The legend of King Arthur

Ik ben al heel lang gefascineerd door mythes, sages en legendes. Vooral de Griekse mythes maar nog meer door die van het Engelse rijk. En dan met name die van Koning Arthur. Al die Keltische verhalen zijn machtig mooi om te lezen maar die van Koning Arthur doet me wat. De laatste tijd zijn er nogal wat films en series over verschenen. Zo kijken wij elke zaterdag naar Merlin op de BBC al is dat een geheel andere versie dan de normale Arthur verhalen. Op woensdag is er nu ook een serie 'Camelot'. Ik vind het fascinerend hoe de jonge Arthur bij andere ouders terecht kwam, aan het zwaard kwam en zo aan de macht. En hoe rechtschapen hij als koning werd in die tijd. Zeker voor die tijd. 

Toen wij in Dorset op vakantie waren zijn we naar Glastonbury (het voormalige Avalon) geweest waar de abdij staat, nu een ruïne van Glastonbury. Dezelfde abdij waar Lady Guinevere geweest zou zijn. Daar ook ligt het graf van koning Arthur. Geen mooi praalgraf. Nee, een stuk gras met een bordje erbij waar hij dan moet liggen. Geen graf voor een koning. Is het een legende? Of is het toch...? Ik blijf hopen en denken dat er toch een kern van waarheid in al die prachtige verhalen moet zitten. 

The Legend of King Arthur

Wer feared through the world And in the castle of Tyntagill King Uther mee begate, Of Agyana, a bewtyous ladye, And come of hie estate. And when I was fifteen yeere old, Then was I crowned kinge: All Brittaine, that was att an upròre, I did to quiett bringe; And drove the Saxons from the realme, Who had opprest this land; All Scotland then, throughe manly feates, I conquered with my hand. Ireland, Denmarke, Norwaye, These countryes wan I all; Iseland, Gotheland, and Swetheland; And made their kings my thrall. I conquered all Gallya, That now is called France; And slew the hardye Froll in feild, My honor to advance. And the ugly gyant Dynabus, Soe terrible to vewe, That in Saint Barnards mount did lye, By force of armes I slew. And Lucyus, the emperour of Rome, I brought to deadly wracke; And a thousand more of noble knightes For feare did turne their backe. Five kinges of paynims I did kill Amidst that bloody strife; Besides the Grecian emperour, Who alsoe lost his liffe. Whose carcasse I did send to Rome, Cladd poorlye on a beere; And afterward I past Mount-Joye The next approaching yeere. Then I came to Rome, where I was mett Right as a conquerour, And by all the cardinalls solempnelye I was crowned an emperour. One winter there I made abode, Then word to mee was brought, How Mordred had oppressd the crowne, What treason he had wrought Att home in Brittaine with my queene: Therfore I came with speede To Brittaine backe, with all my power, To quitt that traiterous deede; And soone at Sandwiche I arrivde, Where Mordred me withstoode: But yett at last I landed there, With effusion of much blood. For there my nephew Sir Gawaine dyed, Being wounded in that sore The whiche Sir Launcelot in fight Had given him before. Then chased I Mordered away, Who fledd to London right, From London to Winchester, and To Cornwalle tooke his flyght. And still I him pursued with speed, Till at the last wee mett; Wherby an appointed day of fight Was there agreed and set: Where we did fight, of mortal life Eche other to deprive, Till of a hundred thousand men Scarce one was left alive. There all the noble chivalrye Of Brittaine took their end. O see how fickle is their state That doe on fates depend! There all the traiterous men were slaine, Not one escapte away; And there dyed all my vallyant knightes. Alas! that woefull day! Two and twenty yeere I ware the crowne In honor and great fame, And thus by death was suddenlye Deprived of the same.  Thomas Percy

Frank Dicksee



The last sleep of Arthur in Avalon- E Burne-Jones


King Arthur's Tomb in Glastonburry's Abbey


Glastonbury Abbey


Glastonbury Tor, de plek waar Avalon zou zijn geweest.

Deze serie is dus prachtig, aanstaande woensdag de laatste twee, ik dacht voorlopig maar lees net op Youtube dat de show gecancelled is! O da's balen! Waarom halen ze alle mooie series na een paar afleveringen weg? Jammer!




De Arthur Legende is dus nog lang niet uitgeput, er zijn nog genoeg filmmakers, producenten, verhalenschrijvers, noem maar op die er inspiratie uit putten. En dan ook nog mensen zoals ik, die er bij weg kunnen dromen, denkend aan hoe het in die tijd was. Dromend over een Engeland in die tijd.
The king is dead, long live the king!

© KH