Hoe voel jij je vandaag?

Feelings are much like waves, we can't stop them from coming but we can choose which one to surf. 

~Jonatan Mårtensson

Maar al te vaak krijg je de vraag van iemand die je tegenkomt, of een e mail van iemand die je lang niet gesproken hebt: Hoe gaat het toch met je? Even zo vaak wil diegene die de vraag stelt alleen maar horen dat het goed met je gaat. Niet dat het eigenlijk niet zo goed met je gaat als dat het geval is op dat moment. Bij de meeste mensen is dat het geval tenminste, niet bij mensen die je echt goed kennen. Die vragen door op jou 'o goed hoor' als ze aan je stem horen dat het helemaal niet zo goed met je gaat.

Maar vraag je jezelf eigenlijk wel eens af hoe het met je gaat? Hoe je je voelt vandaag? Welke gevoelens er door je heengaan, door je lijf? Wat je lijf je verteld? Kortom: Hoe gaat het echt met je?



Richt je aandacht gewoon eens op je eigen lijf. Wat verteld je lijf je? Wat doet je ademhaling? Wat doet je buik? Heb je een zenuwachtig gevoel? Of vlinders in je buik? Wat voor lichamelijke sensaties ervaar je in je eigen lijf? Kun je ze onder woorden brengen voor jezelf?

Ikzelf merk steeds vaker bij mezelf hoe een zenuwpees ik eigenlijk wel ben. Waar mijn hyperventilatie vandaan komt. Meestal krijg ik ná een vervelende gebeurtenis, of die ik als vervelend heb ervaren, last van een zenuwachtig gevlinder in mijn maagstreek. Of als het erger wordt: Wat ik beschrijf als 'een steen op mijn maag'. Jarenlang heb ik daarmee rond gelopen toen ik nog getrouwd was bijvoorbeeld en het slecht ging. Nu krijg ik het nog als ik iets als rot ervaar of iemand vindt dat ik iets 'moet' doen. (waar ik dus niet van gediend ben, wat mijn lichaam me duidelijk laat merken) Mijn lichaam reageert meteen. Het heeft een tijdje geduurd voor ik erachter kwam, maar ik begin steeds meer naar dit soort signalen te luisteren. Ik wil die hyperventilatie voor zijn.



Afgelopen vrijdag fietste ik van mijn werk naar huis. Omdat ik in de thuiszorg werk, moet ik elke week werkbriefjes inleveren die de cliënten dan ondertekend hebben. Op kantoor had ik een gesprek gehad met de voorwerkster en dat gesprek was nog in mijn hoofd bezig terwijl ik naar huis fietste. Het ging over een nieuwe cliënt waar ik sinds kort werk maar dat niet echt goed voelt bij mij, om diverse redenen. Ook al fietste ik mijn weekje vakantie tegemoet, ik zat me druk te maken kennelijk. Ineens begint mijn lijf te reageren en voelde ik mijn ademhaling al sneller gaan, mijn linkerarm tintelen en kon ik nog snel langs de kant van het fietspad afstappen. Mijn fiets had ik niet meer onder controle en mijn linkerhand liet die dan ook in het gras vallen. Had ik er nog opgezeten dan was ik met fiets en al gevallen. Dat is al eens gebeurd.
Me zo druk maken om iets is niet fijn. Thuis heb ik dan ook even zitten mediteren en ben ik heel goed op mijn ademhaling gaan letten. Me druk maken om een cliënt is al helemaal niet nodig laat staan als ik een week vakantie heb. Zeker niet als het mijn gezondheid beïnvloed. Je bent verkeerd bezig, sprak ik mezelf streng toe. Niet alleen die cliënt was er debet aan, ook andere dingen die de afgelopen week me bezig gehouden hadden, maar dan nog. Beter op mezelf letten, beter ademhalen, mezelf niet zo druk maken. Meer op mijn gevoel letten. Maar nog wat anders: Ik denk dat alles gebeurd voor een reden. Zo heb ik ook iedere keer een nieuwe cliënt gekregen op het moment dat ik dat nodig had, heb ik van iedere cliënt wat geleerd op het moment dat ik dat nodig had. Waarom zou ik dan deze cliënt gekregen hebben? Om er wat van te leren, dus. Wat ik ervan moet leren , moet ik zelf ontdekken. Dus ik moet me daar niet druk over maken. Ik vermoed dat ik moet leren mijn grenzen te leren aangeven, ook en vooral bij een nieuwe cliënt die in haar ogen een hulp als werkster beschouwd. Ik moet haar duidelijk maken dat dit dus echt niet zo is, en ik moet mijn grenzen aangeven wat ik nog steeds moeilijk vind. En dit ook duidelijker aangeven tegen mijn voorwerkster, zeggen waar ik mee zit. Voor mezelf opkomen, dus. En ook niet om ieder ding me zo druk maken dat ik er 'zenuwen' van in mijn buik krijg.

Nu ik dat weet voel ik me wel opgelucht. En ga ik genieten van een weekje vakantie, van een weekje heerlijk niks doen, niks hoeven.

En hoe voel jij je vandaag?

© KH