Tuesday 5 June 2012

Innerlijke Rust


De laatste tijd merk ik weer gehaastheid, onrust, in mijn lijf. Mijn innerlijke rust wordt aangetast.
St. Franciscus van Sales (1567-1622) zei het al: 'Verlies je innerlijke vrede niet door wat dan ook, zelfs niet als de hele wereld in elkaar lijkt te storten.'
Een wijze opmerking. Mijn innerlijke rust is mijn alles. Door al het 'gedoe' om mij heen, lijk ik dat weer te vergeten. Het gejaagde gevoel in mij komt weer naar boven. En waar ik nog meer een hekel aan heb: als iemand iets van mij lijkt te willen, mij belt omdat hij of zij iets van mij wil, dan voel ik het opgejaagde gevoel nog heviger, als angstig fladderende vlinders, in mijn buik.


Het komt allemaal sinds mijn schoonmoeder haar hersenontsteking kreeg, met als gevolg dat Lief alles daaromheen niet behappen kan, het zorgen, het heen en weer rijden, de extra zorg voor zijn moeder, het zichzelf en zijn regelmaat en rust verliezen. Doordat hij de 'weg' een beetje kwijt raakt, komt er meer op mijn schouders terecht, wat logisch is. Maar ik heb ook nog mijn pubers, mijn werk, mijn eigen gezin en familie. Mijn eigen innerlijke rust raakt een beetje in de knoei. Oudste zoon heeft nog maar 4 weken (3 bijna) om alles af te maken en over te gaan naar 2 mbo. Volgens zijn vader haalt hij dat niet en 'moet hij maar een jaar gaan werken.' Oudste ziet het zo somber niet, zoals gewoonlijk.
Mijn werkgever belt met enige regelmaat of ik in wil vallen, en ik kan het op het moment gewoon niet. Ik heb al gevraagd of ze mij even niet willen bellen meer. Mijn eigen 'oudjes' zijn even meer dan genoeg.

Maar al met al voel ik me of er aan alle kanten aan me 'getrokken' wordt. Ik mis mijn rustmomenten, dat ik alles op een rijtje kan zetten. Even helemaal alleen, even helemaal niks. Soms zitten zomaar om niks ineens de tranen heel hoog. Zodat ik zelf er heel verbaasd over ben en niet snap waar het vandaan komt.


Ik moet weer leren loslaten. Opnieuw leren loslaten. Me overgeven aan het hier en nu. Het besef dat alles gebeurd voor een reden en dat alles goed komt en goed is zoals het is. Immers: 'Zij die zich altijd ergens zorgen over maken kunnen niet genieten van de wereld.' - Lao Tse.

Dus vanaf morgen staat er op mijn agenda: Inademen, uitademen, inademen, en weer uitademen.
Of zoals Thich Nhat Hanh leert in zijn ademhaling meditatie:
"Breathing in, I feel calm. Breathing out, I feel at ease." I am not struggling anymore. Calm/ease." And then, "Breathing in, I smile. Breathing out, I release all my worries and anxieties. Smile/release."

In, out
Deep, slow
Calm, ease
Smile, release
Present moment, wonderful moment.



Als je dit gedicht tijdens je meditatie (wandelend of zittend) gebruikt, werkt het helend en verzorgend. Je kunt het oefenen zo lang als je wilt.
Daar ga ik zo snel mogelijk eens mee beginnen, op weg naar het terugvinden van mijn innerlijke rust.

© KH

3 comments:

chris said...

Ik sluit mij bij je voor het weer tot rust komen

Daan said...

herkenbaar... gelukkig lukt het steeds vaker om op tijd de stress-risico's te herkennen... {ego, vrees ik...}

klaproos said...

misschien eens mee door de regenmet mij:-)

wordt je héél kalm en schoon van :-)