Wednesday Wisdom; tijd vliegt

De tijd vliegt! Het is alweer mei vandaag en alweer 8 maanden geleden dat we afscheid moesten nemen van onze geliefde viervoeter/maatje/mijn allerbeste vriendinnetje... Ik heb het er nog steeds best moeilijk mee, het komt en gaat in vlagen. Ik weet dat jongste zoon er ook nog mee worstelt. Wij hadden zoveel aan haar qua troost en dergelijke. Soms voel ik me een beetje verloren en weet ik niet goed bij wie ik  nu terecht kan.  Eigenlijk niemand, want bij haar kroop ik in haar vacht en ik kon er alles bij kwijt wat ik tegen niemand zei.
Een hond biedt troost als je het nodig hebt, en zij zeker! Ze voelde ons zo erg aan. Oh zeggen mensen dan, 8 maanden, nou dan moet je er onderhand wel overheen zijn. Maar die snappen niet hoeveel je van een hond kunt houden en wat een tophond ze was. Als ik me eens alleen voelde in al het autisme gedoe dan kon ik dat bij haar kwijt, of als ik destijds tijdens mijn scheiding of ervoor me alleen voelde, dan was ze er ook. En nu voel ik me soms verloren zo zonder haar.

Tijd heelt alle wonden, dus dit zal ook wel helen, al zal ze altijd in mijn hart blijven zitten, heel diep!

© KH