Controlfreak

Bovenstaande quote zag ik vanmorgen en na (minstens) een halve dag weer overhoop liggen met mezelf vond ik het wel weer tijd voor een blog hierover.
Ik heb zoals eerder gezegd een partner met autisme. En hoe makkelijk ik soms ook praat in voorgaande blogs, (soms heb ik het rationeel wel op een rijtje hoe ik het wil benaderen) zo lastig is het in de praktijk.
Ik heb het niet onder controle zo gezegd wat de ander doet, of hoe hij reageert op bepaalde situaties.

Ik heb 2 puberzonen bijvoorbeeld. Hij blijft het heel lastig vinden om daar op een rustige manier op te reageren. Zelfs als ik een bepaalde situatie met hen al wel onder controle heb en het aan hem vertel, kan hij nog opvliegen over iets wat zij gedaan of gezegd hebben. Terwijl het al opgelost is. Ik kan daar maar niet aan wennen. De onrust die het met zich mee brengt.
Ik had altijd al een hoop onrust in mijn lijf toen ik nog met de vader van mijn kinderen getrouwd was. Hij was een man die alles wilde bepalen en waar ik mezelf niet meer kon zijn. Toen ik eenmaal de knoop doorhakte om niet meer bij deze man te willen zijn verdween de onrust ook samen met hem.
Een man met autisme (een volwassen man) brengt veel onrust met zich mee. Het klinkt misschien heel hard maar zo'n man is 'bewerkelijk'. Wij zijn constant dingen kwijt hier in huis die hij 'opgeruimd' heeft. Waar hij, als hij erop aangesproken wordt, dan weer boos over wordt, meer op zichzelf dan op een ander, maar toch: Onrust.



Nu ben ik misschien ook zelf wel iemand die graag wil dat de dingen gaan zoals ik wil dat ze gaan. Ik heb immers lang genoeg me naar iemand anders' wil moeten voegen. Maar toch, de onrust in mijn lijf, ik vind het naar. (zacht gezegd)
Ik kan geen controle uitoefenen op zijn leven, hoe hij wil leven, hoe hij gaat reageren. Ik kan alleen de controle over mijn eigen leven nemen. Of kan dat?
Is mijn levensmotto immers niet:



Dus de reden dat hij destijds in mijn leven is gekomen en dat we zijn waar we nu zijn is ook niet voor niets, de reden waarvoor daar kom ik ooit vanzelf wel achter. Het enige is dat ik ermee moet leren leven, rust voor mezelf moet leren bewaren en na een volgende botsing of ergernis (in welk huwelijk is dat immers niet, daar hoef je geen autisme voor te hebben) weer kalm te worden.
Ik weet dat mediteren in mijn geval helpt alleen krijg ik daar hier in deze hectiek nooit de kans voor.
Gelukkig heb ik nu anderhalve week vrij en kan ik even tijd voor mezelf nemen. Even bijtanken. (hoewel je als je werkt juist afgeleid wordt en soms opgeladen wordt gek genoeg, of misschien ook weer niet gek)



© KH