Gisteren stuurde mijn zus mij een app met daarin een foto die ze op een site gevonden had. Een oom van ons die een stamboom aan het uitpluizen is van de familie. Zus zei me om eens goed naar de foto te kijken. Vroeg ik me eigenlijk altijd al af op wie ik nou eigenlijk leek van de familie, moeders kant niet echt, al zei iedereen dat ik sprekend mijn moeder was, vaders kant is het ook niet helemaal, blijk ik nu dus op de moeder van mijn oma te lijken. Dus toch vaders kant maar dan op de moeder van zijn moeder. Het was of ik naar mijn eigen gezicht keek, maar dan een eeuw of wat terug. Mijn overgrootmoeder keek me aan en het was of ik mezelf zag. Mijn ogen, mijn (te grote) neus, mijn lippen en ook al zat het haar opgestoken, ik denk ook mijn haar. 'Eng hè', zei zus. Ja heel eng... De volgende foto liet zien dat ik gelukkig heel leuk oud ga worden! Dat scheelt alweer.
Nu is het wel leuk te weten waar je vandaan komt, hoe de mensen waren, wat ze deden. Het is leuk om te zien hoe mijn overgrootmoeder eruit zag, geen idee hoe oud ze op die foto is trouwens, maar vast jonger dan ze lijkt, maar alles wat ik denk is toch speculatie. Mijn oma is er niet meer om te vragen hoe ze was, en mijn vader ook niet. Wel 2 tantes maar die zie ik zelden. Ik vind het erg leuk dat ik op haar lijk dat wel.
Een familiegeschiedenis is wel belangrijk, sowieso is geschiedenis belangrijk, om van te leren. Ik hou enorm van geschiedenis zelfs. Ik lees ook het liefste historische romans, of mijn historische tijdschrift waar ik op geabonneerd ben. Geschiedenis is niet saai zoals sommigen vinden, maar leerzaam en belangrijk.
Mijn overgrootmoeder bijvoorbeeld: Wat ze uitstraalt op zo'n foto. De kleding van toen, het 'strenge' kapsel. Het is de tijdsgeest natuurlijk. Er zijn ook foto's dat ze kippen loopt te voeren, zei mijn zus. Fijn dat de foto's bewaard zijn in ieder geval en dat ik gisteren zo verbaasd kon kijken naar 'mijn eigen' gezicht.
© KH
No comments:
Post a Comment