Wednesday Wisdom; monsters in je hoofd

We stopped looking for monsters under our bed when we realized that they were inside us.

 

- Charles Darwin

Was je als kind misschien bang van dingen onder je bed, of achter je gordijn, tegenwoordig is het meer en meer de angst niet goed genoeg te zijn. Ben ik wel een goede moeder, doen mijn kids niet de dingen die ik ze geleerd heb niet te doen, of heb ik ze wel genoeg meegegeven? Gaan ze niet het verkeerde pad op? Of kan ik nog bijsturen? 

Ben ik nog wel genoeg met mezelf bezig? Mijn eigen ontwikkeling, verwaarloos ik mezelf niet teveel (jawel dat doe ik wel) Laat ik het leven niet gewoon aan me voorbij gaan en verzin ik niet gewoon excuses om mensen te vermijden? 

Waarom schrijf ik niet meer zoveel en vind ik mezelf niet goed genoeg of trek ik me teveel aan wat anderen van mijn schrijfsels vinden? En waarom zou ik dat mezelf aantrekken als ik het fijn vind om te doen? Waarom ben ik soms zo vreselijk druk in mijn hoofd? Vooral midden in de nacht als ik wakker word en dan dus niet meer kan slapen door alle drukte in mijn hoofd. Liedjes in mijn hoofd, soms wel drie tegelijk, dingen die ik gedroomd heb nog half en half als in een waas zich afspelend, dingen die cliënten mij verteld hebben, of dingen die mijn brein mij blijft vertellen. Het autisme van manlief dat de laatste tijd weer enorm opspeelt en in mijn hoofd zit en probeert een plek te vinden of een oplossing. 

Terwijl ik weet dat als ik schrijf, of het loslaat het allemaal weer goed gaat komen. Meestal is dat namelijk zo. De monsters in mijn hoofd moeten gewoon geen kans krijgen. Die maken het vaak veel erger dan de dingen zijn. Is een kind te laat thuis en in de verte klinken sirenes dan ligt dat kind daar al in, in mijn hoofd bij wijze van spreken. Het is ofwel een grote dosis aan fantasie ofwel een veel te druk hoofd wat zich druk maakt om elk wissewasje. Waar ik eigenlijk best wel klaar mee ben. Rust is veel fijner, maar een rustig hoofd heb ik nooit echt gehad. ADHD vermoed ik al jaren bij mezelf en mijn vader had het al gedacht vanaf mijn zevende jaar zo niet eerder. Altijd al een druk kind geweest die overal het ergste achter zocht. Het schrijven helpt en nu ik weer een werkend toetsenbord heb zou ik dat weer meer moeten oppakken. Gewoon om de monsters te verjagen. 

© KH