Tuesday 21 May 2013

Kleine stapjes 2

Mijn blog van gisteren heeft een vervolg nodig, merk ik. Niet alleen aan de reacties die ik kreeg maar ook aan mezelf. Het lijkt nu of ik continu met mezelf in de knoop zit en dat is niet zo, verre van dat. Het is maar af en toe dat ik aan mezelf merk dat ik niet ben die ik wil zijn. Of dat de wilskracht me ontbreekt te worden die ik wil zijn.

Ik ben altijd de eerste die roept: What you see is what you get, take it or leave it. En dat is ook zo. Hoe onzeker ik ook was of nog mag zijn soms of over kan komen, het interesseert me minder en minder wat anderen van mij vinden. Alleen dat uiterlijk zit me dwars, of eigenlijk meer de gezondheid die daarbij hoort.
Natuurlijk zijn er wel meer dikkere mensen in de wereld die een heel gelukkig en productief leven hebben, alleen ik voel me af en toe niet goed. Geestelijk gaat het prima met me, maar ik vind mezelf een slappeling dat ik te lui ben, te slap, geen doorzetter of soms het gewoon niet weet hoe ik die kilo's teveel eraf moet krijgen. Ik hou absoluut niet van koken en zou niet weten hoe ik makkelijke, snelle maaltijden op tafel kan zetten die ook nog eens gezond zijn. Ik doe maar wat. Als het aan mij lag, at ik eigenlijk gewoon alleen nog maar broodmaaltijden en salades. Maar het ligt niet aan mij, ik heb ook nog een gezin.

http://24.media.tumblr.com/tumblr_m8znzxWpFO1rr6og1o1_500.jpg

Vanmorgen zei een mevrouw waar ik werkte nog: Waarom zou je jezelf kwellen om in die maat kleiner te wurmen die eigenlijk helemaal zo lekker niet zit, alleen maar omdat je die grotere maat niet aan wil? Wie ziet nou dat jij die grotere maat aan hebt? Het staat beter, het zit lekkerder. En alleen jij weet het. En daar zit het hem meestal in. Dat je het zelf weet. Verdikke, heb ik toch weer die maat groter terwijl ik eerst de maat kleiner nog aan kon. De overgang helpt ook al niet mee. Mijn luie aard ook niet. Waarom jezelf vermoeien met bewegen terwijl je ook binnen met een kop thee en een goed boek op de bank kunt zitten?

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm49d_I-pUwRVva8XYRFFM8mFPF0T9hodc7sg2E79vMGA_L4K7IWst8kcxgRU-kQFbaTc2UFWxZZAhcepeaeNi5V29tEsx021uUy3oKJnmJNk9gV-GA5vLC2JF4fPmP7ACu2O8wBRNmm4/s1600/what+you+see+is+what+you+get.jpeg

Dan is er ook nog het beeld wat ik van mezelf heb, in mijn hoofd. Ik ben niet dik. Ik ben ik. Ik ben lang (gelukkig) Ik heb dunne onderbenen (thank God) en ik zie er niet onaardig uit (als ik dat mag zeggen) Ik wil geen foto's van mezelf zien, dat niet. Dan is dat beeld in 1 klap ook weer weg. (de foto's van Londen van mezelf hebben een 'schok' teweeg gebracht) Kleding of beha's passen stel ik zo lang mogelijk uit. Het beeld wat ik van mezelf heb, houd ik in stand. Ik ben ik.

Vroeger was ik lang onzeker, werd gepest een aantal jaren op school. Ik was niet dik maar gewoon. Pas toen ik epilepsie kreeg en medicijnen moest slikken ben ik dikker geworden. Later toen mijn huwelijk zo slecht ging en ik een 'emotie-eter' werd, is het de spuigaten uit gaan lopen. Na mijn scheiding  ben ik 20 kilo afgevallen. Maar zoals dat gaat met zulke stress kilo's: Die komen er binnen no time ook weer aan.
Er zijn dagen bij dat het me helemaal niet interesseert. Maar er zijn ook dagen bij dat ik elke kilo teveel voel. Of dat mijn moeder dan een opmerking maakt als: 'Je moet niet naar die reünie van de Lagere School gaan. Zeggen ze: Jee wat is zij dik geworden! Dat wil je toch niet?' Nee, denk ik dan, dat wil ik niet! En voor september krijg ik dat er nooit af! De eerste reünie was ik ook al dik, en vond dat vreselijk. Nee ze heeft gelijk, ik ga niet. Die opmerking is goed bedoeld maar is al in mijn hoofd een geheel eigen leven gaan leiden zoals meer van die opmerkingen dat al mijn hele leven doen. Ik duw ze weg, lees weer eens wat Mindfulls en probeer Zen te zijn.

Mezelf veranderen doe ik niet, gaat niet, ik kan wel proberen mezelf te verbeteren. Ik hoef niet alles tegelijk te doen, van mezelf. Vandaar dat ik gisteren zei: One step at a time. Er is de laatste paar jaar zoveel gebeurd in mijn leven, ik ben aldoor maar sterk gebleven, of sterker geworden. Langzaam maar zeker moet er rust komen, als die rust er eenmaal is, dan komt het vanzelf. Dan gaat die knop ook vanzelf een keer om.


http://img341.imageshack.us/img341/3658/iamwhoiam.gif

© KH

2 comments:

Daan said...

er klinkt wel steeds uit dat je niet goed genoeg bent zoals je bent, dat je wil veranderen, en da's zo jammer... want je bent al wie je bent... je hoeft niet te veranderen, je bent al jij...
dat je er anders uit wil zien, wil zeggen dat je jezelf niet mooi vind zoals je bent, en daar zit al een groot knelpunt... je vind jezelf lui en dik en een slappeling... huh?! waar heb je dat geleerd te denk over jezelf???
jij een slappeling??? wie is er uit zijn oude, gammele huwelijk gestapt??? hoezo slap?! je mag eerst eens leren houden van alles wat je bent, echt alles, want je bent een mooi, lief, sterk, interessant mens, en al die rot-gedachtgen over dat je lui en slap bent zijn aangeleerd... en die mag je ook weer afleren...

Kati said...

Ook weer waar Daan... En waar ik dat geleerd heb.. eh, nou dat laten we maar in het midden. ;)