Wednesday Wisdom; ouder worden

We don't stop playing because we grow old. We grow old because we stop playing.

- George Bernard Shaw

Gisteren kreeg ik een app van mijn zus dat ze met mijn moeder bij de huisarts zat. Moeder was gevallen van een marmeren trap, bijna helemaal van bovenaf naar beneden gerold. Letterlijk gerold want het enige wat ze dacht zei ze me later toen ze weer thuis was; rollen. Ze plofte helaas met haar neus op de grond en hield er een fikse bloedneus aan over. Die neus is later flink blauw geworden met een bult erop en ze heeft nog een open wond aan haar been. Maar verder met de schrik vrij gekomen. Zus ook. Even koffie drinken bij Van der Valk. Die gek genoeg kennelijk zijn restaurants tegenwoordig op een bovenverdieping heeft. Snugger voor de oudere medemens ook... Over nagedacht! (niet) 

Maar de schrik sloeg me even om het hart. Mijn moeder is bijna 74. Ik weet dat ze ouder wordt, maar ze is zo vitaal, ze heeft zoveel energie. Ze doet nog aan yoga, ze wandelt zoveel, ze heeft meer energie in haar pink dan ik in mijn hele lijf zeg maar. En dan 1 misstap op een trede... Ze had ik weet niet wat kunnen krijgen. Ze wordt ouder (ze zou me nu een draai om m'n oren geven, ze vindt zichzelf nog piep, hoewel ik me kan voorstellen dat toen ze vanmorgen wakker werd dat even wat anders voelde)
Toen ik haar vanmorgen belde klonk ze ook zo, nee ze deed rustig aan (Niks voor haar ) zat rustig met haar benen omhoog. Maar ze was zelf toch ook wel geschrokken en dankbaar dat het niet ernstiger was. En dat ben ik ook; Dankbaar, dat ze er nog is, dat ze 'alleen maar bont en blauw is' en meer niet. Want wat moet ik toch zonder mijn moeder...? 

© KH