeft alles teniet gedaan en degene die hem opvolgt moet heel wat puin ruimen! 

Het enige wat de rest van de wereld kan hopen is dat de massa voor zichzelf gaat denken, en niet klakkeloos alles aanneemt wat die gek loopt te verkondigen. Dat er in november eindelijk een normale president komt, en niet een clown. 

© KH

Wednesday Wisdom; Beoordelen

Judging a person does not define who they are...
It defines who you are. 

Mensen kijken naar andere mensen met een beoordelende blik, kijk maar als je op een terrasje zit bijvoorbeeld. Niks is leuker dan mensen kijken, wat ze aan hebben, of becommentariëren hoe ze eruit zien.  Niets menselijkers is ons vreemd. Maar ik wil van die nare eigenschap af eigenlijk. Want als ik op de fiets naar mijn werk ga, en dat heb ik altijd al wel gehad, en wie niet, dan kom je langs mensen en denk ik ook; nou mevrouw, die rok had ik niet aangetrokken, of jeetje wat een kapsel. Om maar eens iets te noemen. Erger wordt het als je ook de mensen hun gezicht, waar ze tenslotte niks aan kunnen doen, gaat bekritiseren in je hoofd. Zo is er jarenlang hier in de straat waar een middelbare school staat, een jochie op de fiets langs gekomen met een enorm gekke neus. Het arme kind kan er niks aan doen, maar het was net een varkensneus. En toen dát eenmaal in mijn hoofd zat (ik ben gék op varkens) dacht ik telkens; oh daar is varkentje weer. En dan wordt het naar en gemeen. Ikzelf ben te dik, zou ik het leuk vinden als men over mij dacht; oh daar is die dikke weer. Nee toch? (doen ze toch wel want dat hoor ik van mijn collega's als ik bij hun cliënten ingevallen ben, oh het was een dikke, nee naam weet ik niet meer) 

Hoe het komt, vast meegekregen uit mijn jeugd, zal best. Ook al leer je dat iedereen hetzelfde is, dat je dat niet mag doen, mijn moeder kon/kan er ook wel wat van. Maar om niet alles op je jeugd te schuiven, heb ik er een hele tijd geleden aan gewerkt dat ik dat niet meer zou doen, mensen beoordelen. En dat ging goed tot een tijdje terug dus. Het sluipt er weer langzaam in en dat is naar. Zou het in de aard van de mens zitten vraag ik me af? Ik hoor en zie het om me heen hoe mensen dat doen en het is een nare eigenschap. 
Dus ik ga heel hard proberen daar mee op te houden. Geen rare vergelijkingen meer in mijn hoofd, meteen uitbannen. Op iedereen is wel iets aan te merken maar ook iedereen (bijna iedereen) heeft wel iets goeds. Dat mensen kijken op een terras kan voorlopig toch niet meer door Corona en als ik er mee begin volgen er hopelijk meer mensen die met mij op dat terras zitten. Je weet het niet, maar hoe minder nare eigenschappen hoe liever ik het heb. 

© KH

Wednesday Wisdom; Be Mindfull

“Mindfulness isn’t difficult, we just need to remember to do it.”
— Sharon Salzberg

Gisteren voelde ik dat ik op mijn tandvlees loop voor wat betreft werk en thuis. Ik ben aan vakantie toe! Het hete weer, het extra werken/invallen, kleine irritaties thuis, ik ben er klaar mee. Nu gaan we al een aantal jaar niet op vakantie, geen auto, geen geld ervoor etc, maar gewoon even niet het moeten is al lekker. Ik ben dol op mijn oudjes, laat daar geen misverstand over bestaan, maar dit is denk ik het eerste jaar dat ik er even klaar mee ben. Ik wil gewoon even niet. Daardoor sleep ik me door deze laatste dagen heen. Het begon eigenlijk al vorige week, de sterfdag van ons geliefd hondje, twee jaar geleden van ons heen gegaan op bijn 17jarige leeftijd. Het is altijd een rotperiode maar als je al zo moe bent, dan kun je niks hebben. Normaal was zij er en kon ik alles bij haar kwijt, maar ze is er niet meer. En als ik zo moe ben, geestelijk en lichamelijk, dan gaat mijn zo goed dichtgestouwde luik open en ook de sluizen. Ik kon niet meer ophouden met huilen, en ook nu was ze er niet om mijn te troosten. Mijn zoon had er ook last van, kwam zelfs eerder van zijn werk omdat het niet ging. Zo'n impact heeft zij in ons leven gehad, vooral op die van hem en mij. 

