Veronderstellingen

Had ik het vorige week nog over Teleurstellingen in mijn woensdagblog, nu een week later moet ik mijn virtuele verontschuldigingen misschien wel aanbieden aan mijn zus. Ze leest mijn blogs niet (jammer genoeg) dus weet ze ook niet wat ik geschreven heb, maar ik heb veronderstellingen gedaan en aannames die niet blijken te kloppen.
Ken ik mijn zus zo slecht dan? Eigenlijk helemaal niet. Maar als je er zo af en toe doorheen zit zoals ik zat vorige week dan reageer je wel eens zo. Niets menselijks is ook mij vreemd kennelijk. Ik ben niet perfect.

Zus belde mij net om te vragen hoe het met mij ging. 'Hee', zei ze. 'Als je nou eens wat hebt, of ergens mee zit, bel me dan gewoon. Vertel het dan. Zeg dan niet: Lees mijn blog maar. Je weet hoe slecht ik daarmee ben, hoe weinig ik achter die pc zit. Het is toch wel erg als ik in een blog moet lezen hoe het met mijn zus gaat! Je kunt met toch gewoon bellen!' En ja, dat is waar. Daar  heeft zij weer gelijk in. Mijn interesses en die van haar zijn niet allemaal hetzelfde. En ook al zijn we vaak heel close, ik voelde me toch blijkbaar op dat moment niet op mijn gemak genoeg om te zeggen: Sorry maar ik kan niet komen want ik voel me zo rot omdat... Bang dat ze het niet zou begrijpen, misschien wilde ik stiekem wel dat zij het gewoon zou begrijpen hoe het voor mij is, bij tijd en wijle, mijn leven, met die autistische partner. Maar dat kan natuurlijk niet. Als je dat niet meemaakt dan kan dat niet. En vaak zijn de voorbeelden die ik geef gewoon ook nog van toepassing op 'normale' mannen! (volgens zus)
Zou ik op teveel slakken zout leggen? Veronderstel ik teveel? Neem ik teveel aan waarom mensen (in dit geval mijn zus) dingen doen of zeggen, zoek ik er teveel achter? Ik vermoed van wel.




Zou het niet veel meer rust in mijn lijf en in mijn hoofd geven als ik daarmee op zou houden? Als ik mensen en hun bedoelingen gewoon zou nemen zoals ze zijn? Niet meteen overal wat achter zoeken? Gewoon iedereen nemen zoals ze zijn, en de dingen die ze doen en zeggen nemen voor wat ze zijn?
Ik dacht altijd dat ik dat al deed, maar het blijkt maar weer, in het geval van zus, dat ik dat dus niet doe.



En er wordt wat verkeerd opgenomen wat mensen zeggen. Niet alleen door mij maar door veel meer mensen.
Misschien moet niet alleen ik daar eens mee ophouden voor meer rust te krijgen maar dat zou niet verkeerd zijn voor anderen ook. 'Hij zegt dit maar hij bedoelt dat'. Wie zegt dat? Soms bedoelen we wat we zeggen. Niks meer en niks minder. Door te veronderstellen dat iemand iets heel anders bedoelt dan gezegd wordt kunnen vreemde situaties ontstaan zie je wel.
Ik had beter tegen mijn zus kunnen zeggen wat er mis was en zij had kunnen zeggen wat zij bedoelde met haar opmerking. En dan was het goed geweest.

Je bent nooit te oud om te leren.

© KH