Thursday 7 June 2012

Het leven volgens Jongste zoon

If you see ten troubles coming down the road, you can be sure that nine will run into the ditch before they reach you. ~Calvin Coolidge


Jongste zoon is wijs. Een oude ziel. Al van baby af aan voelde ik dat hij anders was, wat dat wist ik niet. Later bleek dat hij Pdd-nos met ADHD had, maar toch, dat was het niet, niet allemaal tenminste.
Jongste is wijs. 'Wise beyond his years'. is het Engelse gezegde. Wijzer dan de meeste 15jarige pubers. Hij kan soms dingen zeggen waarvan ik sta te kijken.

Oudste zoon zit op het mbo. Over een paar maanden wordt hij 18. Het is (weer) niet zeker of hij dit jaar haalt. De tweede opleiding, voor de tweede keer een eerste jaar op het mbo. Nee, deze opleiding was het helemaal! Nu wist hij eindelijk wat hij wilde. Dus niet. Oudste heeft een motivatie probleem. Had hij op de basisschool al, volgens zijn juffen. Oudste is speels.
Ik maak heb me er maar wat druk over gemaakt. Ik heb met hem gepraat, gemotiveerd, maar uiteindelijk moet hij het toch zelf doen. Ik keek naar hem terwijl ik sprak en zag mij. Ik was mijn vader geworden en hij mij. Kortom, het werkte niet. Het enige wat ik zei was: 'Jongen, werk hard. Kijk naar mij. Ik ben na de havo ook gaan werken en meteen gaan samenwonen met je vader. Ik heb geen beroepsopleiding gedaan, omdat ik ook niet zeker wist wat ik wilde. Nu sta ik huishoudelijk werk te doen bij bejaarden. Niets mis mee, ik doe het graag bij 'mijn oudjes', maar ik kan veel meer. ' Oudste kijkt glazig, knikt en wat hij met de informatie doet mag Joost weten. Kennelijk niks, want van zijn vader moet ik horen dat het niet zeker is of hij dit schooljaar goed af zal sluiten en naar de 2e mag. En het ergste is: Het voelt of het mijzelf allemaal nóg een keer overkomt als ik er goed over na denk. Dat hij dezelfde fouten maakt als ik destijds.

Ik maak me druk. Wat zonde toch, hij weet toch beter. Verdikke, meneer met zijn lang leve de lol. Wanneer komt het nou wel eens aan? Ondertussen krijgen we de zorg van schoonmoeder er bij. Lief die het niet helemaal trekt. Alle zorgen om iedereen stapelen zich op.
Dan zegt Jongste: 'Mam, kijk nou eens naar mij. Wat heeft het nou voor zin om je zorgen te maken? Ik ga zonder zorgen door het leven. Ik trek me nergens wat van aan. Ik haal goeie punten, ik denk misschien wel veel aan mezelf, maar ik maak me gewoon ook geen zorgen. Waarom zou je je zorgen maken? Wat heeft dat nou voor zin? Daar krijg je alleen maar stress van en dat is ook niet goed.' Ik kijk hem aan en zie inderdaad een zorgeloos snoetje. 'Toch?', zegt hij nog en verdwijnt naar boven.


Mijn 15jarige puber heeft verdorie nog gelijk ook. Alle tijd die je besteed aan je zorgen maken, is verspilde tijd. Het levert inderdaad een portie stress op waar je U tegen zegt en de meeste zorgen zijn voor niks want vaker wel dan niet, blijken de zorgen ongegrond te zijn. Afgelopen dus. Ik ben er klaar mee. Oudste regelt het maar. Het is zijn toekomst, zijn leven en als hij die wil doorbrengen als putjesschepper is het mij ook best. Die zijn ook heel gelukkig, alleen met wat minder geld. (bestaat dat beroep überhaupt nog? )
Ondertussen blijf ik mij verbazen over de oude ziel van Jongste. Hoe vaak zou hij al 'terug' geweest zijn hier? (ik geloof erg in reïncarnatie) Dat moet heel vaak geweest zijn. Zo relaxed deze jongen in het leven staat, zo'n onzekere puber was ik op die leeftijd. Ik ben zo blij dat hij (en zijn broer ook) niet zo zijn als ik op die leeftijd! Maar stukken zelfverzekerder zijn. En ondanks dat Oudste er eigenlijk wel een 'beetje' met de pet naar gooit ben ik toch op dat punt wel trots op allebei. En op Jongste dat hij zo goed weet wat hij wil ook natuurlijk. Hij wordt 'gewoon' kok. (ik heb zo'n hekel aan koken, dus van mij heeft ie t niet! )
Jongste komt er wel dat is zeker. Oudste ook wel alleen zal het wat langer duren als zo door gaat.
Niemand weet wat de toekomst brengen zal, en ergens is dat maar goed ook.

© KH

2 comments:

klaproos said...

wie weet kati,
schiet hij ineens in de werkmode:-)
kan zómaar gebeuren, en anders wordt hij vast een vakman met zijn handen, ook niks mis mee,

komt hélemaal goed let maar op, "adem in-... en adem uit"

:-)

Kati said...

Ja hoor Klaproos, ik ga het helemaal los laten! Komt t vast allemaal goed! :)