Gisteren kwam dat rotgevoel tot een hoogtepunt toen ik uitviel om iets stoms tegen mijn man en later ook tegen zoon, waarvan ik vond dat hij respectloos tegen mij was. Zoon zijn fiets was weer eens kapot, en omdat ik het dichtstbij werk mocht ik lopen. Uiteraard verzwikte ik halverwege mijn voet omdat de gemeente nu eenmaal niet overal de stoep recht kan leggen blijkbaar. Maar later toen ik van de ene cliënt naar de andere wilde gaan met de trap ipv de lift, liep ik niet op te letten. Ik was te diep in gedachten en mistte de laatste tree. Hup, daar lag ik op mijn knieën. Au. Voet weer verzwikt, plus pijnlijke knieën. Hijs je maar eens op als je jezelf hebt proberen op te vangen met je armen aan de leuning. Pijnlijk lijf/armen, alles eigenlijk. Mopperend op mezelf en mijn onoplettendheid liep ik verder naar de volgende cliënt, nou ja lopen, strompelen eigenlijk. Omdat ik de laatste cliënt pas 's middags zou hebben, heb ik die maar even gevraagd of ik die meteen na cliënt 2 kon zetten. Strompelend naar huis en weer terug zou ik niet redden wist ik. Gelukkig kon dat. 

Weer thuis heb ik mijn voet en knieën ingesmeerd met Arnica en omhoog gelegd. Ook al zit ik niet goed ik mijn vel, het is wel van belang dat ik goed op blijf letten waar ik mijn voeten neerzet, dacht ik. Ik ben al niet de slankste en als ik val, wie krijgt me dan omhoog! 
Gelukkig alleen nog deze week, dan 3 weken vakantie. En dan kan ik uitrusten, gewoon lekker thuis, want Corona dus uitjes zullen er niet in zitten. Ik vind het niet eens heel erg. Ik wil alleen gewoon rust, lezen, en bijkomen.... 

© KH  

Calm the mind

Learn to calm down the winds of your mind, and you will enjoy great inner peace 

                                                        ~Remez Sasson

 Onze buren hebben een hekel aan alles wat een normale tuin behelst. Eigenlijk allebei de buren. Wat doe je dan in een rijtjeshuis zou je denken maar goed. Wij hebben gras, struiken, een berkenboom etc. Vogels van diverse pluimage komen graag een graantje meepikken (letterlijk) en het is er gezellig druk. Sinds kort heb ik een watervalletje wat klatert, en de vogels badderen er op los. Maar... de rust wordt ruw verstoort door de buren die een hekel hebben aan dit alles. Ze mopperen er op los, ik moet (ja moet) mijn struiken toch maar weg doen want (nu komt t) ik word toch ook al een jaartje ouder en al die troep is toch niks. Nu heb ik er weinig werk aan, onkruid is er niet door de bodembedekkers en de vrij droge grond. Dat wat de vogels knoeien ruimen we op met enige regelmaat maar toch moeten ze iets vinden om te zeuren. Dus wat hebben ze nu gedaan? Een lelijke plastic roofvogel geval geplaatst. Eerst op de gezamenlijke schutting (gelukkig is er aan de andere kant nog een heg) maar die verhuisde al snel naar het afdak van hun zitje. Het beest zetten ze dan aan als ze zien dat wij de achterdeur open hebben staan. Het schreeuwt namelijk ook nog om de drie (ja ik heb het getimed) minuten. Zij zelf zitten binnen met de deur dicht... je gelooft het niet. Dus daar gaat je rust in je tuin. De vogels in mijn tuin komen er niet minder om, ze steken nog nét hun middelvinger niet op want ze gaan gewoon weer op hun vertrouwde aanvliegplek zitten of ze nemen een andere route. Het is gewoon dat nep roofvogel geluid wat me stoort. 

