Geslaagd!

Weer een hele zorg minder! Jongste is geslaagd!
Niet dat er enige twijfel over zou bestaan, maar toch he... Je weet het maar nooit. Jongste zelf is er altijd uiterst relaxed onder. Een beetje té relaxed als je het mij vraagt: 'Mam, maak je eens niet zo druk, kijk naar mij, ik maak me toch ook niet druk'? Ja en dát is t m nou net! Maakte hij zich maar eens wat meer druk! Leren? Welnee, waarom zou je?
Laten we wel wezen, als je zijn cijferlijst ziet, je zou inderdaad niet zeggen dat hij die punten zonder te leren heeft behaald! Had hij wél geleerd, dan zouden die punten de pan uit zijn gerezen!
'Volgend jaar op het mbo heb je die punten niet zo makkelijk, vriend', waarschuw ik hem vast. 'Nee', verzucht Oudste die het weten kan. Hij begint immers nét als Jongste aan het mbo, eerste jaar, maar dan voor de 3e keer een nieuwe opleiding. 2 keer achter elkaar een jaar en een opleiding niet gehaald omdat het hem niet beviel, of omdat hij niet hard genoeg werkte ervoor. Een jaar ertussenuit geweest en nu opnieuw proberen. Goh, waar heb ik dat meer gezien, alleen niet bij een  beroepsopleiding maar dan de havo... zonder het jaar ertussenuit, maar dan met zitten blijven. Jawel, mezelf. Geschiedenis herhaalt zich altijd zeggen ze. En in mijn geval lijkt dat vaker te wel dan niet te zijn. Steeds weer zie ik dingen bij hen waarvoor ik hen wil waarschuwen, en wat ik soms ook doe, maar niet te vaak wil herhalen, ze moeten het zelf leren en ondervinden. Het is hun leven, niet het mijne.

Jongste nam vanmiddag de telefoon op toen de mentor hem belde. De school belde iedereen geslaagd of gezakt. Jongste: 'Ja, o... ok... o ja... o? Ja, dat is goed, ok... doei.' Hij keek me aan met een blik .. en ik dacht: 'o nee toch he'. 'Tja'. zei hij ' Ik ben toch.. geslaagd'. En meteen een grijns van oor tot oor: 'haha, had ik je he'. Wat een akelig ventje... je zou hem toch! Even later vertrok hij met een vriend naar school. Hij kwam terug met een vlag met geslaagd erop van school, zijn voorlopige cijferlijst en wanneer en hoe laat de diploma uitreiking was. De vlag die ik al opgehangen had, moest eraf, de vlag van school erop met tas. Voor Jongste hoefde het allemaal niet erg. Hij vond het niet nodig. Maar voor moeder wel, die is trots als een aap met tien staarten op haar Jongste zoon. En slaakt een zucht van verlichting.. dat vooral!

© KH