Rusteloos

Het wordt wel weer eens tijd dat ik mezelf tot de orde roep. Vele blogs heb ik eraan gewijd mezelf te trachten te verbeteren, persoonlijk ben ik zeker wel gegroeid maar zo nu en dan komt mijn oude ik weer om de hoek kijken, me plagen. Rusteloos ben ik op het moment. Wie zou dat niet zijn in deze economisch slechte tijden? Velen zijn dat met mij denk ik. Je hoeft de radio maar aan te zetten en diverse onheilstijdingen worden over je afgeroepen. Je zou je nog afsluiten op een hutje op de hei. Goedkoper zou dat ook nog zijn. Weg zouden de problemen waar je over aan het piekeren bent ook zijn.

Lief kreeg te horen dat hij per 1 januari weer zonder werk zit. Ik kreeg te horen dat ik een vaste aanstelling krijg. Maar omdat ik in de thuiszorg werk en parttime is dat ook allemaal nog onzeker. In Den Haag zijn ze daar ook nog mee bezig om de zorg verder uit te kleden. Lief is hoofdkostwinner.
Nu hebben we dit al eerder aan de hand gehad, heb ik me daar eerder ook druk over lopen maken en ja ook dat is weer goed gekomen. Alleen was het toen geen crisis. Nu wel. Nu kom je minder makkelijk aan een nieuwe baan. Hij is wel weer volop aan het solliciteren.



Heeft je druk maken zin? Piekeren, 's nachts wakker liggen, overdag een dweil zijn van slaapgebrek? Nee dus. Je zorgen maken heeft nog nooit wat opgelost, dus zal dat ook nu niet iets oplossen. Waarom ik dat dan blijf doen, is mij een raadsel. Aard van het beestje? Is te makkelijk denk ik. Ooit, toen ik nog getrouwd was,  duwde ik alles weg, ook niet goed weet ik nu. Ik doe het soms nog wel eens. Soort van struisvogelpolitiek bedrijven. Alles wat een ander maar o moest lossen en ik te akelig, eng of moeilijk vond, stopte ik weg, deed net of het er niet was. Man moest het maar regelen. Het werd dan ook wel geregeld. Maar nu, nu gaat dat niet meer. Lief heeft een ASS, lichte vorm van autisme, aan autisme verwant dus. En ja dan moet je dus toch veel zelf regelen. Ik ben dat niet gewend alles werd voor mij gedaan. Niet goed weet ik nu. Maar daarom dus vlieg ik nu in de paniek. Stress. Van de week echt regelrechte dikke vette paniek! Ik wist niet wat me overkwam. Ik moet het altijd regelen de laatste jaren, ik ben altijd sterk de laatste 6 jaar. En ik vloog zomaar 'even' in de paniek'stand'.

Ik wil mezelf weer op 'orde' hebben. Geen paniek meer. Loslaten. Mijn motto: everything happens for a reason, geldt nog steeds. Het zal een reden hebben. Lief zal sterker worden hierdoor. Wij worden er sterker door. En hij zal een baan krijgen die beter bij hem past en die hij deze keer hopelijk wel voor langere tijd kan houden! Het komt goed, vertrouwen hebben. Het Universum heeft hier een reden voor, zeg ik dan altijd.
Het is altijd al goed gekomen, dus nu ook, zolang ik maar vertrouwen heb en niet in paniek raak en mijn rusteloosheid kan laten varen. En is het niet zo, dat waar je je nu druk overmaakt vaak helemaal niet gaat gebeuren?

© KH