Nog beter luisteren naar je lichaam

The greater part of human pain is unnecessary. It is self-created as long as the unobserved mind runs your life.

- Eckhart Tolle

Sinds een aantal maanden heb ik weer last van een Frozen Shoulder. De tweede in een paar jaar tijd. Ik ben niet iemand die snel naar de huisarts loopt en al helemaal niet naar een fysiotherapeut. Zeker niet na de laatste keer, toen de Frozen Shoulder rechts behandeld werd en ik het gevoel had dat de fysiotherapeut mijn arm er haast af rukte. Ik had er meer last van dan zonder therapie. Dus toen een aantal maanden geleden mijn linkerarm pijn begon te doen, vreesde ik al het ergste. Het is nu zo'n maand of 4 aan de gang en de bewegingsbeperking is al flink merkbaar. Kan ik met rechts inmiddels weer goed mijn arm strekken, de linkerarm komt niet verder dan schouderhoogte, als hij dat al haalt. Ik had zo'n anderhalve week geleden bij mijn huisarts een E-consult aangevraagd. Overleg gepleegd wat voor pijnstillers ik neem plus maagbeschermer en of dat goed was ja of nee. Dat was prima. Maar ik kon altijd langs komen voor een injectie dat zou het herstel kunnen helpen. 

Een injectie, ik was er niet zo voor. Maar na een aantal nachten met weinig slaap en veel pijn, kwam er een nacht met hyperventilatie. En zo mogelijk, nog meer pijn. Het moet dus de spuigaten uit lopen, wil ik naar mijn lijf luisteren, kennelijk. Vanmorgen ging ik naar de huisarts voor zo'n spuit, voor advies, en zwaardere pijnstillers. Nog steeds wil ik liever een andere oplossing, maar als je aan het gaatje zit, wil je wel een paardenmiddel. 

 

 Eigenlijk stom, dacht ik laatst, dat het echt zo'n pijn moet doen, voor ik naar de dokter ga, of wat doe eraan. Waarom luister ik (nog steeds niet) naar mijn lichaam? Waarom ga ik niet naar een osteopaat of naar een andere peut? Waarom ben ik niet gewoon een of twee keer per dag stil en mediteer ik zodat ik naar mijn lijf léér te luisteren? Op al die vragen weet ik misschien het antwoord wel, maar wil ik het niet weten. Geen tijd nemen voor mezelf, is er 1 van. Ook het feit dat Lief hele dagen om me heen hangt (niet letterlijk) omdat hij helaas nog steeds zonder werk zit, weerhoudt mij ervan de dingen te doen, die ik zou willen doen voor mezelf. In mijn huis. Raar eigenlijk. Ik heb geen aparte, eigen kamer waar ik me even terug zou kunnen trekken om even tot mezelf te komen. Jammer is dat wel. Stom ook.  

                                               

Vorige week had ik op het werk een werkoverleg. Er kwam een ergotherapeut langs die ons vertelde wat we wel, niet en hoe we dingen moesten doen. Omdat we in de thuiszorg nu eenmaal niet maar 1 cliënt hebben, is het belangrijk dat we op onze houding letten. Niet wringen, niet je rug gebogen houden maar recht, als je moet bukken door je knieën gaan en in mijn geval, met mijn schouder moet ik zeker de werkzaamheden meer gaan plannen. Dat deed ik nu niet. Als ik bij 1 cliënt de ramen zeem, doe ik dat bij de rest vaak ook de hele week. En dat is niet slim. Niet voor iemand die toch al zo'n last van zijn schouder heeft. De hele week dezelfde werkzaamheden verrichten met een Frozen Shoulder dat gaat fout. Dus ik moet gaan plannen. Die week doe ik dat bij die cliënt. Niet tegen Pasen of Kerst bij iedereen alle ramen tegelijk in 1 week gaan zemen. En ik moet gewoon leren te luisteren naar mijn lijf. Ik heb het al vaker tegen mezelf gezegd, maar ik doe het niet goed genoeg. Niet alleen goed als je iets mankeert, zoals ik, maar gewoon altijd goed. Je bent nooit te oud om te leren. 

© KH