Wednesday Wisdom; Be content

“ To be nobody but yourself in a world which is doing its best, night and day, to make you everybody else means to fight the hardest battle which any human being can fight; and never stop fighting.”


– E.E. Cummings

Ik ben gezegend met mooi dik haar maar al zolang als ik me kan herinneren ben ik ook al een moeilijk mens met mijn haar. Als kind al stond ik voor de spiegel te mopperen dat het niet goed zat of kon ik vreselijk chagrijnig worden over mijn haar. Anderen zouden er maar wat voor over hebben om zo'n dikke bos te hebben hoor ik vaak maar ik ben eigenlijk zelden tevreden met hoe het zit. Gek is dat. Mijn moeder had vroeger ook zo'n mooie bos met haar en de laatste tijd krijgt ze kale plekken. Ze wordt volgende maand 75 en heeft altijd meer energie dan mijn zus en mij bij elkaar gehad. Maar het laatste jaar krijgt ze dingen die ons beiden wat zorgen baren. Een jaar geleden viel ze van een hoge marmeren trap, gelukkig brak ze niks, maar ze had wel een open wond op haar been die maar moeizaam genas. Eerst dachten we nog dat het kaler worden daar nog van was maar de dermatoloog zei dat ze kaal wordt omdat het genetisch bepaald is. Opa was al vroeg kaal (hij overleed op 45 jarige leeftijd) en kennelijk heeft ze dat van haar vader. "Het is erfelijk" zo zei ze. Nou moeders, ik heb al vroeg in de overgang en slechte heupen, dat hoef ik er echt niet bij, zei ik. Ze was opgelucht dat het 'alleen maar' erfelijkheid was en niet iets ernstigers. En dat is natuurlijk ook zo.

Vanmorgen zat ik bij de kapper om mijn wilde pruik van 6 weken weer te laten knippen. Nu heb ik bijna nooit een kapper die mijn krullen kan knippen. Zo ook vanmorgen; ik heb een psoriasis plek in mijn nek en die speelt weer op nu het warmer wordt (20 graden in februari is ook niet normaal maar goed) en dus stelde de kapster voor om mijn haar in mijn nek maar weg te halen. Ik stemde ermee in, ook al omdat een matje in mijn nek nou niet echt mijn ideaal is. Maar zij blijft beweren dat mijn grijzer wordende haar niet meer krult omdat het grijs niet zo krult als het bruin. Ik denk 'jij kunt niet knippen' maar ja... ben ik wel tevreden? Bij geen enkele kapster ben ik tevreden en ik heb er al heel wat gehad! Soms mis ik mijn lange haar maar dat steek je toch maar weer op en daar heb je ook niks aan (plus mijn haar is zo dik dat het té zwaar wordt!) Het erge is dat mijn zonen net zo zijn; ook zij hebben dik haar en zij staan mopperend voor de spiegel of als ze van de kapper af komen. De oudste heeft inmiddels een barbershop gevonden die goed knipt en de jongste doet snel zijn beanie op zijn hoofd.

Wat is dat toch dat ontevreden zijn met je eigen uiterlijk en dan vooral je haar? Een ander zou er een ik weet niet wat voor over hebben en zelf loop je altijd ontevreden rond. Vandaag liep ik de kapperszaak uit met het idee dat ze mij een zogenaamd 'kort pittig kapsel' oftewel een 'grijzemuize-kapsel' gegeven had. En dat vind ik helemaal niks.
Tijd om op te houden met ontevreden te zijn en blij te zijn met wat je hebt. Er kan nog wel eens een tijd komen dat ik net als mijn moeder terug verlang naar de tijd waarin ik altijd liep te mopperen op mijn dikke haar namelijk....

© KH