Ik raak er vanaf
Vergeet een hoop
Waar ik mee bezig was
Of wat ik zei
Drie schepjes suiker in zijn koffie
In plaats van een
Het is wel wat veel
Maar ik was het vergeten
Ik ken jou niet
Wie ben jij eigenlijk
Moet ik dat weten?
Ga gewoon weg
En waar bemoei jij
Je nu helemaal mee?
Wat zei je ook al weer?
Nou weet ik het niet meer
Ze zeggen dat ik alles
Zo vaak herhaal
Dat ik het al gezegd heb
Ik zou het echt niet weten
Voor mij is het de eerste keer
Iedere keer opnieuw
Of heb ik dat al gezegd?
Ik zet de verwarming hoger
Het is hier koud niet?
Dan loop ik weg
En denk: heb ik de kachel hoger gezet?
Om terug te lopen
En hem weer hoger te zetten
Wie heeft er aan de verwarming gezeten?
Het is hier zo warm
Ik raak het kwijt
Mijn leven, mijn verstand
Straks herken ik mezelf niet meer
Ik zou niet weten wat te doen
Als het stil wordt in mij
En ik me af moet vragen
Als ik in de spiegel kijk
Wie ben jij eigenlijk
Ik ken jou niet
© KH
Bovenstaand gedicht heb ik geschreven voor alle ouderen en speciaal voor de ouderen waar ik werk die de laatste tijd zoveel vergeten.
Blog of my scribbles with things that are on my mind and weekly themes.
4 comments:
Mooi geschreven!
Toevallig las ik deze week een blog van iemand die paniekerig dacht oud te worden - omdat er wat vergeten was. Het was wel iets groots, maar het hoofd zat bomvol andere belangrijke dingen, zodat de cerebrale regelaar het in een geheugenlaatje opgeborgen had.
Ik viel een keer van een trapje zonder leuning doordat een been dienst weigerde, terwijl er al vaart voor de stap omlaag gemaakt was. Na vruchteloze pogingen het roer weer in handen te krijgen, was de val onvermijdelijk. Naderhand zei ik tegen een thuiszorgster iets over ervaren te hebben hoe het is om 80 te zijn. Was een heerlijk nuchter mens: "Als je 80 was, had je niet overeind kunnen komen".
Oud zijn impliceert dat je altijd oud bent, in alle opzichten tegelijk. Elke dag opnieuw. Dat is moeilijk voor te stellen als je jong bent.
Groetjes,
SA
Dat is waar SA maar ik werk bij oude mensen en zie hoe ze geïrriteerd raken omdat ze vergeten, of iets niet meer kunnen. Die mensen zijn dan eind 80, begin 90. Wij moeten dat nog maar zien te worden. Iets vergeten is niet erg, structureel iets vergeten lastiger. Lijkt mij dan. Xxx
Steeds meer momenten van machteloosheid, dat maakt zeker wel geïrriteerd.
Vertellen ze ook hoe het is om zo oud te zijn?
SA
Post a Comment