Crisismoe!

Ik ben het zat. Dat geneuzel en gezeur. Je kunt de televisie niet aanzetten of je hoort hele financiële verhandelingen over dé crisis. Economen en politici die het hartgrondig met elkaar oneens zijn over hoe we deze crisis toch moeten bedwingen. Rechtsom of linksom, ik wil er niks meer over horen.
Dan maar de kop in het zand, ik ben het beu! Hartstikke beu!



Natuurlijk is het belangrijk, dat snap ik ook wel.
En ik hoor absoluut niet tot die groep die het zich kan veroorloven het maar te laten gaan en de kop in het zand te steken en doen of er niks aan het handje is, was het maar waar. Maar zeg nou eerlijk: Je wordt er toch doodmoe van! Iedereen die je ontmoet, je durft niet meer te vragen hoe het gaat omdat je zeker weet dat je een antwoord krijgt dat in zekere zin met de crisis te maken heeft. Het gaat, naar omstandigheden, of, je weet wel, de crisis he.. Met al die toestanden die deze regering uithaalt is het er niet leuker op geworden nee. Ik weet er alles van. Maar verdikke, geniet dan van de dingen die geen geld kosten! De zon, de lente, de bloemetjes die weer opkomen, de kwetterende vogels. Er is toch wel iets? Soms zijn er mensen die niets meer zonnig in kunnen zien. Ook wij hebben het niet altijd even makkelijk met 2 opgroeiende (en studerende) kids, maar blijf tenminste nog positief, zie het glas als halfvol, voor je eigen gemoedstoestand.



Geld moet rollen zei men vroeger altijd.
Nu ben ik natuurlijk een leek maar mij lijkt dat om een economie draaiende te houden je de mensen juist geld moet laten uitgeven zodat je de economie weer een boost kan geven. Maar zoals het tegenwoordig gaat, ontslagen, alles wordt duurder het salaris minder, houdt de Nederlander (en niet alleen in ons land) de hand op de knip. Logisch gevolg lijkt mij (weer als leek) dat de crisis alleen maar erger wordt en niet minder. Winkels moeten sluiten omdat ze niet kunnen draaien van minder inkomsten. Supermarkten verhogen hun prijzen om vervolgens hard te roepen dat ze korting geven. Dat laatste stond onlangs nog in een krant over 's lands grootste kruidenier die op de kleintjes hoort te letten. Ja zijn eigen kleintjes vast wel! Zo kan ik het ook.
Gaat een land niet juist sneller terug naar de vooruitgang, naar groei als er meer uitgegeven wordt door de consument? Maar waarom wordt er dan op alles zoveel bezuinigt of wordt duurder waardoor er nog minder uitgegeven kán worden? Is dat niet vreselijk onlogisch?



Och ja, ik ben maar een leek he. Gelukkig hebben we daar Mark voor. Laat die maar schuiven, Mark zit na weer een maatregel in zijn torentje lekker met een cognacje en een sigaartje en denkt bij zichzelf: Heb ik toch maar mooi weer geflikt.
Och, ooit komt ook Mark tot bezinning mogen we hopen. Ik vrees van niet, maar hoop doet leven.
Of zoals hét gezegde bij ons thuis is: Hij moet nog veel terugkomen. (zie blog van afgelopen maandag)

Maar vooralsnog, ik ben er klaar mee, moe, crisismoe. Zoals zovele mensen op de wereld die ermee te maken hebben.
En laten we wel wezen: zijn er niet ontzettend veel mensen op de wereld die het echt vele malen slechter hebben dan wij in onze, nog vrij luxe, positie met hen vergeleken?

© KH