Wednesday 11 July 2012

Wie ben je werkelijk?



Gisteravond keek ik, zoals elke dinsdagavond, weer naar het KRO programma 'over de streep'.  
Jongeren vertellen niet altijd wat ze meemaken in hun leven en laten niet het achterste van hun tong zien, doen zich anders voor dan ze in werkelijkheid zijn. De vraag die de mensen van deze Challenge dan ook regelmatig stellen is: Who are you really?

Dat bracht mij aan het denken. Wie ben je werkelijk? Wie ben ik werkelijk? Wie zijn wij werkelijk?
In het dagelijks leven krijg je van veel mensen te horen hoe zij jou zien. Zij leggen je als  het ware hun stempel op. Zij hebben voor zichzelf al hun beeld over jou bepaald, nog voordat ze werkelijk weten of moeite doen te weten te komen, hoe jij werkelijk bent, of in elkaar zit. Maar ook om zichzelf te laten zien. Mensen oordelen of veroordelen anderen graag blijkbaar. Zo zit de huidige maatschappij, helaas, nu eenmaal in elkaar.
Je bent een flapuit, een druktemaker, een regelneef, een schooljuf, een kattekop, een kreng, een wijs iemand, of iemand die voor anderen klaar staat, je bent stil, of juist niet, je bent iemand waar anderen geen  hoogte van kunnen krijgen, je wordt aardig gevonden, of niet, maar vervelend en een bemoeial. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het begint vooral op de middelbare school, hoewel het er ook al op de basisschool heftig aan toe kan gaan. Je hoort erbij of niet. Er wordt nogal veel van je gevonden nog voor dat men je echt kent, of de moeite neemt je te kennen.
Je bent nogal veel: In andermans ogen. Mensen die jou waarschijnlijk diep van binnen niet eens echt goed kennen. Maar wel meteen klaar staan met hun oordeel over jou, of hoe jij in hun ogen bent.
Doe jij dat zelf ook? Ook als je er zelf een hekel aan hebt, hoe anderen dat over jou doen?


Bij zo'n Challenge day bij 'Over de streep' vragen ze op een gegeven moment: 'Als mensen me echt zouden kennen zouden ze weten dat...'
Wat zouden ze weten als ze jou echt zouden kennen?
Laat jij het toe, dat anderen jou echte, ware ik, mogen zien?

Als ik zelf er goed over na denk, roep ik altijd wel hard over mezelf: 'What you see is what you get', en in grote lijnen klopt dat ook wel, maar ik denk dat ik toch nog een groot aantal dingen wegstop, die ik niemand laat zien. Mijn onzekerheid, mijn angsten, sommige gedachten over mijzelf. Andere dingen in mijn leven.
Maar ik denk dat iedereen dat wel heeft. Het ergste vind ik het oordelen over anderen, zonder dat men de moeite wil nemen de ander echt te leren kennen.
Ikzelf ben op de middelbare school gepest. 2 jaar lang. Door meiden die mij een makkelijk doelwit vonden.
Je draagt dat altijd met je mee al is het haatdragende er al jarenlang af, gelukkig wel. Het heeft mij wel gevormd tot de persoon die ik nu ben, denk ik. Samen met andere dingen uit mijn leven uiteraard.

Zelf probeer ik niet te oordelen over anderen. Natuurlijk ben ik ook maar een mens, maar ik merk dat zodra iemand anders tegen mij iets zegt over een ander, die ik niet ken, of diegene ook niet eens, ik meteen in de verdediging schiet. Of dat komt doordat ik zelf gepest ben? Ik weet het niet. Ik weet wel dat zo'n tv programma veel los maakt, niet alleen bij deze scholieren, maar ook iedere week weer bij mij.
En dat is alleen maar goed. Een 'beetje' meer nadenken over wat je doet en hoe je doet tegen anderen is nooit verkeerd!

© KH

6 comments:

klaproos said...

een oordeel geven doen mensen snel,
maar hebben soms niet goed in de gaten wat het met de ander doet,
dat is wel erg .
héél erg ...

Kati said...

Precies Klaproos

Daan said...

ben zelf 9 jaar gepest op school, van de basisschool en door tot het laatste jaar van de mavo, dus ik kijk wel raar uit voor ik iemand vertrouw, vooral leeftjdsgenoten. vooral 'vrouwen'...

denk dat veel oordelen een soort van mechanisme is, een manier om het jezelf makkelijk te maken (want dat doe je op een gegeven moment, de automatische piloot gebruiken, bij zowat alles in je leven, anders wordt je doodmoe) en dat de ik zelf ook (en jij ook als je op een bepaalde manier reageert op iets wat ik schrijf. dat doe je niet bewust, maar vaak wel automatisch, omdat dat jouw overlevings-mechanisme is...)

veel mensen hebben een grote blinde vlek voor hun eigen gedrag en dat zie je pas echt goed als je je bewust wordt van wat je allemaal irritant vindt aan een ander...)

vaak wil je jezelf ook beschermen voor oordelen van buitenaf en dan doe je zelf vaak dingen die wellcht niet aanvaardbaar zijn voor een ander, maar ook daar een mening over hebben is eigenlijk al een oordeel...

Iedereen doet wat ie doet, en om met een van de foto's te spreke die je gebruikt: niemand weet wat een ander heeft meegemaakt in zijn leven, ieder draagt zijn eigen lasten mee... de ander met liefde en mededogen tegemoet treden is al een heel mooie stap...

Christiaan said...

Je slaat precies de kop op de spijker, Kati.

A van de Aa said...

Een oordeel is meestal een veroordeling.
Hokjes plaatsen, vakjes zetten en als het niet bevalt de laatjes dicht.
Wie zijn we ?, wij zijn dat wat en hoe het leven van ons gemaakt heeft.

Anonymous said...

De meeste mensen denken dat ik zachtaardig en lief ben hahahah Nou ik ben wel voorzichtig en niet zo snel met reageren denk eerst na.Maar ben veel harder als er vaak over me word gedacht.

Mensen waarmee je samen leeft kunnen zich soms nog best vergissen in je.

Mensen doorgronden en plaatsen is vaak bijna niet mogelijk volgens mij.