Wednesday Wisdom; Be Careful

Be careful what you set your heart upon - for it will surely be yours.

          James Baldwin


Ongeluk

Je moet uitkijken wat je denkt want voor je het weet gebeurt het ook nog, tenminste zo ervaar ik dat. En meestal zijn die dingen negatief ook, want je denkt nooit eens; Laat ik eens de honderdduizend winnen en dat het dan gebeuren gaat.
Ik dacht zo vorige week nog dat ik eigenlijk nooit een ongeluk gehad heb, ja wel eens tegen een auto aangereden met een paraplu in de regen maar dat liep met een sisser af. Niet echt noemenswaardig zeg maar. Kind lag in het ziekenhuis, net geopereerd aan zijn blindedarm en ik wilde snel naar hem toe in de stromende regen en zag die auto niet staan op het fietspad die weg wilde rijden van de parkeerplaats. Maar je moet die dingen dus niet denken zo blijkt maar weer.

Zo fietste ik gisteren nietsvermoedend naar mijn belevingsgerichte zorg cursus toen ik uit mijn ooghoeken ineens een auto keihard aan zag komen rijden. Ik fietste op het fietspad, hij moest stoppen, want er stonden aan zijn kant haaientanden. Sowieso hebben de fietsers hier in de stad bijna overal voorang want er zijn hier heel veel fietsstraten. Maar tijd om te reageren was er gewoonweg niet meer, ik denk voor beiden niet want voor ik het wist vloog ik van mijn fiets af en lag mijn arme fiets half onder de auto. Ik weet nog dat ik gilde en even later zat te schelden als een viswijf....
Gewoon reactie denk ik maar wel vreselijk voor schut achteraf. De twee jonge knullen stapten uit de auto en vroegen; 'Gaat het mevrouw?' (mevrouw ook)
Nee natuurlijk gaat het niet, zie je dat het gaat dan? Mijn broek (net nieuw) was kapot en daaronder bloedde ik zag ik. Mijn fiets (mijn arme fiets) lag verwrongen onder het voorwiel, mijn voorwiel helemaal verbogen. Moet je mijn fiets zien, krijste het viswijf en ik moet nog naar een cursus! Hoe moet ik daar nou komen? Er waren twee getuigen allebei werkten ze heel toevallig in hetzelfde gebouw als waar ik heen moest, een van hen was een collega uit een ander team. Kennelijk heb ik gezegd waar ik werkte en zij vroeg meteen wie mijn teamleidster was en ze belde die van haar en vroeg haar of ze mijn teamleidster wilde bellen. De andere getuige was een man die bij de woningbouw werkte en zei dat ik hem daar kon bereiken als ik wilde dat hij moest getuigen.
Ik stond gewoon te trillen. Ondertussen zei iedereen dat ik rustig moest blijven. Blijf maar eens rustig! Een van de knullen nam mijn fiets mee en de andere ging zijn auto parkeren. Ze namen me mee naar hun school waar ik een glaasje water kreeg en mijn been verbonden werd.
Mijn teamleidster belde me dat ze er onmiddelijk aankwam en daar ben ik haar nog steeds vreselijk dankbaar voor! Zij heeft geholpen met het invullen van de papieren want ik heb daar geen kaas van gegeten.
Het bleek dat die jongen de auto van zijn vriendin bij zich had dus ik zei; 'Dus vanavond wordt er  nog een keer zo tegen je tekeer gegaan?'
Ik heb mijn verontschuldigen wel aangeboden maar hij snapte mijn reactie wel, hij had ook zo'n spijt maar gooide het op slecht zicht, het zicht werd hem ontnomen door een rij geparkeerde auto's. Ja, maar als jij rustig rijdt dan zie je wel fietsers aan komen he! Niet als je rijdt als een dwaas!

Ik ben er al met al goed vanaf gekomen. Alleen die schaafwonden, en wat dikke en blauwe plekken die ik al aan t insmeren ben met arnica. Mijn fiets heeft de grootste klap opgevangen. En de jongen is bereidt te betalen dus hopelijk komt het allemaal goed.
Voortaan dus niet meer van die dingen denken, dat blijkt wel weer!

© KH