De perfectie van een sneeuwklokje

Op een boekenmarkt kwam ik dit boek tegen:



En ik kon het niet laten liggen. Prachtige tekeningen, schilderijen van de natuur, per maand beschreven.

Bij begin Februari staat het volgende: (ik heb er een foto van gemaakt)



Mijn sneeuwklokjes stonden op het punt van uitkomen maar zijn zo slim om in hun knopjes te blijven zitten met deze ijzige kou!



Edith Holden is een veel betere tekenaar dan ik maar ik kon het niet laten toch een poging te wagen, na maanden van niet meer getekend te hebben:



Bleek dat ik de helft van mijn tekenspullen ook nog eens kwijt ben, leuk een zoon die op een opleiding zit waar ze regelmatig tekenen... Die moet ik vanavond eens aan zijn jasje trekken...

Vroeger tekende ik heel veel, als kind/puber. Maar ik ben veel te kritisch op mezelf geworden. Ik vind het niet snel mooi genoeg, of 'perfect' genoeg terwijl je maar in de kunst hoeft te kijken om te zien dat het niet perfect hoeft te zijn. In mijn ogen moet dat alleen. Daarom heb ik er meteen achteraan een 'note to self' gemaakt, die ik (hoe kan het ook anders) ook niet in 1 keer op papier kreeg. Erkenning is de eerste stap zullen we maar zeggen.



Nu ben ik de laatste om te zeggen dat wat ik maak 'kunst' is, maar het is in ieder geval erg ontspannend om je er mee bezig te houden. Toch eens wat vaker mijn potloden ter hand nemen, want oefening baart nog steeds kunst.

© KH