In mijn jeugd kreeg ik regelmatig te horen hoe ik me gedragen moest, zoals vele kinderen. Alleen omdat ik vrij druk was, vond mijn moeder dat zij me vaker moest 'corrigeren' dan andere moeders hun kinderen. In gezelschap was het dan regelmatig: 'Niet zo hard, lach niet zo hard, praat niet zo hard, ben eens stil, doe eens niet, ssstt'. Al dan niet met mijn naam erachteraan. Mijn, in mijn ogen, irritantere neven en nichtjes van moeders kant mochten gillen, schreeuwen en lachen zo hard ze wilden. Met als gevolg dat ik lang dacht dat ik niet goed genoeg van mijzelf was. Niet alleen door het corrigeren van mijn moeder overigens, ook andere dingen speelden mee. Het idee dat ik niet goed genoeg was en anders moest zijn, me anders moest gedragen zoals anderen dat wilden, dat was het meer. Me anders gedragen, zodat anderen me aardig of aardiger zouden vinden. Dat beeld is me immers van kinds af ingeprent: Gedraag je zo, dan ben je liever.
Maar is dat wel een juist beeld? Het nichtje dat vele malen drukker was werd door haar moeder de hemel in geprezen: Wat is ze toch goed he, wat is ze toch leuk he, en lief, en knap. En ik dacht maar: Wat een irritant rot kind. Het nichtje zie ik nu zelden tot nooit meer maar wat ik van haar hoor is dat niet veranderd, zij is haarzelf gebleven bedoel ik en wordt nog steeds de hemel in geprezen. Of je daar beter van wordt laat ik in het midden, maar voor je eigenwaarde zal dat vast beter zijn, vermoed ik. Ik heb daar nog al eens mee geworsteld, mijn eigenwaarde, onzekerheid.
Pas de laatste jaren denk ik: Nee! Ze nemen me maar zoals ik ben, luidruchtig of niet, flapuit of niet. Ze weten hoe ik ben, hoe ik dingen bedoel. De mensen die me kennen dan dus. En als ze het niet aan kunnen, dan maar niet.
En laten we wel wezen: Lang niet iedereen blijkt om te kunnen gaan met iemand die eerlijk is én een flapuit is. Vaak is het zo dat er al iets uit is voor ik er erg in heb en denk: Had ik dat niet beter voor me kunnen houden? Tja, ook nu ik ouder en toch wel iets wijzer ben, gebeurd dat nog wel eens. Niet meer zo vaak als eerst maar toch nog wel af en toe. En hoewel ik me nu er niet meer zo erg druk over maak, of wil maken, gebeurd het ook nu nog dat mensen die me toch kennen of denken te kennen helemaal verbaasd zijn over hoe ik ben. En boos worden dat ik er iets uit geflapt heb, of dat ik eerlijk ben. Heb ik niet altijd gezegd: What you see is what you get? Ja toch? Nou dan. Wat zeur je dan? Ik doe niets achter je rug om, of je moet het internet achter je rug om vinden, bloggen is behoorlijk openbaar bij mijn weten. Ik gooi mezelf ook behoorlijk te grabbel moet je weten. Mijn hele ziel en zaligheid gooi ik op het www. Hoe open wil je het hebben?
Ik ben er klaar mee om me anders voor te doen dan ik ben. Dat ik dat toen deed, als kind, och ik was een kind en wist niet beter zong Wim Sonneveld al. Maar nu ben ik toch echt volwassen en ja ook al kan ik soms nog heel puberaal reageren als ik daar zin in heb, ik weet wie ik ben, waar ik voor sta, voel me zekerder in het leven en weet: ik ben ik, take it or leave it!
© KH
6 comments:
In de huidige tijd moet alles kunnen en alles mogen, ook met de luidruchtige kinderen van nu, die over een paar jaar die luidruchtige irritante mensen zullen zijn, die denken dat de wereld enkel en alleen om zich draait. Gelukkig zijn ze meestal niet, korte termijn denkers, waar je verder niet zoveel aan hebt.
Een flapuit of een recht door zee iemand is voor de langere termijn, misschien op de korte termijn niet altijd even leuk, maar ze zijn wel eerlijk en je weet dan ook wat je aan ze hebt.
En dan is het wat mij betreft take it or leave it.
Ik denk dat je moeder je een welopgevoed persoon wilde laten zijn, je mag dan discusieren over de opvoeding, maar de bedoelingen waren goed van haar.
Ik ben wie ik ben en ik word steeds meer Ik.
A ik denk dat je gelijk hebt. Ooit dacht ik er anders over en vond ik het vervelend dat ze me zo op de huid gezeten heeft toen, maar ik weet nu waarom ze dat deed.
Rijnmeermin, dat heb ik nou ook: Hoe ouder ik word, hoe meer 'ik' ik word. :) Fijn is dat.
jezelf zijn, is moeilijk. Als je zo bent opgevoed. Ja, dan heb je een "late pubertijd". Je hebt jaren geleerd hoe iets wel of niet moet. en nu wil je kiezen voor jezelf. behoorlijk moeilijk soms, gewoon omdat jij je dingen hebt "eigen gemaakt". Dingen waar je vroeger misschien bij dacht:'dat wil ik niet zo, maar het "hoort" zo." Neem er de tijd voor Kati. Want zoveel jaren "ervaring", goed of slecht zijn niet zomaar "weg"..
ik herken dat wel kati,
ik ben ook een flapuit en loop daar wel eens tegenaan, maar ik ben wie ik ben...
te nemen of te laten:-)
mooi geschreven vrouw,
be yourself
Thanks Klaproos. Ons kent ons he. ;)
Moortje, af en toe je puberaal gedragen is wat anders dan n late puberteit. Daar heb ik gelukkig geen last van. Af en toe lekker gek doen weer wel. :)
Post a Comment