Het leven begint bij...

I'm not 40, I'm eighteen with 22 years experience. 

~Author Unknown

Leeftijd. Ik heb er geen moeite mee. Om me heen hoor ik anders. Ik ben dit jaar 44 geworden. Ik zou geen 18 of 20 meer willen zijn. Voor geen goud! Enkel en alleen als ik wist wat ik nu weet, anders niet! Maar ik denk dan nog niet. Ze zeggen wel het leven begint bij 40 en eerlijk, ik vond dat ook toen ik 40 werd. Mijn leven veranderde dan ook drastisch. Mijn huwelijk was stuk gelopen even daarvoor en ik begon een heel nieuw leven. Eerst alleen, niet veel later samen met mijn huidige partner. Ik kwam erachter dat ik in de overgang zat en voor mij was die 40 een letterlijke overgang naar een nieuw iemand. Een andere ik. Ik besloot namelijk ook om die oude zelf helemaal te veranderen. De gewoontes die ik aangeleerd had tijdens mijn huwelijk, het meteen schreeuwen als ik boos of gefrustreerd was, of me zo druk of zenuwachtig maken dat ik van ellende 'stenen in mijn maag' voelde, daar wilde ik van af. Ik ging me meer verdiepen in spirituele zaken, mindfulness, boeddhisme enzovoorts. Het kan altijd beter, maar tot nog toe voelt het al veel beter.

Soms kijk ik nog eens naar oude foto's, naar het onzekere meisje van toen. En soms wil ik dan tegen haar zeggen: Hou vol! Het wordt beter! Geef niet op. Straks als je 40 bent geweest, dan zit je lekkerder in je vel, dan gaat het allemaal beter. Geloof me. Dat meisje lacht wel, maar ze is zo onzeker, nog soms, al wordt het beter. Ze hoort me niet natuurlijk maar nee, 18 wil ik niet meer zijn. Dan maar meer grijze haren, of af en toe een rimpeltje meer. Ik vind deze leeftijd heerlijk! Mijn oma wordt morgen 90. Hopelijk heb ik wat van haar genen en mag ik ook zo oud worden. Tot die tijd heb ik nog heel wat meer te leren. En zal ik ervan genieten ook!



© KH