Hoofd-en bijzaken

 

Soms is het lastig, ouder zijn. Helemaal als je ouder bent zonder de steun van de andere ouder. Omdat je nu eenmaal gescheiden bent bijvoorbeeld en de communicatie niet zonder problemen verloopt. Of er helemaal geen communicatie tussen de ouders (mogelijk) is. Zoals in mijn geval. Mijn moeder zegt wel eens: Wat je zelf vroeger gedaan hebt, krijg je dubbel terug met je eigen kinderen. Nu vind ik zelf eigenlijk dat ik wel meeviel als puber, maar denkt mijn moeder daar kennelijk heel anders over.

Je moet ook de hoofd-en bijzaken kunnen scheiden. Wat is belangrijk en wat niet. Laatst zei iemand tegen mij: Je moet het niet groter maken dan het is. En dat is ook wel zo. Iedereen doet in zijn/haar leven dingen die hij niet had moeten doen. Waarvan hij/zij later spijt heeft of denkt: Was dat nou wel zo slim? Iedereen moet ook de kans krijgen hun eigen fouten te maken, daarvan ben ik overtuigd. Maar zie ze wel in, en krop geen dingen op zodat ze de kans krijgen groter te worden, dan ze zijn. (hoor wie het zegt) Dat laatste doet mijn Oudste zoon nogal eens. 'Goed' voorbeeld doet kennelijk goed volgen. Mijn vader was een binnenvetter, ik krop dingen op, of stop dingen (gevoelens) weg (dan zijn ze er niet? jawel hoor!) En mijn Oudste doet dat dus ook, zo is er nu uit gekomen eindelijk. Hij heeft een hoop onverwerkt verdriet wat hij wegstopt en wat hij moet verwerken maar wat niet gaat.

 

Nu heb ik besloten het even wat rustiger aan te doen. Ik deed dat al wel, maar even minder op internet, op de sociale media, op de blogs misschien. De sociale media, die ik eigenlijk een verkeerde naam vind hebben want vaak allesbehalve sociaal, gaan me tegen staan. Vooral Facebook. Een hoop mensen plempen hun Facebook vol met de grootst mogelijke nonsens die jij vervolgens allemaal mag gaan lezen. Mocht jij het lef hebben iets anders te zeggen dan 'de algemene mening' dan krijg je de hele goegemeente over je heen! 'Natuurlijk is het erg dat het 1 dag regent en dat het niet meer warm is', hoe kom ik erbij! What was I thinking... Ik heb besloten er even niet meer 'bij' te willen horen, de bijzaak van de hoofdzaak te scheiden. Het achter elkaar aan lopen, mee moeten doen met iedereen, dezelfde mening moeten hebben als iedereen, dezelfde spelletjes moeten spelen als iedereen en toch vooral reageren op iedereen, je hebt er een dagtaak aan! Er zijn belangrijker zaken. Belangrijker dingen in het leven.

Mijn Jongste is , behalve zijn niet zo'n slimme zet afgelopen vrijdag, wat dat betreft slimmer. Voor hem geen Facebook of Twitter. Hij moet niets hebben van de sociale media! Houdt zich er afzijdig van. Toen vorig jaar de eindexamen klas op skikamp geweest was en de foto's op Facebook stonden zei hij dan ook: 'Dan maar geen foto's, ik ga geen account aanmaken alleen voor foto's'. En gelijk heeft hij. Wat is er mis met afdrukken bestellen? Of is dat te ouderwets gedacht? Vast wel.

Natuurlijk blijf ik wel schrijven, ik zou niet zonder kunnen. Maar niet meer zo vaak. Mijn hoofd zit vol. Er gebeurd teveel. Teveel ineens. Beide zonen verdienen de volledige aandacht van hun moeder en die kan ik ze niet vanachter een computer geven. 'Och jongen zoek me maar op op Facebook. Twitter me maar of weet je? App me maar!' eh nee, doe maar niet.
Maar soms, soms verlang ik toch wel stiekem naar de tijd dat ze nog klein waren, ongecompliceerd lol konden hebben en schaterlachend over de grond rolden, not a care in the world.. En ik erbij.

 

Terugkijken is niet goed. Maar soms verlangen naar die 2 als kleuter is niet gek toch? Of naar een computerloos tijdperk? Zonder sociale 'controle'.. Facebook zegt het zelf al: Wat ben je aan het doen?
Het gaat je geen ene donder meer aan, voorlopig dan... Misschien ga ik het wel eerder missen dan ik denk, maar dat is bijzaak. Voorlopig concentreer ik me op hoofdzaken.

© KH