Monday 30 July 2012

Mezelf terug vinden


Hier stond gisteren een heel ander blog. Een blog over mijn gevoel omdat mijn zoon het zo moeilijk had met zichzelf, met zijn gevoel zodat hij besloten had in een opwelling meer, om op zichzelf te gaan wonen. Die opwelling, zo bleek gisteren, kwam door andere invloeden. Ik wil er niet al te diep op in gaan, zijn vertrouwen heeft een deuk opgelopen, net als het mijne. Dat van hem door de man op wie hij moet kunnen bouwen, dat van mij door de man met wie ik ooit getrouwd was. Ik had het aan zien komen, hij niet.

De reacties van 1 persoon op mijn blog gisteren hebben mij doen besluiten het te verwijderen. Door verkeerd lezen, verkeerd interpreteren door haar van mijn situatie en gevoel werden er dingen gezegd waar ik niets mee kan. Wat ik niet wil lezen. Natuurlijk is iedereen vrij om te reageren. Graag zelfs. Maar is er niet een soort van 'code' online? Je kent elkaar niet, elkaars situatie niet dus waarom zou je elkaar dan aanvallen om wat de ander schrijft. Ik heb dat ooit al meegemaakt op een forum, vrouwen die elkaar om het minste geringste aanvallen, de reden waarom ik er weggegaan ben. Het is niet de manier waarop ik in het leven wil staan. Mensen aanvallen om wat ze meemaken.
Er zijn redenen waarom ik niet het hele verhaal vertel.  Het is een openbaar iets zo'n blog. Maar als ik niet schrijf, barst mijn kop uit elkaar. Mijn blog is mijn blog. Ik kan en mag er schrijven wat ik wil. Daar mag je op reageren. Het  hoeft niet. Ben je het er niet mee eens, mag je nog reageren maar hou het alsjeblieft een beetje netjes. Gelukkig doen de meesten dat dan ook, een uitzondering daargelaten. 

Ik ga ondertussen gewoon verder waar ik gebleven was. Met mezelf herpakken, terug vinden en doorgaan op de ingeslagen weg. Ik weet dat het niet aan mij gelegen heeft dat zoon zijn biezen wilde pakken, dat heeft hij me gisteren zelf verteld. Ik moet niet meteen de schuld bij mezelf zoeken meer. Ik weet dat ik het goed doe of goed gedaan heb. En op die voet ga ik verder. 


Zoon mistte ons. Hij zat daar alleen in de flat van zijn vader die eerste avond en overdacht alles nog eens. Hij kwam tot de conclusie dat hij daar ook maar alleen zat. Dat zijn moeder best wel 'chill' was en hij zijn irritante broertje zelfs mistte. Zijn stiefvader en de hond vooral, laten we die niet vergeten. Maar zo zei hij: 'Ik wil wel leren hoe je de was moet doen hoor mam, of hoe je moet koken voor jezelf, want tja, ooit ga ik toch.' Tja, ooit gaat hij toch. En of hij nou 18 is of 25, of 35, janken zal ik toch. Ik ben nu eenmaal een emotioneel type. Alleen hoop ik dat hij de volgende keer om de juiste redenen gaat. Niet omdat hem iets op de mouw gespeld is wat grove leugens zijn. Amen!

© KH


12 comments:

A van de Aa said...

Hai Kati

Ik wens je dan nogmaals sterkte met de reis die alleen jij kan maken de weg naar jezelf te vinden.

Ben wel blij te lezen dat je zoon wil gaan leren om zelf de was te gaan doen en potje leren koken.
Ik wens hem met dat laatste veel sterkte en succes, ondergetekende weet hoe moeliijk het is, heeft ooit de soep aan laten branden.
Mag sindsdien van de vrouw ook niet meer in de keuken, tenzij Cup a soup maak.

En als ik het zo allemaal lees, met je zoon, komt het allemaal wel goed ;-)

chess said...

Ik heb je blog van gisteren die je eerst had geplaatst niet kunnen lezen. Je had die al weggehaald.

Ik ken je situatie wel beter en ik vind dat je het goed beschreven hebt.Iedereen kan reageren maar blijf wel respectvol ook al ben je ergens niet mee eens. Je zei pas alles heeft een reden, zo ook dus die avond voor je zoon alleen in de appartement van zijn vader....hij is gaan nadenken, (wat hij dus echt nodig had) en heeft zijn conclusie's getrokken. Het zegt ook weer wat over hem dat hij wil leren wassen, koken enz. Goed van hem. Ik hoop dat hij toch zijn verdiende rust (in zijn hoofd) gaat krijgen.

groetjes en een dikke knuf voor jullie allemaal!

Chess

Kati said...

A, dank je wel, sorry dat jouw reactie van gisteren ook gesneuveld is daardoor. Soep laten aanbranden, tja dat kan de beste overkomen, toch? ;-)

Chess, dank je voor je reactie. Ik denk idd dat alles n reden heeft en het zal zoon helpen 'groot' te groeien. Hij is nu bezig zijn grenzen te bepalen denk ik. Voorlopig alleen nog bij mij hopelijk ook bij anderen.

Daan said...
This comment has been removed by the author.
Kati said...