We hebben eindelijk dit jaar nieuwe tuinstoelen gekocht maar lekker rustig buiten zitten is er niet bij. Die lawaaipapegaai is echt vreselijk. Dus probeer ik mezelf af te leiden met een muziekje, iets harder dan ik normaal zou doen. Ik zeg tegen mezelf dat ik de buren negeer; ze de lol niet gun maar ondertussen erger ik me stiekem toch. En dat is jammer... van mijn eigen gemoedsrust met name. 

Ik moet een manier zien te vinden om daarmee om te gaan. Met de buren praten heeft geen zin, zij willen dat zij gaan bepalen wat ik in mijn tuin ga doen. Dat gaat niet natuurlijk. Ik hou van mijn tuin met de vele struiken en zij hebben daar totaal geen last van. Al zullen zij daar anders over denken, vrees ik. 

Adem in, adem uit.... 

© KH

Wednesday Wisdom; Gratitude

De laatste weken voel ik me niet zo lekker; veel moe en pijnlijke benen (spieren en pezen) dus ik ben wat meer gaan bewegen al is dat vooralsnog te onregelmatig. Ook ben ik vandaag het mediteren weer op gaan pakken en omdat mijn hoofd alle richtingen op gaat als ik dat zelf probeer, heb ik weer zo'n 'guided meditation' gedaan. Vandaag ging het over Gratitude oftewel Dankbaarheid. Waar ben je dankbaar voor? En als ik dan denk aan een lijstje maken, staat gezondheid toch wel bovenaan, ondanks epilepsie en vermoeidheid en pijnlijke benen, ben ik toch maar mooi door die Corona toestand gekomen, genees ik vrij snel van dingen en mijn lijf doet het toch allemaal maar met dat overgewicht. Dus meer bewegen, gezonder eten (want laten we eerlijk wezen, mijn hoofd wil snaaien, mijn lijf voelt zich beter bij gezond eten!) en lief zijn voor mijzelf, lijf en leden en hoofd. Dus ook de geest en dat betekent in mijn geval het weer meer van me af gaan schrijven. En ja natuurlijk ben je dankbaar voor je man, je kinderen, je moeder die nog gezond is en nog leeft, maar ook al noemt iedereen die als eerste in zo'n lijstje, ik denk niet dat dit bedoelt wordt als er gevraagd wordt om DINGEN waar je dankbaar voor bent. 😉

Dingen om dankbaar voor te zijn;

1. Voor mijn gezondheid.
2. Mijn eigen huisje en tuin.
3. Dat ik ondanks de Corona gewoon door kon blijven werken.
4. Muziek.
5. Boeken; oh wat moest ik zonder ze!
6. Mijn vrije woensdag.
7. Weekend. (iets met vrije dagen)
8. Het eerste kop koffie van de dag.
9. Na een lange werkdag met de benen omhoog zitten met een kop thee.
10. Vakantie, en ook al gaan we al een tijdje niet meer op vakantie, toch is het lekker even niet meer te moeten...

© KH

Wednesday Wisdom; Black Lives Matter

Look to a day when people will not be judged by the color of their skin. 

                                                Martin Luther King Jr.

