That brings back memories

I can only note that the past is beautiful because one never realises an emotion at the time. It expands later, and thus we don't have complete emotions about the present, only about the past. 

~ Virginia Woolf

Soms hoef je maar iets te horen, een geluid, een liedje, of iets te ruiken, en je bent terug in de tijd.
Zo reed ik vanmorgen naar mijn werk op mijn fiets en boven mijn hoofd waren 2 meeuwen ruzie aan het maken. Een van hen vloog verontwaardigd (zo leek het) weg en schreeuwde nog wat tegen de ander. En ineens was ik terug in Charmouth aan de kust. Waar ook zoveel zeemeeuwen boven onze hoofden vlogen en waar we onze laatste vakantie samen als gezin (achteraf gezien) doorbrachten. Het was de heetste zomer ooit,  zeker voor Engelse begrippen. Zeker 35 graden. De zomer die zo heet was dat zelfs de Nijmeegse Vierdaagse afgelast moest worden. En voor mij dus de zomer dat wij als gezin voor het laatst samen waren.



Ik heb het ook met geuren. De geur van kaneel (mijn moeder's appeltaart), de geur van vers gemaaid gras (mijn vader die het gras maait), en de ene geur die ik nooit goed thuis kan brengen maar die af en toe ineens me terugbrengt naar het ziekenhuis waar ik als kind lag met een liesbreuk. En waar de zuster een wit poeder over mijn eten strooide. Die geur, van dat witte poeder (ik neem aan medicijn) brengt mij dan terug in het ziekenhuis op zes jarige leeftijd waar ik 's nachts hele gesprekken hield met mijn kamergenootje.

Als het regent, met van die bellen op de plassen ben ik weer terug op mijn zolderkamer in mijn ouderlijk huis in de jaren 70. En speel ik met de kier van het zolderraam open, met mijn barbies. Die hebben dan regenlaarzen aan en stappen vrolijk in de plassen op het dak.



Muziek kan me in 1 klap terug brengen naar toen. Wat voor muziek dan ook. Vooral jaren 80 muziek omdat ik puber was in die jaren. Later in de jaren 80 was het de zogenaamde New Wave muziek, maar ook eerder al. Elke keer als ik een Queen nummer hoor uit de jaren 70 ben ik terug in de woonkamer, net uit school, kat spinnend op schoot, kop thee binnen handbereik, boek in mijn hand.
Zo had het nummer 'Mama' van Genesis, wat ik eerst een geweldig nummer vond, een week nadat ik het gehoord had het voor mij afgedaan en kon ik het heel lang niet meer horen, omdat het voor mij hoorde bij het dodelijk ongeluk van mijn tante in de week dat ik 15 jaar werd.
Nu kan ik het gelukkig weer luisteren zonder die nare bijklank, maar ik denk er dan nog wel aan.

Terugdenken aan vroeger is fijn, zeker als er gelukkige herinneringen zijn. Alleen blijven hangen in een verleden is niet goed. Leer van het verleden zeggen wijsgeren, maar leef in het heden. En dat is precies wat ik doe. Maar af en toe terugdenken als je geheugen geprikkeld wordt door iets, is zo erg nog niet.

Dit nummer brengt me regelrecht terug naar die 'kat op schoot'-herinnering:



© KH