Beste Daniëlla, ik heb t je al eerder gezegd: jij wil dmv jouw manier van reageren dat ik in jouw spiegel ga kijken. Maar ik zal toch echt in die van mij moeten kijken. Jouw pad is t jouwe, mijn pad kan weer anders lopen. Uiteindelijk hebben we beiden maar 1 doel: een betere versie van onszelf worden. Dat kun je alleen bereiken doordat je er zelf aan werkt, niet doordat een ander je zegt in zijn spiegel te kijken of zijn pad te bewandelen. En dat probeer ik je nu al n paar maanden duidelijk te maken. Er gebeuren dingen in n ieders leven waardoor dat pad bemoeilijkt wordt te bewandelen. Dan kun jij niet zeggen: je moet dit of dat doen, wwant je kent de volledige situatie niet. Het was mij te dwingend. Raad is fijn, reacties ook, maar c'est le ton qui fait la musique

Anonymous said...

Fijn te horen dat hij weer terug is! In dit geval was het wel HEEL snel duidelijk dat alles gebeurt met een reden ;-) Help hem op zijn pad naar zelfstandigheid. Super dat hij zelf aangeeft daar jouw ondersteunung in te willen.
And last but not least: het is JOUW blog waar jij zelf over mag beslissen. JIJ bepaalt de weg naar jouw eigen doel. Mensen die dit niet kunnen accepteren en hun stempel willen blijven drukken om het op HUN manier te doen (en zijn die WEL gelukkig dan, hebben die hun doel van volledig geluk al bereikt???) moeten nog veel leren... Leren doe je in rust, waarin jouw deel van vrijheid om je heen zich kan ontplooien tot realistisch nadenken. Niet door de druk van anderen. Al helemaal niet als je al diverse malen hebt aangegeven die druk niet in je leven te willen. Blijkbaar zijn mensen die dan toch doorgaan geblokkeerd, zijn ze te druk met zichzelf om met een ander te kunnen meeveren en hun wensen te accepteren en hiermee om te gaan... Dit soort mensen zul je je hele leven blijven tegenkomen maar het is JOUW keus om hen invloed op je te laten hebben, of ze niet toe te laten...
Enneh... janken doet volgens mij ELKE moeder als een van haar kuikens uitvliegt :-)))
xxx Mootje

Daan said...
This comment has been removed by the author.
Kati said...

Idd Mo precies zo dacht ik ook, allen jij verwoord t beter ;)

Daan, you've got a long, long way to go! Sterkte!

chess said...

Quote:"aangezien het enige wat ik op je antwoord kan bedenken is : oh fuck off, with your endless self indulgent twaddle, laat ik het maar zitten, denk ik..."

Is dit nou respect naar een medemens?
Laat het idd maar zitten. Als men niet naar jou zogenaamde goedbedoelde raad luistert krijg jij het meteen op je heupen.

Quote:"je bent kennelijk nog te makkelijk gekwetst en je hebt knusheid nodig die ik je niet ga geven... "

Wat is hier mis mee? dat zij knusheid nogdig heeft? Niet iedereen heeft een betonnen muur om zijn/haar hart.

Daan said...
This comment has been removed by the author.
Anonymous said...

@Daan: dat mensen zo op je reageren, komt omdat jij twee totaal verschillende boodschappen verspreidt:
1. Je stelt je kwetsbaar op i.v.m. je eigen zoektocht.
2. Je bent enorm hard in je oordeel als men jouw (wellicht goedbedoelde) tip of hint niet 1:1 overneemt.

Het komt soms 'rottig je strot uit'. Misschien heb je dat zelf niet in de gaten, of ben je verhard door alles wat je hebt meegemaakt. Ik zie enkel wat ik op Kati's blogs lees en het komt echt niet vriendelijk, meelevend, goedbedoeld of vredelievend naar de medemens over.

Nogmaals: misschien helemaal niet zo bedoeld van jou, maar jij begrijpt blijkbaar niet wat jij over jezelf afroept door je ongezouten en ongefundeerde commentaar.

Dat kán en dat mág, maar dat geeft andere mensen ook de vrijheid om het niet met je eens te zijn. Maar als iemand dan een weerwoord geeft, schiet je gelijk met je hakken in het zand en 'schopt' wild om je heen.

Je kunt er ook voor kiezen om je eigen woorden nog eens over te lezen en de emotie te proeven die uit je berichten spreken en proberen de volgende keer jezelf genuanceerder te uiten.

Je hoeft absoluut geen ja-knikker te zijn of altijd met anderen mee-lullen, doe ik ook niet, maar je moet wel een beetje kunnen en willen meeveren. Jij denkt dat je hulp biedt aan Kati, maar Kati heeft zelf al een aantal malen aangegeven dit soort hulp (wat JIJ als hulp ziet) niet te wensen. Waarom respecteer je haar wens niet, waarom blijf je stug volharden in jouw harde aanpak? Dat kan misschien voor JOU werken, maar dan geldt dat niet gelijk naar iedereen!

Ik wens je veel succes en wijsheid en vooral sterkte in de zoektocht naar jezelf. Ik hoop van ganser harte dat dit niet de échte Daan is die ik 'ken' van de commentaren op Kati's blog.

Mootje

chess said...

Quote:"dat jullie denken dat ik een hard en medogenloos type ben {hahahaha!!!}: dat zou best wel eens kunnen komen omdat ik een moeder had die meteen op mijn gevoel dook en er haar eigen pijn en dingen op plakte.."

Dat je moeder meteen op jou gevoel dook en haar eigen pijn en dingen op plakte wil niet zeggen dat jij dat ook bij Kati moet doen.
Jij bent waarschijnlijk harder door geworden (misschien zelfbescherming) maar doe het niet bij een ander.Niet iedereen is hier van gediend.

De woorden "fuck off" viel bij mij in het verkeerde keelsgat en ja dan vind ik het respectloos overkomen.