Tuesday 25 September 2012

Zorg voor de zorg

“If you don’t like something, change it. If you can’t change it, change the way you think about it.” ~Mary Engelbreit


Als het over onrechtvaardigheid gaat in combinatie met 'mijn oudjes' dan wind ik me vaak op. Dan word ik boos en als ik het dan, zoals gisteren, van me af probeer te schrijven, lukt dat niet altijd. Soms blijven dingen ook malen in je hoofd. Als je van je oudjes af komt en je ziet hoe het met ze gaat. Je neemt het mee naar huis, ik wel. Je kunt als huishoudelijke hulp weinig doen, dan ze een luisterend oor aanbieden, je hebt wel een signaalfunctie maar verder kun je ook niet veel meer doen dan iets doorgeven. En dan maar hopen dat verzorgende, familie er wat mee doen.

Zo ook net: Mijn voorwerkster belde en ik kon een en ander doorgeven over een tweetal cliënten waar ik me wat zorgen over maakte. Zij zou de schoondochter van de ene cliënt bellen want dat klonk toch wel zorgelijk. De andere mevrouw heb ik zelf nog maar even gebeld. Ik was er vanmorgen nog maar het zat me niet lekker. Wee mijn gebeente als ik haar dochter bel! Ik mag haar dochters niet ongerust maken! Maar toch, ze vond het wel fijn dat ik even belde om te vragen of het wel ging.
Alleen ik moet het niet mee naar huis nemen. Het moet thuis niet blijven malen. Daar moet ik aan blijven werken.


Het valt natuurlijk niet mee. Zorgen doe je met je hart, ziel en zaligheid. Anders moet je dit werk niet gaan doen. Daarom maak ik me ook druk over veranderingen in die zorg, het betreft mezelf en mijn 'oudjes'. Alleen ik kan het niet veranderen. Ik kan de situatie niet veranderen. Ik maak me er druk over en dat heeft dus geen enkele zin. Het beïnvloed mij, het levert spanning op en daar schiet niemand iets mee op.
Ik zal de manier waarop ik ermee omga moeten veranderen. Wat niet mee zal vallen, aangezien ik dagelijks met deze mensen te maken heb. En zie hoe het hen ook aangaat en veranderd. Je bent na zoveel jaar bij dezelfde mensen gewoon vergroeid met ze. Je hoort erbij. En dat is alleen maar prettig omdat je veranderingen in gedrag, houding en gezondheid meteen bespeurt en kunt signaleren bij de mensen. Ook dat hoort er bij.
Ik weet dat ik het los moet laten, vertrouwen moet hebben dat het goed komt. Zoals altijd.

Wat ik nog moet leren is mijn werk op mijn werk te laten en niet mee naar huis te nemen, al zie ik 'mijn oudjes' niet echt als werk, maar meer als mensen die bij mij zijn gaan horen.

© KH

4 comments:

A van de Aa said...

Top !! die die werken in de zorg.
Ik heb daar groot respect voor.
Het is ook triest te zien dat de zorg wordt uitgekleed onder het mom van betaalbaar houden, want geld is er zat, kijk maar naar de dividenten die telkens uitgekeerd worden, van de winsten die de multinationals maken, miljarden. Dat geld gaat in de zakken van enkelen die de zakken al vol hebben.
En het geld wat onze overheid verspilt erbij, dan kon elk die het nodig heeft goed verzorgd worden.
En ongetwijfeld zijn er die er misbruik van maken, maar ga daar gericht een aanpak op maken en laat de overgrote meerderheid met rust die de zorg broodnodig nodig hebben.
En dat ben ik ook weer kwijt.

Kati said...

A, :)

Anonymous said...

"En ongetwijfeld zijn er die er misbruik van maken, maar ga daar gericht een aanpak op maken en..." Gelukkig zijn ze daar steeds meer en meer mee bezig!
Keet, ook IK kan mijn werk moeilijk loslaten, maar het lukt me wel steeds beter. Juist jij die tijd hebt om echt naar die mensen te luisteren, zult sneller veranderingen bij hen opmerken dan bv kinderen die 1x per maand langs komen. Fijn dat je het kunt melden, meer ligt niet in je vermogen/invloed. Probeer te accepteren dat jij alles hebt gedaan wat uit hoofde van jouw functie in je vermogen ligt. Probeer niet de lasten vd hele wereld op je schouders te nemen (zie je eerste zin/quote) ;-)

Mootje

klaproos said...

nee kati,
je mag je zorgen maken maar mee naar huis nemen niet,
da's niet goed,

en uiteindelijk komt het allemaal goed weet je...