Omgaan met je ex en grenzen stellen.

Vijf jaar geleden is het nu. Dat mijn toenmalige man hier uit dit huis trok. Als vrienden uit elkaar gingen we. Of zouden we gaan, want hoe gaat dat in de praktijk? Natuurlijk wilden we het beste voor de kinderen. Bij elkaar blijven was geen optie, dus dan 'the best next thing, vrienden blijven, op vriendschappelijke voet met elkaar blijven omgaan. In eerste instantie kreeg hij een huis op 10 minuten afstand en hadden we co-ouderschap wat inhield dat de jongens de ene week daar en de andere week hier waren. Wat uiteindelijk niet bleek te werken.

Uiteindelijk is hij 70 kilometer verderop gaan wonen. In het begin had ik, ondanks mijn nieuwe relatie, het er erg moeilijk mee. Het is niet niks, zo'n scheiding. Je bent tenslotte 21 jaar samen geweest waarvan 18 jaar getrouwd. Je rouwt over iemand die niet overleden is. Daarmee kun je het wel vergelijken. Loslaten was moeilijk. Ik mailde teveel, smste teveel en te vaak. Achteraf is dat logisch. Ik moest ineens alles wat hij ooit regelde, zelf regelen.

Nu vijf jaar later ben ik zekerder van mezelf en voel ik eindelijk dat die scheiding de beste stap is die ik ooit had kunnen maken. Ik heb veel geleerd over mezelf.
Maar mijn ex is in de afgelopen jaren wel eens over  mijn grenzen heen gestapt. Grenzen die ik ontdekt heb in de tijd dat wij uit elkaar waren. Uiteraard heeft hij nu niets meer over mij te zeggen. Hoe ik leef, wat ik doe en hoe ik het doe. Na vijf jaar komt hij weer in mijn woonplaats wonen. Dichter bij zijn werk en zijn jongens.
Hoe bewaak ik mijn grenzen? Hoe ga ik om met mijn ex?



Was ik emotioneel ook al van hem gescheiden? Destijds in het begin nog niet. Die eerste jaren bedoel ik. Dat kan ook nog niet. Het is gewoon een rouwproces. Voor mij althans, voor hem kan ik het niet beoordelen. Vaak heb ik gedacht: Heb ik er wel goed aangedaan? Had ik niet een en ander kunnen redden door meer te praten? Wetende dat er niks te praten valt tegen iemand die je negeert of niet wil praten. Dus nu ik daar overheen ben en weer een aantal stappen verder ben, wil ik gewoon dat hij niet weer mij kan raken met een zogenaamde losse opmerking of zich bemoeid met mijn leven. Hoe voorkom ik dat?

Kortom  hoe ga je om met je ex?




Basis regels:

Misschien is het wel handig als er basisregels zijn. Voor mijn eigen gemoedsrust zowel als voor ons beiden. Ook onze beide moeders zijn nog steeds bevriend en die kunnen er wat van! Hebben ex en ik geen ruzie dan zouden we het wel krijgen door het verkeerd doorgeven van wat er gebeurd in ons leven van de moeders.

Dus deze basisregels zouden ons moeten beschermen en situaties moeten voorkomen die ons overstuur zouden maken. Hoe minder je met je ex van doen hebt na je scheiding hoe beter het is natuurlijk. Wat niet wil zeggen dat je helemaal geen enkele vorm van relatie met je ex kunt hebben, alleen verschilt die radicaal van de relatie die je had tijdens je huwelijk.

1. Communiceer met je ex door middel van schrijven of korte telefoontjes. En hou het beperkt tot alleen wat de kinderen betreft.

2. Spreek respectvol over elkaar. Als het gesprek verkeerd uit dreigt te pakken, en een van jullie overstuur dreigt te raken, of het gesprek dreigt uit de hand te lopen, hang op of loop weg. Laat je ex ook deze regel weten: Je spreekt met elkaar op respectvolle wijze en zal iets anders niet tolereren of het gesprek is afgelopen.

3. Zorg ervoor dat je huis ook dat is: Jouw huis. Niet een plek om te hangen met de kids. Het is niet zijn huis. Hij is er een gast.

4. Houd de gesprekken zeer onpersoonlijk en to the point. Bescherm uw privacy. Niet praten over je angsten, problemen of persoonlijke problemen, omdat dat alleen de emotionele band tussen jullie twee behoudt. Praat niet over iets dat de deur naar meer verbindt en/of emotionele verwikkelingen wordt geopend. Houd het zakelijk. (wat ik dus al jaren niet gedaan heb besef ik nu!)