In America zijn er protesten die zich verspreiden over de hele wereld na de dood door een politieman van een zwarte man, George Floyd. Hij werd aangehouden en een blanke agent ging met zijn knie op zijn nek zitten tot hij geen lucht meer kreeg. Hij overleed ter plekke. Het is niet de eerste keer dat op zo'n manier zwarte mannen de dood vinden door een hardhandige arrestatie. America (Trump) vindt zichzelf nummer 1 van de wereld maar het is een derde wereld land (zo niet een vierde wereld land) aan het worden. Het lijkt erop dat Trump de Hitler van deze eeuw aan het worden is. Dezelfde trekken en ideeën. Doordat er nu ook nog eens een pandemie aan de gang is, wordt het prosteren lastiger, wat nou als je ook nog eens dat virus verder verspreidt? Maar dit is ook vreselijk belangrijk natuurlijk en daarom snap ik ook dat er over de hele wereld mensen de straat op gaan om de protesten in America te steunen. Het is moeilijk, maar het kan niet anders. Dit moet stoppen! Als je de filmpjes ziet van de 'Police brutality' is dat misselijk makend te noemen. Ooit zullen we toch wel eens één worden?

© KH

Wednesday Wisdom; Loud

Afgelopen maandag was het weer eens zover. We hadden een kerstviering van het werk, nou ja viering, we zaten bij elkaar en dat was het, en ik zat te lachen en te praten met collega's. Ineens zegt een van die collega's 'out of the blue'; 'Zeg, praat eens niet zo hard! Vanmorgen hoorde ik je ook al en ik was aan de overkant van de gang aan het werk.' Pardon? Anderen waren aan het praten en lachen, en ik moet me aanpassen aan haar rustigere gedrag? Ik vroeg alleen waar zij werkte die ochtend en ze zei waar. 'Oh', zei ik 'dat kan, die mevrouw is vreselijk doof en wil haar hoorapparaten niet in. Ik schreeuw me schor daar'. Ze keek me aan en mijn collega naast me stootte me aan, alsof ze wilde zeggen, ga er niet meer op in.

Mijn hele leven krijg ik al te horen dat ik té hard lach, té hard praat, té dit, té dat... voor een deel is het onzekerheid, maar de laatste jaren toch niet meer. Het is gewoon hoe ik ben denk ik. Met mijn adhd toch een stukje eigenschap. Natuurlijk kan ik me aanpassen als het moet, in een museum, een kerk of wat dan ook, maar bij een bijeenkomst met collega's? Kom nou! Ik ben 52 ik laat me echt niet meer zeggen wat ik wel of niet moet doen! Dát heb ik al té vaak en té veel moeten doen, door mijn moeder toen ik jong was en door mijn ex toen ik getrouwd was. Nooit meer dus!
Ik ben ik, take it or leave it! 

© KH

Wednesday Wisdom; klimaat

People of the world don't look at themselves, and so they blame one another. -Rumi

Gisteren was onderstaande op het nieuws;

rendieren lapland met uitsterven bedreigd door klimaatverandering 

Ook smeltende gletsjers in Groenland en IJsland, vulkaanuitbarstingen in Nieuw-Zeeland, bosbranden in Australië en meer extreme dingen die op de wereld gebeuren baart zorgen.
Vele mensen gaan door met hun leven, het is bijna Kerstmis en de verspilling gaat door, zeker met deze dagen. Maar als je er eventjes bij stil staat wat er elders op de wereld gebeurt, op dit moment, doordat de mens de planeet verziekt heeft en nog dagelijks doet, dan weet je dat er iets MOET gebeuren! De tijd voor wijzen met vingers naar anderen is voorbij. Wijzelf moeten in actie komen, en iets doen! Het is makkelijk om maar te blijven reizen met het vliegtuig en vervolgens het gek te vinden dat er dieren uitsterven, of dat een ander maar iets moet doen maar jij niet.
Op een gegeven moment moeten wij Nederlanders van het gas af. Ik vind dat moeilijk, want gas is redelijk goedkoop en een natuurlijk iets maar de alternatieven zijn voor ons niet te betalen. 

