Challenge: ik ben wie ik ben

God grant me the serenity to accept the people I cannot change, the courage to change the one I can, and the wisdom to know it's me. ~Author unknown, 

 

De woensdag Challenge met Daan omdat we geen genoeg kunnen krijgen van de Trust 30 uitdaging.

Daan heeft deze week de quote uitgezocht maar ik had het zelf kunnen doen. O wat heb ik vaak moeite met mensen te accepteren zoals ze zijn. Zelf ben ik verre van perfect, waarom zou ik anders besloten hebben aan mezelf en mijn innerlijke groei te gaan werken door dit soort uitdagingen aan te gaan met mezelf? Maar ook al heb ik normaal gesproken een hekel aan veranderingen, toch wil ik soms mensen wel veranderen.

Dat laatste is de laatste tijd al wel wat minder. Roep ik zelf altijd om het hardst dat men mij maar moet nemen zoals ik ben, take it or leave it, toch wil ik zelf wel eens dat mensen anders zijn dan ze zijn.
Nu ik erover nadenk: Gisteren nog, bij de mevrouw van mijn blog van gisteren, kwam het nog ter sprake. We hadden het over mensen die we allebei kenden en ik zei nog dat ik die mensen nooit meer zag na mijn scheiding. Het loopt zo in het leven, sommige mensen kunnen niet met een scheiding omgaan, vinden het bedreigend of er is wat anders wat ze niet willen vertellen tegen je. Ik zei nog dat ik altijd mezelf ben, waar dan ook, wat ook echt zo is, ik doe me nooit anders voor dan ik ben. Ik zei nog: 'Ze nemen me maar zoals ik ben of anders niet'. Maar nu denk ik: Ik nam die mevrouw niet zoals ze is. Dat kon ik niet. Ik wilde het zelfs niet. Haar overtuiging, haar ontkenning dat er geen holocaust geweest is, daar kon ik niet bij werken, bij een mevrouw met zo'n overtuiging. Dus er zijn wel degelijk mensen die ik niet kan of wil nemen zoals ze zijn. Ik heb ook niet de moeite genomen haar te proberen te veranderen. Het zit al ruim 65 jaar ingebakken dat idee. Wie ben ik dat dan te veranderen? Ik ken mezelf té goed om te weten dat het teveel onrust in mijn lijf zou veroorzaken om dat maar zelfs te trachten te proberen. Dus ja, misschien accepteer ik haar wel zoals ze is, alleen wil ik daar niet iedere week getuige van zijn. En heb ik voor mezelf gekozen. Om bij mezelf te blijven, zoals ik ben, met mijn normen en waarden. Die keuze heb ik dan.



Mensen die ik wel kan veranderen, zijn bijvoorbeeld mijn Lief. Toen ik hem leerde kennen was hij een vreselijke onzekere man. Nu we al vijf jaar een relatie hebben is hij een heel stuk zelfverzekerder. Hij is veranderd, niet alles in de goede zin, en hij is er nog  lang niet, hij heeft een weg te gaan, maar die stappen zijn gezet. Hij heeft het zwaar, mijn Lief. Zijn moeder is vorige week opgenomen met een virale hersenvliesontsteking en het wordt nog zwaarder. Het zit aan de linkerkant bij haar spraakcentrum. Ze praat dus niet en moet binnenkort naar een revalidatiecentrum en wellicht naar een verpleegtehuis. Van een vitaal iemand die nog alles zelf deed in haar eigen huis en tuin, veranderd iemand op slag van een hulpbehoevend persoon. Lief moet nu laten zien dat hij sterk kan zijn, zijn emoties in bedwang houden vooral tegenover zijn moeder en klaar staan voor haar. Het zal veel van hem vergen. Zijn Pdd-nos zal hem vaak in de weg komen zitten. Maar het zal hem veranderen in een sterkere man.



Hoe blijf je nou jezelf? Ik zou het niet weten. Ik doe niet anders. Ik blijf altijd mezelf, soms tot ergernis van mezelf, dat ik tegen mezelf moet zeggen: waarom doe je dat nu? Waarom flap je dat er nou weer uit? Doe nou eens niet zo druk? Natuurlijk pas ik mij ook wel eens aan, kleine dingen, bij mijn oudjes bijvoorbeeld. Maar toch, binnen het mezelf zijn, zijn ook weer gradaties. Een ABN-pratende Kati, een Brabants pratende Kati, maar toch, het is allemaal mezelf. Een drukke Kati, een rustige Kati, het kan allemaal, What you see is what you get. It's me, take it or leave it! I am what I am, I can't help myself!

© KH