Monday 26 November 2012

Moe en boos

“It is better to conquer yourself than to win a thousand battles. Then the victory is yours. It cannot be taken from you, not by angels or by demons, heaven or hell.” - Buddha

 

Het gaat wel weer over voor ik een jongetje word. Zeg ik stoer tegen mezelf.
Who am I kidding? Geïrriteerd ben ik. Boos ook, vooral boos. Tegen alles en iedereen. En moe, zo f***ing moe. Excusez le mot.

Het is ook elke nacht hetzelfde liedje. 'Vroeger', wat echt nog niet zo lang geleden is, hoefde ik maar mijn kussen te raken en ik was 'weg', vertrokken naar dromenland om pas de volgende ochtend fris en fruitig wakker te worden. Maar de laatste tijd... ik word gewoon gék van mezelf. Ik ga liggen, en dan begint het gedonder. Eigenlijk was dat gedonder al beneden voor de tv begonnen. Schudden met mijn benen. Opstaan, rekken en strekken met mijn rusteloze benen. En ja, daar neem ik pilletjes voor, homeopathische pilletjes.
Deken eraf, deken erop, deken eraf.. de ene opvlieger volgt de andere op. Dan hoor ik naast me een enorm geronk. Hij slaapt, hij wel. Ik beuk een keer op goed geluk rechts van me. Het is stil, maar dan ook helemaal stil, geen ademhaling niks. 'Adem eens', roep ik hard in zijn oor. Om vervolgens weer een gesnurk van jewelste aan te moeten horen. Ik zucht weer eens. Wil me op mijn favoriete kant draaien maar ja, die doet nu eenmaal vreselijk zeer: De 2e frozen shoulder heeft zich gemanifesteerd. In de eerste jaste de huisarts 4 spuiten van een of ander goedje achter elkaar in. Later las ik ergens dat die helemaal niet goed zijn! Dus dat wil ik niet meer. Dan maar zo. Veel bewegen (au!) en af en toe als het echt niet meer gaat een pijnstiller.



Mijn benen vervelen, mijn lijf is dan heet, om weer 2 minuten later ijskoud te worden. Midden in de nacht word ik wakker, ga er even uit, en kan dan vervolgens niet meer in slaap komen. Elke ochtend ben ik om 6 uur klaar wakker en kan dan niet meer slapen. Ik ben kapot! Ik die gewend was om 8 uur te slapen, kom daar nu niet meer aan. Als ik nu 4 of 5 uur per nacht heb mag ik blij zijn. Dat is tegenwoordig veel!
Met als gevolg dat ik dus moe ben, en alles vergeet en boos ben, heel erg boos. Ik mopper. Op alles en iedereen. En dat is niet leuk, helemaal niet zelfs. Ik ben mezelf kwijt. Degene die ik wilde zijn, die ik vooral mezelf had beloofd te gaan worden 6 jaar geleden. Die ik hard op weg was te gaan worden. Ik mopper op de kids, die laten we wel wezen wel wát daarvan verdienen maar niet op die manier, ik mopper op Lief, ik mopper vooral op mezelf. En ik mopper op die stomme, stomme overgang, die eigenlijk nog lang niet afgelopen is.

Het gaat wel weer over voor je een jongetje wordt, zei mijn oma altijd.
Tja, maar mannen hebben een 'penopauze' ipv een menopauze. Die hebben het even makkelijk zeg! Mannen mogen tijdens hun midlife crisis kijken naar jongere vrouwen en rijden op motoren! Wij worden dikker (nog dikker) en krijgen opvliegers!

Het enige wat ik wil is slapen, rust en slapen. En niet meer boos zijn. Ik ga meer rust nemen, meer focussen op rustig blijven en reageren als dat kan tenminste en mijn mannen hier vragen of ze even mee willen werken, zou allicht schelen. Ik bedoel maar, 2 pubers en hormonen en een hormonale moeder, tel uit je winst!
Maar het begint allemaal bij mezelf. Ik moet dit overwinnen!

© KH

6 comments:

Anonymous said...

Ja ik ken dit en ook dat het overgaat ja maar hoe kom je er nu door die vervelende tijd.Tja verwen jezelf maar eens met een lekker geurtje,of een mooi boek voor als je niet kan slapen en het liefste eentje waar je soms bij het lezen om moet lachen en doe spelletjes die je leuk vind.Kaartspelletjes hebben mij vaak s`nachts uit de mineur gehaald.Kati STERKTE

A van de Aa said...

Vrouwen in de overgang, elke getrouwde man krijgt er vroeg of laat mee te maken, veel erger dan de midlife crisis.
Hormonen ....... en je kan er niks aan doen als man zijnde. Machteloos.
Sterkte....

Kati said...

Bedankt voor de tips Novelle. :)

A, ik kan me zo voorstellen hoe zwaar t voor 'jullie' mannen moet zijn.. ;)

Siënna said...

Ja, 't is een rotperiode, Kati. Je verhaal is herkenbaar want ik had regelmatig slijmbeursontstekingen in mijn schouder tijdens de overgang. Ongeveer elk kwartier een opvlieger, slecht slapen enz. Op een gegeven moment zei ik dat ik toch maar naar de huisarts wilde voor een hormoonpreparaat terwijl ik daar best op tegen was. Het leek wel of mijn lijf schrok want ineens werd het wat minder met de opvliegers. Ik heb wel dr.Vogel druppeltjes gebruikt (famosan o.i.d.) en dat hielp een poosje. Sterkte ermee!

Ushi said...

Vrouwen en overgang!!! Alleen dit schrijven is al vreselijk laat staan de gevolgen ervan! Ik hoor al heel vaak vriendinnen over dezelfde klachten praten en ik moet je bekennen heb er na mijn weten nóg geen last van. Al dachten mijn vriendinnen daar anders over tot ik dus vorig jaar mijn stempel op mijn achterste geplakt kreeg! Het lijkt erop en dan verlang ik niet naar de eerste regel. Ik hoop voor jou Kati, dat jij van die verdomde vermoeid- en boosheid afkomt, want dat is echt niet leuk en dat weet ik uit ervaring.

Ferrara said...

Verwen jezelf met een onderhoudsdosering pijnstillers en wacht niet tot het niet meer gaat.
Je doet jezelf tekort.
Zo verdomde pijnlijk, vooral's nachts.