Trots

Mijn Jongste zoon blijft mij verbazen. Hij zit in zijn examenjaar van het vmbo en wil kok worden. Volgend jaar gaat hij naar het mbo voor de opleiding kok. Hij heeft pdd-nos met ADHD en als klein jochie al was hij zo'n blij en vrolijk manneke. Zijn snoet straalde altijd. Ik heb het wel eens vaker verteld in andere blogs. Zodra hij op school kwam veranderde dit: Hij moest presteren en er werd veel van hem verlangd en aan hem getrokken. Een normale gemiddelde basisschool die ook nog eens extra bekend wil staan als prestatiegerichte basisschool, trekt zich niet veel aan van kinderen die anders zijn. En dat was helaas te merken aan Jongste. Aan Oudste ook wel maar die had die stempel niet.



Gisteren of vanmorgen, ik weet het eigenlijk niet meer precies, hoorde ik op de radio het idiote idee dat men de CITO cijfers per school bekend wil maken. Met andere woorden: Hoe een school gepresteerd heeft bij de CITO. Oftewel: Hoe de leerlingen van die school gepresteerd hebben. Kortom: Hoe leg je nóg meer druk op de schouders van de kinderen? Ik blijf erbij dat die hele CITO een hel is en totaal onnodig ook. Er zijn vast betere manieren te bedenken om een kind te evalueren en te beoordelen. Ik heb het hier al een keer over gehad toen ik het over het Finse onderwijssysteem had. Het is appels met peren vergelijken. Het ene kind heeft een talenknobbel en het andere heeft geen kaas gegeten van rekenen en zal dat nooit onder de knie krijgen ook hoe je het ook pusht! Pushen is ook nooit een goed idee, zo is mijn mening. De vader van mijn kinderen is van mening dat ik niet genoeg achter hun vodden zit qua leren. Nu vind ik dat ze het vooral zelf moeten doen. Of ik push, zeur, duw of wat dan ook, zij moeten het doen, ik kan het niet voor hen doen. Als zij niet leren, merken zij de consequenties er snel genoeg van. Oudste bijvoorbeeld heeft 2 jaar achtereen een mbo opleiding niet gehaald en heeft nu een jaar willen werken. Dat is een half jaar geworden, want daarna was de baan ten einde. Hij verveelt zich te pletter thuis. Zonder geld, zonder school, zonder werk. En wat denk je? Hij wil weer naar school! Laten we hopen dat de derde keer succesvoller zal zijn na deze ervaring.



Jongste is nooit goed uit de verf gekomen op de basisschool. Vrienden had hij nauwelijks. De leerkrachten lieten hem ook zo goed als links liggen. Het was te lastig, iemand met een stempel. Te bewerkelijk. Nu hij op deze vmbo zit waar meer kinderen zoals hij zitten, een normale vmbo met iets extra's, is hij helemaal opgebloeid. Hij heeft volop vrienden die hier de deur plat lopen. Alleen dat hij niet leert, maar denkt dat het allemaal wel aan komt waaien, is iets wat jammer is. 'Kijk', zei hij bij zijn laatste rapport wat vrij goed was, 'En zonder te leren he!' 'Kun je nagaan wat voor punten je zou hebben als je geleerd zou hebben', kon ik niet nalaten te zeggen. Hij rolde met zijn ogen. Op mijn vraag wat hij nog moest leren antwoordde hij 'Maatschappijleer, maar dat is stom'. Het ging over multiculti. 'Slaat nergens op, mam', zo zei hij. 'Nederland is multicultureel zeggen ze. Marokkanen, Turken, Nederlanders, Surinamers en zo. Maar dat is toch niet multiculti? Dat is toch gewoon normaal?'. Ik kon een glimlach niet onderdrukken: 'Goed zo jongen', zei ik. Hij keek me raar aan. 'Hoezo, goed zo? Dat is toch zo?'
En ja hij heeft gelijk, dat is zo. Net zo goed als het heel normaal is dat hij een hardrock vriend met lang haar heeft, zelf houdt van emo en metal muziek en ook nog een vriend heeft die homo is. En dat zat allemaal boven vanmiddag te gamen. Nee, Jongste is er 1 om trots op te zijn, die komt er wel.

© KH