Monday 4 March 2013

Van 1 kant




Vandaag bedacht ik me, nadat ik een vriendin, of eigenlijk meer een kennis, sprak, dat de echte vrienden op 1 hand te tellen zijn. De vrienden die ik had, hebben mij laten vallen zodra ik ging scheiden. Waarom, is mij tot op de dag van vandaag onduidelijk. Niet dat ze voor mijn ex kozen, het waren mijn vriendinnen, niet de zijne. Hij had eigenlijk niet echt vrienden. Ik denk dat ik mijn verwachtingen te hoog stelde altijd.

Laatst had ik het er nog over met mijn vriendin. Zij en ik zijn al heel lang vriendinnen. Zij kent me van toen onze kinderen samen kleuters waren, bevriend waren en toen ik nog getrouwd was. Zij bleef. Wij zijn dol op elkaar. Zij snapt ook niet waarom onze gezamenlijke vriendinnen zo deden. Zij heeft het ook met een aantal mensen. Zij verhuisde en raakte vrienden kwijt. De kennis die ik sprak is ook haar kennis. Het verbaasd haar al niet meer. Ze zei me dat het waarschijnlijk komt omdat het van 1 kant moet komen. Altijd van de onze, nooit van die van de ander. Zo ook bij haar familie zo zegt ze. Ik ken dat.

 

Mijn schoonfamilie zit ook zo in elkaar. Bellen wij niet, horen we niets. We laten het nu maar zo. Dan niet. Lekker rustig, zo is de conclusie van Lief. Waarom zou je je er druk om maken. En eigenlijk is dat ook wel zo. Maar toen ik kennis sprak en zij vroeg of ik bij haar (altijd bij haar nooit eens hier) koffie kwam drinken, want die en die kwam ook, (en die en die had mij al jaren geleden laten vallen) had ik al gegeten en gedronken. De datum stond al vast, als ik niet gebeld had, had ik van niets geweten en die en die daar had zij nooit contact mee en nu wel? Hoe zit dat nu weer? Ik wilde het ineens niet meer weten. Mensen die mij laten vallen als een baksteen in tijden waarin ik het vreselijk moeilijk heb (die en die dus) hoef ik niet op een koffie-visite bij een ander te zien ineens. Ongemakkelijk zou ik me voelen. Ik wil me daar niet druk over hoeven maken. De kennis belt nooit ondanks beloften, komt nooit ondanks beloften.

 

Ik heb altijd mijn intuïtie genegeerd, teveel verteld over mezelf tegen teveel 'vriendinnen' die deden kennelijk of ze mijn beste vriendin waren en als het te moeilijk werd mij heel gemakkelijk lieten vallen. Zolang het leuk was, was het leuk, maar werd het moeilijk, dan wilden ze niet meer. Mijn vader overleed en na 3 maanden zei 1 van hen echt dat ik nu maar weer eens gezellig moest doen! Na mijn scheiding ging ik weer eens op hockey na een hoop tranen en dezelfde dame zei: heb je eindelijk weer eens iets leuks te vertellen. Van je vrienden moet je het hebben toch? Mijn intuïtie heeft het vaak bij het juiste eind, en ik, ik negeer haar.
Veel van dat 'soort' dames praten het liefst over zichzelf en over hun leven en hun kinderen. En ze horen je maar al te graag uit. Later wordt dat tegen je gebruikt. Een andere heeft dingen die ik in vertrouwen tegen haar heb gezegd, ooit tegen mijn ex verteld vorig jaar. Dat lijkt mij gewoon: not done, maar zij vindt dat blijkbaar heel normaal.

Het klinkt heel haatdragend allemaal, maar eigenlijk ben ik heel gelaten. Mijn leven lang al heb ik maar een paar vriendinnen per periode in mijn leven gehad. En wat is daar mis mee? Niets toch zeker? Zo zit ik in elkaar. Liever een paar hele goeie vriendinnen, dan heel veel valse of onechte.

© KH

3 comments:

A van de Aa said...

Herkenbaar verhaal, vele vriendschappen blijken een illusie te zijn.

Kati said...

Zit meteen weer dat liedje van t goede doel in mijn hoofd. Maar inderdaad, A. Sommige vriendschappen blijken n illusie te zijn.

Unknown said...

Ik denk dat dat bij heel veel mensen hetzelfde is,niet iedereen die je 'vriend'noemt,ik dat ook echt. Meestal pas je goed bij elkaar in een bepaalde levensfase waar je dan samen in zit,en dan is het gezellig. Maar het leven verandert nu eenmaal,en als het goed is,verandert iedereen een beetje mee, je groeit van ervaringen. En dan kan het zomaar ineens zijn dat die vriend of vriendin ineens niet meer bij je lijkt te passen. Soms jammer,maar zo gaan die dingen. Je kan alleen maar bij jezelf blijven en hopen dat er weer nieuwe,leuke mensen in je leven komen,waar je dan weer een tijdje mee kunt optrekken. En de paar vrienden die blijven,koesteren en waarderen!
luv'ya, sis.