Stress!

Steeds als ik iets mankeer en ik ermee naar de dokter ging, zei hij dat het stress is; tenminste de meeste dingen. Ik ging dus al niet meer naar de dokter. Wat voor zin heeft het als het toch maar, in mijn ogen, afgedaan wordt met; 'het is stress'. Maar gisteren ging ik voor mijn jaarlijkse controle naar de neuroloog. Ik kreeg een nieuwe want mijn vorige is sinds vorig jaar met pensioen. Ik had hem al 30 jaar. Deze neurologe luisterde naar wat ik zei en typte het meteen in de computer. (multitasken, kan toch ook eigenlijk alleen maar een vrouw hihi) Mijn grand mals heb ik al jaren niet meer, ooit maar 5 gehad (meer dan genoeg ook) maar ik krijg wel meer kleine aanvalletjes. Dan ben ik er wel maar ik ben er niet zeg maar. Het vervelende is ook dat ik ze wel eens krijg als ik aan het werk ben. Dus dat de cliënt het ziet. De een zei dat mijn ogen wegrolden, de ander dat ik wit wegtrok, en weer een ander dat ik net van te voren erg ging ratelen en druk werd. (wat volgens mij ook een teken van het een en ander maskeren is)
Maar ik blijf het vervelend vinden. Ik moet dan even gaan zitten, en het lijkt net of ik een soort van hyperventilatie krijg maar dat is het niet. De neurologe vond het kennelijk niet nodig om meer medicatie te geven. Ook zij dacht aan stress, druk zijn of hebben en meer tijd voor jezelf nemen.
Ik hoef zelfs niet meer elk jaar terug te komen voor controle. Ze geeft het over aan de huisarts en als ik haar wil spreken hoef ik maar te bellen en ik krijg of een belafspraak of een ik mag tussendoor. 

Nu heb ik het de afgelopen paar maanden ook erg druk, drukker dan normaal, ik ben meer gaan werken, heb een aantal afspraken kort op elkaar en ik denk dat het allemaal teveel van het goede is. Dat ik niet genoeg aan mezelf en aan rust toe kom. Sommige mensen hebben die drukte nodig maar ik moet het juist van de drie R's hebben; Rust, Reinheid, Regelmaat. En vooral dat laatste is iets waar het de laatste tijd aan ontbrak. Vergadering hier, bijeenkomst daar, dan weer een verjaardag, dan weer ergens heen of een cliënt verzetten enzovoorts... Het wordt soms té gek! Voor iemand met epilepsie is dat dus niet goed, of in ieder geval voor mij niet. Ik moet zorgen voor rustmomenten in mijn leven. Beter voor mezelf zorgen. En zorgen dat ik rustiger word en me niet meer zo snel druk maken of stress krijg ergens over. Makkelijker gezegd dan gedaan want : aard van het beestje, maar als ik niet meer die aanvalletjes wil krijgen zal ik wel moeten. 

© KH