Wednesday 15 August 2012

The good old days

Gisteren las ik bij Daan iets waardoor ik in de lach schoot. Daan zei dat ze niet inzag waarom ze omdat ze nu eenmaal moeder was een soort van vermaakafdeling voor haar kinderen moest zijn. Precies dat wat ik ook altijd gevoeld heb.

Als kind zijnde wist ik mezelf altijd prima te vermaken. Ik verveelde me nooit. Wij hadden geen playstation, Xbox, Wii of hoe al die apparaten dan ook heten. Geen internet, dat was er nog niet, nee zelfs geen daytime tv! *shock* Geen tv overdag? Nee, hoor, en ook geen dvd, video of wat dies meer zij. De allereerste spelletjescomputer was zo'n pong. Mijn kinderen balen dat ik die onlangs weggedaan heb. Het was een streep in het midden, en een soort van balletje wat je van de ene naar de andere kant kon tikken. Tennis of tafeltennis maar dan anders.



Mijn vader kocht er een en ook een videorecorder ergens begin jaren 80. Niet dat we dat veel mochten doen, ben je gek! Wij lazen veel, of speelden buiten. Buiten ja! Wat is dat? Nou gewoon buiten, in de openlucht, met veel vriendjes en vriendinnetjes. En als het heel slecht weer was, zat ik binnen, te tekenen, of met mijn barbies te spelen. En later in de puberteit te schrijven of muziek te luisteren maar vooral veel lezen. Vervelen? Wat was dat? Ik verveelde me echt nooit. Moet je nu mee aankomen! 'Mam, ik verveel me! Ik heb dat spel al uit gespeeld, weet jij iets voor me om te doen?' 'Ga lezen'. 'He bah! Lezen!' Lezen? Wat is dat, lezen? Het is dat het moet voor school maar anders?

Gamen, gamen en nog eens gamen. Of tv kijken. Maar toen ze klein waren had ik er ook geen enkele moeite mee om de kids regelmatig voor de tv te planten. Als ik een half uur met ze op de grond gelegen had om iets te bouwen of iets dergelijks was het wel mooi geweest. Ze moesten zichzelf maar bezig houden. Ik heb ze dat geprobeerd bij te brengen, te leren. Net zoals lezen. Helaas is dat niet echt gelukt. Het lezen dan. Het jezelf bezig houden hoop ik dan wel, al is de grootste hobby van de kids van tegenwoordig gamen.

 

Ik denk nog graag terug aan de tijd dat mijn kids nog klein waren. Misschien zaten ze wel vaak voor de tv maar het was ook knus en gezellig. Ik weet nog dat mijn kids vaker naar de BBC keken dan naar de Nederlandse tv. Zo kenden ze al vroeg Engelse woorden. Dankzij de Teletubbies die nog niet in Nederland waren toen. En Jongste en ik keken wat af naar Toy Story. Op een gegeven moment kende ik de zinnen uit mijn hoofd. Hij met de poppen Woody en Buzz Lightyear in zijn armen gekneld op zijn stoeltje roepend: 'nog een keer mama, nog een keer.' Nu hebben de jongens een hekel aan Disney filmpjes zoals wij ze noemen omdat ze altijd 'zo nodig moeten zingen'. En is Jongste een lange slungelige puber van 15½ die over een paar dagen aan zijn examenjaar begint en graag naar muziek luistert en Tshirts draagt van the Who en Nirvana.

Soms mis ik die tijd als ik mijn 'jochies' zo zie. Lange slungels. En denk ik dat ik het toch echt zo slecht niet gedaan heb. Je hebt nu eenmaal moeders die de hele dag met hun kroost bezig zijn, en moeders die vinden dat ze best zichzelf kunnen vermaken. Er is voor allebei wat te zeggen. Ik ben nu eenmaal niet zo'n 'speelmoeder'. Wie weet haal ik dat ooit nog in als ik ooit oma mocht worden. Ooit he nu nog niet! *slik*

Van Toy Story 2: Jessie's song (bij dit deel kwamen bij mij de tranen altijd en nóg!)



© KH

2 comments:

A van de Aa said...

Het tennisspel op de computer.
Dit was het eerste wat ik op mijn homecomputer had.
Nostalgie.

Kati said...

Je kunt het nog online spelen volgens mij A. ;-)