Wednesday Wisdom; Nine Eleven

Ze zeggen wel eens bij grote gebeurtenissen; weet jij nog waar je was toen...
Ik weet nog waar ik was toen Lady Di het ongeluk kreeg, toen ik hoorde dat Freddie Mercury overleden was en zo weet ik ook nog precies wat ik deed toen de vliegtuigen in New York in de Twin Towers vlogen!
Mijn oudste zat op de basisschool en zat boven met een vriendinnetje te spelen. Ik hoorde ze lachen, ze hadden de grootste lol met z'n tweeën. Het was een uur of 4 en As the World Turns begon wat ik weer was gaan volgen na een lange tijd. Ik zat dus mijn favoriete soap te kijken toen het onderbroken werd door een ingelaste nieuwsuitzending. Ik zat als versteend te kijken. Met open mond en mijn hand voor mijn mond geslagen. Je zag een rokende toren en ineens kwam dat tweede vliegtuig en vloog zomaar in die tweede toren! Ik vergeet nooit meer de mensen die voor de ramen verschenen, die er niet meer uit konden, of die uit wanhoop naar beneden sprongen! Afschuwelijk!
De bel ging; het was de moeder van het vriendinnetje en ze had er nog niks van meegekregen. Ik nam haar mee naar binnen waar we samen aan de grond genageld stonden te kijken toen toren 1 instortte en er een grote stofwolk door de straten van New York vloog. Geschokt nam zij haar dochter mee naar huis en wij moesten over tot de orde van de dag. De tv bleef wel aan, maar de familie moest toch eten. Ik geloof dat we de rest van de avond alleen maar gekeken hebben naar de afschuwelijke beelden. En de volgende dag ook nog. Het was onvoorstelbaar.

De wereld is er niet veel beter op geworden sinds die tijd geloof ik. Je wil denken van wel, maar oorlog na oorlog is er door gekomen. Aan de ene kant logisch maar aan de andere kant; is de wereld er zoveel op vooruit gegaan?

© KH