5. Betrek de kinderen niet tussen jullie conversatie en stuur geen berichten via hen. Hou ze beschermd.

6. Blijf uit van elkaars leven. U hoeft niet te weten, waar hij heen gaat, wat hij doet, wat hij denkt of met wie hij om gaat ... en hij hoeft niet die dingen van jou te weten ook. (moet je tegen onze moeders zeggen!)

7. Kijk niet naar je ex voor advies of ondersteuning. Dit kan het moeilijkste te breken zijn. Ik herinner me in het begin van mijn scheiding, ik bleef hem behandelen als mijn man, toen ik een beroep op hem deed voor hulp met de kinderen. Verkeerd. Behandel het zelf door het verkrijgen van steun van vrienden of familie. Je bent niet meer getrouwd en je zal alleen maar teleurgesteld worden.

8. Overweeg je kinderalimentatie of jouw alimentatie als je geld en niet een geschenk van hem of een verplichting. Jouw geld, ongeacht hoe het is verworven, is jouw geld. De rechtbank bepaalde die steun het geeft hem niet het recht om commentaar te leveren op of schelden op je over de financiën. Als je problemen ondervindt problemen met ondersteuning neem contact op met je advocaat. Nooit bedelen of  jezelf in een ondergeschikte positie zetten. Houd je werkelijke financiële positie aan jezelf. Iets wat ik in het begin verkeerd gedaan heb, mijn financiële positie aan hem overlaten. Co-ouderschap betekent de helft voor mijn rekening en de helft voor de zijne. Ik heb dus geen alimentatie voor de kinderen. Ook niet toen we eigenlijk geen co-ouderschap meer hadden omdat hij ver weg ging wonen. Bedelen deed ik ook niet. Mopperen wel maar dat heeft ook al geen zin. Nu laat ik het maar zo. Oudste is bijna 18 en dan krijgt hij ook geen kinderbijslag meer voor hem. (ja die ontvangt ex ook!)

9. Wees voorzichtig met het onderhouden van relaties met zijn familie. Bloed is dikker dan water. Als je  bevriend bent met je schoonzus ben er zeker van dat het is omdat jullie twee vrienden zijn en geen familie. Hou altijd vol dat het onderwerp van je ex is verboden.

10. Je bent zijn vrouw niet meer en vertoon geen gedrag dat die rol nabootst. Maar al te vaak blijven vrouwen dingen doen of gedragen zich zo tegenover hun ex zoals toen ze deel uitmaakten van hun vroegere huwelijk. Als hij iemand nodig heeft om hem te ondersteunen of iemand om mee te praten over persoonlijke zaken,moet hij maar een vriend bellen en niet jou. Jij bent er niet om hem bij te staan ​​zoals je deed toen je zijn vrouw was. Je bent zijn echtgenote niet meer en niet zijn vriendin, althans niet op dit moment.


Misschien in de toekomst, wanneer je alle banden los gesneden hebt en dan vooral de psychologische band met je ex die je teruggehouden heeft van een nieuw leven creëren voor jezelf, zul je in staat zijn om deze regels te versoepelen. Ik betwijfel het. Wat gedaan is gedaan en wat voorbij is, is voorbij. Loslaten van alles wat niet goed voor je is.

Je zal veel succesvoller zijn in genezing van jezelf en verder gaan, als je regels aangenomen hebt en een omgeving gecreëerd hebt die ervoor zorgen dat je fysiek en mentaal gescheiden bent van je ex. Het werken aan genezing van je emotionele wonden en van het leren van acceptatie en vergeving voor jezelf (en hem) eist al je aandacht op. Verspil je tijd en inspanning niet aan je ex na de echtscheiding. Het draait allemaal om jou nu, als een alleenstaande vrouw met een spannende en prachtige toekomst voor je.

De meeste dingen zijn mij gelukkig al gelukt, vijf jaar na dato. Men zegt dat er over het algemeen genomen een periode van twee tot drie jaar voor staat om een scheiding te verwerken. Ik kan je zeggen dat het vooral met kinderen nog wel eens opspeelt. Schuldgevoel soms, of het gevoel dat je ze wat hebt ontnomen. Maar voor mezelf kan ik zeggen dat ik het beter heb nu, en dan heb ik het over spirituele groei of over mezelf leren kennen. Die kans had ik in mijn huwelijk nooit gekregen. Daar waar ik nu mee bezig ben bedoel ik. Die, laat ik het maar, spirituele reis naar mezelf noemen. 

De balans opmakend kan ik zeggen dat ik beter uit de strijd gekomen ben en dat is heel wat waard.
Dat had ik vijf jaar geleden (of eigenlijk nog veel langer geleden) niet kunnen dromen! 

© KH