Gepest en getreiter

Niet alleen de directeur van de school in Rotterdam is verbijsterd dat hij door de rechter op het matje geroepen wordt als hij 3 gewelddadige jongens van zijn school verwijderd, ik ben dat ook. En met mij waarschijnlijk meer mensen. Het is de wereld op zijn kop.

Vorige week vrijdag hoorde ik dit bericht bij EditieNL op tv:  Een schooldirecteur stuurt 3 jongens van school af nadat ze een andere leerling in elkaar sloegen. De ouders van deze probleemjongeren zijn naar de rechter gestapt omdat de 'heren' nergens anders toegelaten worden. Goh, gek hè? En wiens probleem is dit nu helemaal? Van de school? Van de jongen die in elkaar getrapt wordt? Of van de ouders van deze jongens?



Dit verhaal en programma's als 'Gepest' of binnenkort 'Project P' (programma's die ik echt niet kan kijken ) brengen mij meteen terug naar mijn eigen schooltijd. Ik werd op de Lagere School soms gepest in de zesde klas (nu groep 8) Later op een reünie kwam ik die jongen tegen en hij kon én mij niet meer herinneren én het pesten niet, maar hij heeft zich wel verontschuldigd! Ook al wist hij het niet meer, toch vond ik dat netjes. Dat is ook niet echt blijven hangen, een boze knul die over je heen gebogen staan beetje dreigend is wel akelig, maar ik had een hoop vrienden en dat maakte een hoop goed. Na de Lagere School, toen we verhuisden en ik op de mavo in een voor mij onbekende stad terecht kwam, begon het pas. 2 meiden, die, laten we eerlijk zijn, uit een milieu kwamen wat we nu asociaal zouden noemen, begonnen mij te treiteren. Eerst heel gewoon net alsof het een zogenaamd 'geintje' was. Maar daarna gemener, stiekemer, dreigender. Ze zouden me wel na school opwachten, ze zouden me in elkaar slaan als ik dit of dat niet deed. Doodsbang kwam ik elke dag thuis uit school. Mijn moeder was het op een dag zo beu dat ze de klassenlerares belde maar toen werd het alleen maar erger. Poeslief waren ze ineens, maar dreigender. Mijn huiswerk overschrijven maar de meest walgelijke dingen in mijn schriften schrijven, anderen ophitsen tegen mij. Het hield pas op toen ik in de 2e bleef zitten en zij niet. Eindelijk was ik van ze af.
Alleen je vergeet zoiets nooit meer. Het blijf je je hele leven bij.

Ik heb mijn kinderen altijd proberen te behoeden voor pesters. Het is niet altijd gelukt maar vaak toch wel.
1 jaar helaas niet toen bleek dat een leerkracht zo zijn lievelingetjes had en dat niet mijn zoon bleek te zijn. Verre van kennelijk. Boos omdat een leraar pest in de klas ben ik verhaal gaan halen bij  de school directeur. Maar deze beweerde doodleuk dat ik mijn eigen pestverleden mee liet spelen. Dat mijn zoon het hele jaar getreiterd werd, door een leraar nog wel, och, dat viel wel me toch? Naar die school had ik ze nooit moeten laten gaan, achteraf gezien. Vele ouders denken er net zo over als ik. Vele kinderen zijn nadien op de middelbare school opgebloeid omdat ze op de basisschool genegeerd werden, en anderen voorgetrokken werden. Mijn zoons ook. Mijn zoons bleken hele zelfverzekerde pubers ineens te zijn. Misschien wel doordat ze zo'n akelige tijd hadden gehad op die basisschool.

 

Pesten blijft je voor altijd bij. Het gaat niet weg, nooit. Ik geef die directeur dan ook groot gelijk. Die jongens horen daar niet. Vele scholen horen pestprotocols te hebben en die te volgen, maar doen dat niet uit angst voor de ouders en de rotte appels die de dienst lijken uit te maken.
Natuurlijk moet ieder kind onderwijs hebben, ook de rotte appels, maar wie verteld het de ouders van de rotjongens dat ze hun kinderen beter moeten opvoeden? Dat hun kinderen treiterkoppen zijn? Hoe vaak durft een leerkracht dat niet omdat er dan een ouder verhaal komt halen?
'mijn kind doet dat niet', hoe vaak hoor je dat niet? Een gepest kind leeft met de gevolgen van 'mijn kind doet dat niet', en dat werkt lang door. Ik ben lang onzeker gebleven mede daardoor.

Ik hoop dat er betere regels of wetgeving gaat komen omtrent pestgedrag, zowel op scholen, als op werk, als online of waar dan ook. Pesten is nooit goed te keuren, nooit!

© KH