Fouten maken

"To err is human; to forgive, divine."

              - Alexander Pope




Ik denk dat het voor mij hoog tijd voor vakantie is, want wat het anders is weet ik niet. Vandaag gaat alles mis. Stond ik vanmorgen te strijken, toch al niet 1 van mijn lievelingsklussen, komt mijn Jongste zoon binnen in een warm flanellen overhemd. Wat ik had weet ik nu nog niet maar voor ik er erg in had zitten we elkaar in de haren. Dat hij het uit moet trekken, en wel nu. Hij loopt immers de hele winter in korte mouwen en nu zo'n warm ding. Waarom ik het hem niet zelf laat uitzoeken? Al sla je me dood. Ik zou het niet weten. Voor ik er erg in heb staan we schreeuwend tegen over elkaar. En dat is lang heel lang geleden. Hij boos, ik boos en allebei tegen het janken aan. Ik moet weg en ik weet dat ik hem op zo'n moment beter even met rust kan laten maar ik heb hem net van alles voor de voeten gegooid, zoals alleen vrouwen dat zo goed kunnen. 'En je doet hier ook helemaal niks, alleen de hele dag achter je pc hangen, zoek maar eens een baantje, of doe eens iets in huis voor je moeder...' enz enz... Nee, ik ben zeker niet trots op mezelf. Verre van zelfs.
Ik fietste naar mijn afspraak en het huilen stond me nader dan het lachen.

Natuurlijk heb ik weer thuis het meteen goed gemaakt met mijn zoon maar de hele dag zat het me niet lekker. Ik heb ook de hele dag dingen laten vallen, of zelfs stuk laten vallen. Ja, zelfs lopen brullen hier in mijn eentje. Kortom: Ik ben heel erg aan vakantie toe! Even helemaal niks. Nee, zelfs even geen kinderen om me heen, of ben ik nu heel erg?! Ja, misschien wel, maar die kinderen van mijzelf gaan toch zelf op vakantie, Jongste gaat 4 dagen naar het Castlefest en Oudste gaat naar Hongarije. Nu de kinderen uit de buurt nog met hun lawaai en gegil. Ja ik wil echt rust aan mijn kop. Ik voel het van binnen ook. Als er een remedie was om mijn hoofd even stil te zetten, zou ik het nemen. Het staat geen seconde stil. Het maalt en maalt.

Sinds gisteren heb ik de Tao Te Ching van Lao Tzu in huis. En ook al staan daar dingen in waarvan ik zeg: "Dit gaat mijn lijfboek worden", dan nog heb ik geen rust. Lao Tzu was een wijs man maar zelfs al was de man in eigen persoon hier zou hij nog geen rust in mijn hoofd kunnen krijgen.
Het ergste is: Je doet het allemaal zelf. Niemand anders. Alleen ik kan de rust krijgen die ik graag wil. Door te mediteren (wat dus niet lukt), door mindful te zijn, door liever tegen mezelf te zijn. Maar na wat ik vandaag deed vind ik mezelf even niet zo lief. Kan er niks aan doen.

© KH




Toch maar even weer een stukje uit de Tao lezen dan maar:

11.

We verbinden spaken tot een wiel.
maar het gat in het midden
laat de wagen rijden.

We vormen van klei een pot.
maar de leegte binnenin
houdt alles vast wat we willen.

We timmeren van hout een huis.
maar de innerlijke ruimte
maakt het leefbaar.

We werken met wat is,
maar met wat niet is, gebruiken we.

Lao Tzu