Wij reizen met de trein, wij hebben geen auto, gaan nooit met het vliegtuig, eten minder vlees, zijn al veel bezig met consuminderen. 

Ik weet niet hoe het verder moet in de toekomst en ik vind het ergens ook best eng.
Ik ben een enorme fan van rampenfilms en hoe meer ik deze dingen op het nieuws zie hoe vaker ik denk dat we in een heuse rampenfilm scenario terecht aan het komen zijn.... Eng!

© KH

Wednesday Wisdom; Grijs

A little grey hair is a small price to pay for this much wisdom. 

Ik ben met mijn haar al jarenlang in een soort van haat-liefde verhouding verwikkeld. Ik heb heel dik haar, kastanjebruin en als de zon erop schijnt lijkt het wel goud. Ik heb het geverfd omdat ik het saai vond, heel donker rood, bijna auberginekleur, wat mijn gezicht achteraf heel hard maakte. Maar ook andere kleuren geprobeerd. Onzeker is het juiste woord, waarom ik dat deed. Want nu ik al een aantal jaren mij haar niet  meer verf en mij eigen kleur meer zilver/grijs dan kastanjebruin aan het worden is, ben ik best teleurgesteld in mijzelf dat ik mezelf dat al die jaren heb aangedaan. En aan de andere kant, dat was wie ik toen was. Een onzeker persoon, die door de verkeerde mensen ook aangespoord werd tot... Ik had geen eigen stem in feite, geen eigen ideeën. Misschien had ik die wel, maar daar luisterde ik te weinig naar. En nu er eigenlijk niemand in mijn leven meer is, naast mijn Lief, kinderen en familie, luister ik weer naar mezelf. Wat ik wil in het leven, en heb ik ook meer rust.

Afgelopen week ging ik naar de kapper. Ik had mijn haar weer wat langer laten groeien na het een tijdje kort te hebben gehad. Het was te zwaar en er moest lucht in. Nu ga ik liever nog naar de tandarts dan naar een kapper! Geen enkele kapper (op 1 na maar die moest om gezondheidsredenen stoppen) weet hoe ze mijn haar moeten knippen. Dus toen ik terug kwam na een hoop gebabbel en knip knip klets klets (letten ze wel op wat ze doen onder al dat geklets?) en ik de spiegel keek dacht ik: Dat wordt weer laten groeien! Ik leek wel een jaren 80 soft rock zanger! Ik weet niet wát ze gedaan heeft, maar het is vreselijk! En ook zag ik dat door het knippen ook weer meer zilver verschenen was, en meer bruin weg gegaan was. Had ik het vroeger maar meer gewaardeerd, die mooie kleur die ik toen zo saai vond.. Saai? Hoezo saai! Het was prachtig en nu ook wel, alleen anders, het is echt zilvergrijs wat ook weer z'n charme heeft, er is nog wat bruin doorheen maar ik zal het mooie kastanje zo gaan missen!

Je wordt ouder mama....

© KH

Wednesday Wisdom; narcisme

“A narcissist paints a picture of themselves as being the victim or innocent in all aspects. They will be offended by the truth. But what is done in the dark will come to light. Time has a way of showing people’s true colors.”
— Karla Grimes

De laatste tweet(s) van die ene zichzelf president noemende narcist in het Witte Huis in Amerika (hij die niet genoemd mag worden) , deed me denken aan mijn ex. Niet zo erg in die mate, maar wel erg genoeg. Een narcist wil namelijk alleen maar geprezen worden, als er iets gebeurd wat door hem komt, is het altijd een ander zijn/haar schuld. Nooit die van hem natuurlijk. Ze kletsen recht wat krom is tot je er horendol van wordt.

