Friday 24 August 2012

Acceptatie

In mijn leven ben ik nogal onzeker geweest. Over mezelf, over dingen die ik deed of niet deed, over hoe ik over zou komen en gewoon over mijn totale zelfbeeld eigenlijk. Pas de laatste tijd begint dat veel beter te worden. Ik merk dat ik mezelf beter begin te accepteren. Het begint met jezelf te accepteren.
Ergens ben ik een perfectionist. Je zou het niet echt zeggen als je de chaos ziet hier af en toe, of de chaos in mijn hoofd, maar och dat heb ik allang geaccepteerd, chaos. Het zit hem meer in mijn verwachtingen van mensen. Ik verwacht dat zij reageren of doen of zijn zoals ik wil dat ze zijn. En dat kan natuurlijk nooit! Het heeft dan ook lang geduurd tot ik dat kon en wilde accepteren. Ook dat is iets van de laatste jaren, zo niet het laatste jaar.


Het zal allemaal zijn oorsprong hebben, je jeugd, hoe je opgevoed bent, hoe je ouders waren, hoe ze tegen jou waren. Mijn vader was een vrij strenge man. Hij was zelf steng opgevoed en hij was een militair dus je kunt zeggen, behoorlijk streng. Maar als ik nu kijk naar hoe ik naar een man kijk, hoe hij in mijn ogen zijn moet, kijk ik toch naar mijn vader. Hoe hij was. Ook al lag ik als puber regelmatig met hem overhoop doordat wij verschillende ideeën hadden en hij streng was. Misschien doen alle vrouwen dat wel. Dat weet ik niet eigenlijk. Ik weet wel dat als hij nog geleefd had, wij in verschillende dingen lijnrecht tegenover elkaar hadden gestaan, maar naar mate ik ouder (en wijzer *ahum*) geworden ben, we waarschijnlijk wel beter met elkaar hadden kunnen opschieten. Nu ik zelf pubers heb, snap ik hem beter.

Nu er binnenkort verkiezingen zijn, laaien hier en daar discussies op tussen mensen over hun politieke voorkeur. Ik hield mij er altijd verre van, ik hou niet zo van dat gekissebis over politiek. Alleen kan ik er niet zo goed tegen als er oneerlijkheid om de hoek komt kijken. Gegraai, oneerlijke verdeling, enzovoort. Mijn ouders hadden hun eigen politieke voorkeur en toen ik 18 werd wist ik niet beter of ik stemde ook wat zij stemden. Ik had geen trek me erin te verdiepen. Mijn Oudste zoon is nu ook net 18 en mag ook gaan stemmen. Ik zeg hem duidelijk dat hij zelf moet kiezen waarop hij wil stemmen, niet zomaar als een kip zonder kop iets doen omdat het 'stoer' is, of omdat hij wat hoort op straat. Nee, echt nadenken. De Stemwijzer invullen bijvoorbeeld. Nadenken. Het gaat hem ook aan tenslotte.



Ik werk in de thuiszorg. Mijn oudjes praten regelmatig over het feit dat er binnenkort waarschijnlijk op hun pensioen gekort gaat worden. Nu heeft de VVD het onzalige plan opgepakt om de thuiszorg zelf te laten betalen. Ik weet nu al dat een hele hoop oudjes dit niet meer kunnen gaan betalen. De mensen die nu nog op zichzelf wonen, moeten opgenomen worden in bejaardentehuizen of verzorgingstehuizen als gevolg daarvan.
De zwakkeren in de samenleving worden zo weer gepakt. Op Facebook 'praat' ik met kennissen, vrienden, familie over hoe oneerlijk ik dat vind. Maar het enige wat ik hoor is: 'Zou je papa niet leuk gevonden hebben dat jij die politieke voorkeur zou hebben!' van een van mijn neven. Ik lees het en denk: 'Waarom moet mijn vader daar nu weer bij gehaald worden, simpelweg omdat jij nóg doet wat je vader wilt ook al is hij er niet meer?' Om meteen te denken: 'Nee, accepteer elkaar's standpunten, zonder elkaar te veroordelen.' Je bent familie maar dat wil niet zeggen dat je hetzelfde hoeft te denken! Ik denk zus hij denkt zo. Maar hij is wel familie! Wat niet wil zeggen dat ik denk dat hij gelijk heeft, maar dat is iets anders.

Als de mensen elkaar wat meer zouden accepteren hoe ze zouden zijn, dan zou de wereld er toch een stuk prettiger op worden? Zonder elkaar te beoordelen of veroordelen. Het valt niet mee, zeker niet en iedere dag opnieuw zul je jezelf tegen komen. Ik blijf het proberen. Vaak elke dag opnieuw. Ik hoef het niet overal mee eens te zijn, maar ik zal mensen moeten accepteren zoals ze zijn. En niet moeten proberen te veranderen. Die tijd heb ik gehad en dat beviel helemaal niet!

© KH

4 comments:

A van de Aa said...

Beter een georganiseerde chaos, dan een ongeorganiseerde leegte. Peter J. Gerritsen


En de liberaal is de socialist van de toekomst.

Rechts is voor die die denken dat ze het gaan maken, en de weinige die het "gemaakt" hebben, links worden ze met het verstrijken van de jaren vanzelf.

Kati said...

Geweldig A! Zat hier om jouw opmerking te grinniken! Mag ik die een keer quoten? :D

A van de Aa said...

Als jij dat wil mag jij hem quoten.

Let wel, de eerste is niet van mij.

Kati said...

Nee ik bedoelde ook de 2e! :) Die is ijzersterk! Leuk voor mijn VVD stemmende familie! ;)