Thursday 18 October 2012

Piekeren en loslaten



Mijn grootste valkuil is het piekeren en vergeten op tijd los te laten van zaken. Wat dan ook. Zodra er wat gebeurd wat niet gaat zoals 'moet' gaan mijn radertjes draaien en blijven draaien. Ik voel het meteen in mijn buik, de beruchte steen komt dan terug in mijn maag. Het voelt niet goed, lichamelijk niet maar geestelijk ook niet. Ik weet het en toch kan ik het niet loslaten. Waarom? Ik heb werkelijk geen flauw idee.

Het is vooral lastig voor mezelf. Zodra er iets gebeurd wat me van slag brengt, blijf ik er over doorgaan. Ik kan het niet zo maar van me afzetten. Het raakt me. Vooral als het over personen gaat die mij van dingen beschuldigen, of me zeggen anders te zijn, dan ik ben, of dan ik mezelf zie. Zij zien mij op 1 manier en ik denk: Maar zo ben ik toch niet. Zij zeggen dat het te confronterend is voor mijzelf, maar is het dat wel? Ik ben nu al zolang bezig om aan mezelf te werken, niet meer zo te willen zijn zoals ik voorheen was, dat ik gewoon niet geloof dat wat zij van mij denken/vinden waar kan zijn. Egoïstisch? Ik? Ik kan wel eens wat vergeten, we worden allemaal ouder tenslotte, maar is dat egoïsme? Ooit dacht ik aan alles en iedereen, sloeg geen verjaardag over, stuurde kaarten, belde iedereen. Maar als je de enige bent bijna, en men doet het niet als jouw kinderen jarig zijn, of jijzelf, dan laat je dat wel uit je hoofd voortaan. Dat is geen egoïsme, dat is zelfbescherming. Ik denk dat het dat is: Zelfbescherming. Mijn hoofd te vaak gestoten hebben en voortaan wat voorzichtiger willen zijn en dat nog steeds niet altijd zijn. En dan nog het verwijt krijgen dat je alleen maar aan jezelf denkt terwijl je, laten we wel wezen, die personen alleen maar via online contact kent en niet eens 'in real life'.



Online contacten heb ik altijd zeer waardevol gevonden overigens. Het heeft mijn leven verrijkt. Toen ik in een vreselijke dip in mijn leven zat, hebben zij me enorm geholpen. Alleen moet het niet doorslaan. Het moet niet claimen worden. De persoon aan de andere kant van het beeldscherm blijft altijd wel een persoon van vlees en bloed, die je kunt raken, ook al zie je elkaar niet. Als je vervolgens niet goed met elkaar omgaat, dan ik het klaar denk ik. Dan kun je maar beter het contact verbreken. Hoewel ik daar dan weer goed ziek van kan zijn. Je deelt lief en leed en in hoeverre wordt dat niet tegen je gebruikt na het verbreken van dat contact? Je vertrouwt erop ja natuurlijk, dat het vertrouwelijk blijft, maar er blijven altijd mensen die vreemd reageren, op een manier zoals jijzelf nooit zou doen.

Ik denk zelf altijd: Reageer op anderen, online contacten of Real life, altijd zoals je zelf benadert zou willen worden. Dan kan het niet mis gaan. Helaas zijn er altijd mensen op uit om te treiteren, een perfecte wereld bestaat helaas nog niet. Loopt het stuk, zo'n internet vriendschap, dan ben ik aan het het piekeren wat ik verkeerd gedaan heb, al ligt het niet altijd aan mij. En dat moet ik ook leren loslaten. Vandaag las op Facebook deze mooie tekst:



Helemaal waar dacht ik. En nu los.... weg ermee, niet meer aan denken afgesloten hoofdstuk en weer wat geleerd. (hoop ik dan maar)

© KH

3 comments:

klaproos said...

dag kati,
het leven geeft je lessen, en daar kun j e ja tegen zeggen, of nee,
maar zeg je nee, dan krijg je de les nog een keer,
dus ja,
loslaten, ervaren verwerken loslaten ene heel leven lang....

do it girl:-)

A van de Aa said...

Moeilijk he om die knop in de bovenkamer om te zetten en zaken los te laten.
Maar je laat het niet eerder los dan wanneer je het los laat, want dan kan je het ook pas los laten. En tot die tijd blijf je er lekker mee stoeien, maar zie het dan positief dat je in dat proces van loslaten zit en dat je enkel nog niet zover bent dat je kunt loslaten.
Een paar slapeloze nachten, wat gepieker en dan kom je er vanzelf wel.

Unknown said...

Hi sis,
Loslaten is het moeilijkst wat je als mens moet leren, zowel loslaten van je kinderen(gaat gelukkig in stapjes),als loslaten van een ouder die overlijdt.Dan is het ineens definitief. Geen weg meer terug.

Maar loslaten wat een ander van je denkt is ook lastig. Maar je weet zelf toch wie je bent en wat je waard bent? Laat je niet gek maken door mensen die dat beter denken te weten, Laat hen je niet zover krijgen dat je gaat twijfelen aan wie je bent! Jij bent jij,en jij doet het in je leven hoe je denkt dat het goed is,vinden zij wat anders: jammer dan,iedereen mag zijn eigen fouten maken!
Dus; ga dit weekend maar lekker genieten van wie je bent! Je bent een lief,gevoelig,zachtaardig,meelevend,positief,liefdevol en meer dan de moeite waard-mens!
En voor de mensen die dat niet zien:their loss!!
Luv 'ya,
xx Mo