Hij die niet genoemd mag worden vond dat hij 'great en unmatched wisdom' bezat in een tweet over Turkije. Dat deze man überhaupt ooit gekozen is tot president is me tot op de dag van vandaag een raadsel maar dat er nog steeds mensen zijn die achter hem blijven staan, is angstig te noemen. Deze gevaarlijke gek had allang en breed achter slot en grendel moeten zitten en dan ook nog zo'n cel bekleed met zachte muren. Compleet gestoord! En dat heeft toegang tot die rode knop om de wereld te vernietigen! Levensgevaarlijk!

Ik ben op tijd aan het narcisime van mijn ex ontsnapt. Ik hoop alleen maar dat de wereld het narcisme van deze gek overleeft....

© KH

Wednesday Wisdom; Herfst!

Het is weer herfst en ik ben zo blij als een kind! Je kunt mij niet gelukkiger maken dan de afgelopen dagen! Ik kan me de tijd niet heugen dat er jagende wolkenluchten waren. Het regende zoveel en zo hard en ik genoot! Net zoals mensen niet snappen dat ik niet blij word van warm zomerweer, zo snap ik niet dat mensen niet blij worden van regen en wind en vooral die mooie wolkenluchten.
Zelfs de weermensen op tv verzuchtten al na een paar dagen dat het weer zo somber is. Het weer is niet somber, het weer is het weer, dat je er somber van wordt dat zal maar ik niet! Ik word er blij en gelukkig van. Ik leef weer! Ik geniet! Nog even en ik schop weer door de afgevallen bladeren en eikels.
Overigens is het ook nog eens zo dat de meeste klagende mensen niet eens door de regen hoeven fietsen zoals ik.  Zij stappen in hun auto en gaan naar school/werk/boodschappen doen etc. Wij doen alles op de fiets of lopend. Wij hebben niet eens een auto meer.
Geniet van de herfst, want voor je het weet zetten we met z'n allen de kerstboom weer op!

© KH

Wednesday Wisdom; Climate Change denial

Almost everywhere, climate change denial now looks as stupid and as unacceptable as Holocaust denial. 

                 George Monbiot

Greta Thunberg is een roepende in de woestijn zo lijkt het, althans in Amerika waar ze nu is. Op Sociale Media wordt ze door volwassen Amerikanen voor van alles en nog wat uitgemaakt, want je zit veilig achter je computer en dan ben je stoer genoeg om een kind van 16 met autisme uit te schelden.

Vanaf mijn tienerjaren ben ik al gek op rampenfilms. Een soort van guilty pleasure zeg maar. Gisteren was er niks naar onze zin op televisie en wij keken Geostorm op Netflix. Lekker even naar Gerard Butler kijken is sowieso niks mis mee. Maar daar waar ik normaal lekker geniet van een rampenfilm (ook al ken ik m al, ik kan ze blijven kijken) ik besefte me nu ineens dat in bijna al die rampenfilms de Amerikanen de helden zijn. Zij zullen de wereld wel eens even redden van de ondergang. Hoe anders is dat in het 'echte' leven! Met Trump als president en al zijn aanhangers is het nog erger. Klimaatverandering ontkenners vallen over elkaar heen om te roepen dat het allemaal onzin is en een hoax en er wordt gescholden en gedaan. En dit zootje Amerikanen moet de wereld redden?

Waar zijn Arnold Schwarzenegger en Bruce Willis als je ze nodig hebt?!

© KH

Wednesday Wisdom; Life isn't fair

Life isn’t fair, it’s just fairer than death, that’s all.

