Onzeker

Afgelopen zaterdag ging ik naar Den Bosch om daar een gezellige middag door te brengen met mijn vriendin die al jaren in Zuid-Frankrijk woont. Ze was een weekje in Nederland. We hebben een heerlijke middag gehad samen en weer fijn bijgekletst. Tijdens de lunch vroeg ze me wanneer ik nou eens naar haar in Zuid-Frankrijk kwam. Gewoon met de TGV naar Parijs en van Parijs 'even' het spoor over met de metro naar een ander station en dan de TGV naar Nîmes. O ja dat doe je gewoon. Als je Française bent wel ja. Maar als je een nuchtere Hollandse bent met zovele onzekerheden als ik, dan ga je denken: hoe moet ik dat in vredesnaam allemaal alleen doen?

Eerst zei ze nog: Je kon toch met je ex meerijden? Als hij voor zijn werk naar Zuid-Frankrijk moest? Maar ja,  ik weet niet of hij dat nog moet en dan erbij: Zoveel uur met je ex in 1 kleine ruimte.. Is dat wel verstandig?
Och volgens haar was met de TGV reizen zo simpel. Je was er zo en desnoods kwam ze me in Parijs wel halen. Ik kwam  meteen met allerlei smoezen aan. Te duur, geen geld, geen vrij. Ik wil wel! Natuurlijk wil ik wel, maar ik durf het niet! Waarom toch niet, vroeg ik mezelf later af. Waarom durf ik dat nou weer niet? Waarom ben ik zo'n vreselijke onzekere muts! Ik mag naar Zuid-Frankrijk!




Ik heb laatst een boek gelezen van Helena Rentmeester: Pont du Gard die zich in Nîmes en omgeving afspeelt! Ik wil daarheen, ik wil dat zien! Ik wil de Pont du Gard zien! Het amfitheater. En natuurlijk waar mijn vriendin woont. Waarom durf ik dan niet in die TGV te stappen en alleen te reizen terwijl ik zo dol ben op reizen met de trein? Omdat ik niet zo goed Frans kan spreken? Omdat ik nog nooit alleen op vakantie geweest ben? Omdat ik gewoon een suffe muts ben die dit gewoon moet doen van zichzelf?




Vandaag was ik met Vriend weer bij de sociaal verpleegkundige bij het GGZ en we hadden het zo over onzekerheid en die onzekerheid van mijn vriend. Ik kwam kennelijk over als iemand die erg zeker van zichzelf is want hij zei dat ik vriend enorm hielp met minder onzeker zijn. Ik zei nog: en dat voor iemand die zelf zo onzeker is! Eigenlijk drong het toen pas tot me door dat ik het wel kan, iemand motiveren ondanks mijn eigen onzekerheid, maar mezelf motiveren lukt vaak niet. Wat toch vreemd is. De man was ook zeer verbaasd want hij vond mij helemaal niet onzeker!

Ik heb met mezelf afgesproken dat ik iedere maand wat opzij ga leggen voor de treinreis heen en terug en dat ik volgend jaar er speciaal vrij voor ga vragen want inderdaad alle vrije weken moeten we in november al aanvragen dat kan nu niet meer. Dus ik ga het ruim op tijd met mijn vriendin overleggen, afspreken en de TGV boeken, want ik moet dit voor mezelf gedaan hebben. Alleen op reis gaan. Dat moet ik doen. Gewoon omdat ik dat nog nooit gedaan heb. Omdat ik dat wil kunnen. En omdat ik die onzekerheid wil overwinnen!
Frankrijk, here I come!

© KH