                   William Goldman-the Princess Bride



Door het werk wat ik doe bij ouderen, kom ik in aanraking met diverse mensen en hun kwalen. Zo ook met het einde van het leven. Ik werk bij ouderen die best al oud zijn, niet meer in de herfst maar in de winter van hun leven zogezegd. Mensen van 90 of ouder zelfs. Maar zo af en toe kom je ook bij mensen die halfweg 70 zijn en die ziek zijn geworden. Kanker, natuurlijk is het altijd dat.
Ik ben ervan overtuigd dat je mensen in het leven tegenkomt voor een reden. Iedereen komt op je pad om ervan te leren, of zij van jou. Niets is voor niets in dit leven. Deze oudere die ziek is, is aan het ruimen geslagen. Elke keer als ik kom gaat er weer iets meer weg. Want wat moet je ermee als je einde nadert? Geen partner meer, geen kinderen, familie die nu al aast op de nalatenschap. Neem maar mee als je iets wil hebben, en weer wordt er iets in mijn handen gestopt, neem maar mee als je het kunt gebruiken. Wat moet ik ermee? De aasgieren cirkelen en ik vind het triest!
Maar zoiets mag je niet laten merken dus wat we doen is lachen, lachen om die trieste dingen, of om het leven zelf.
En nadenken doe ik ook; mijn eigen huis ligt ook vol met zooi. De zolder ligt vol! Als ik er niet meer ben, moeten de jongens ook ruimen! Dus wij zullen ook aan de bak moeten, al doe je maar een doos per weekend, als het maar weggaat.
Natuurlijk ben ik 'pas' 52 maar dat zegt niks. Ik zei van het weekend gekscheerend; nu ben ik 52, als ik mijn vader achterna ga, heb ik nog 8 jaar.
Doe niet zo gek, zei lief geschrokken. Maar ja, die K ziekte... het zit wel in je hoofd!
Ik ben al ouder dan mijn opa ooit geworden is; die werd maar 45.
Mijn moeder zei van de week dat ik alle slechte dingen van haar heb; slechte heupen, vroeg in de overgang, etc. Dus daar gaan we dan maar vanuit; dan word ik in ieder geval minstens 75. En aangezien we positief in het leven willen staan, gaan we altijd uit van het positieve!
Oma werd 90, dus op naar de 90!

© KH

Wednesday Wisdom; Nine Eleven

Ze zeggen wel eens bij grote gebeurtenissen; weet jij nog waar je was toen...
Ik weet nog waar ik was toen Lady Di het ongeluk kreeg, toen ik hoorde dat Freddie Mercury overleden was en zo weet ik ook nog precies wat ik deed toen de vliegtuigen in New York in de Twin Towers vlogen!
Mijn oudste zat op de basisschool en zat boven met een vriendinnetje te spelen. Ik hoorde ze lachen, ze hadden de grootste lol met z'n tweeën. Het was een uur of 4 en As the World Turns begon wat ik weer was gaan volgen na een lange tijd. Ik zat dus mijn favoriete soap te kijken toen het onderbroken werd door een ingelaste nieuwsuitzending. Ik zat als versteend te kijken. Met open mond en mijn hand voor mijn mond geslagen. Je zag een rokende toren en ineens kwam dat tweede vliegtuig en vloog zomaar in die tweede toren! Ik vergeet nooit meer de mensen die voor de ramen verschenen, die er niet meer uit konden, of die uit wanhoop naar beneden sprongen! Afschuwelijk!
De bel ging; het was de moeder van het vriendinnetje en ze had er nog niks van meegekregen. Ik nam haar mee naar binnen waar we samen aan de grond genageld stonden te kijken toen toren 1 instortte en er een grote stofwolk door de straten van New York vloog. Geschokt nam zij haar dochter mee naar huis en wij moesten over tot de orde van de dag. De tv bleef wel aan, maar de familie moest toch eten. Ik geloof dat we de rest van de avond alleen maar gekeken hebben naar de afschuwelijke beelden. En de volgende dag ook nog. Het was onvoorstelbaar.

De wereld is er niet veel beter op geworden sinds die tijd geloof ik. Je wil denken van wel, maar oorlog na oorlog is er door gekomen. Aan de ene kant logisch maar aan de andere kant; is de wereld er zoveel op vooruit gegaan?

© KH