Lichaam en Geest

Het hoofd zei tegen het hart
Waarom zit ik zo vol?
Het hart wist er geen antwoord op
Het had zo zijn eigen problemen

Het hart vroeg aan het hoofd
Waarom voel ik me zo zwaar?
Het hoofd wist er geen antwoord op
Het had zo zijn eigen problemen

Wat ze beiden niet wisten was
Dat ze allebei dezelfde problemen hadden
Al dachten ze van niet
Ze werkten niet samen

Zo ook de maag, die zich voelde
Alsof er een steen op lag
De lever, de darmen
Allemaal hadden ze problemen

Maar wat is er toch met ons aan de hand?
Vroeg het hart aan de anderen
Het hoofd dacht na
Ik denk zo zei hij, dat het stress is

We maken ons zorgen
We piekeren teveel
We voelen ons niet fijn
De anderen knikten instemmend

Maar wat doen we daar dan aan?
De maag tilde de zware steen van zijn maag en zuchtte
We moeten samenwerken, zo zei hij wijs
En weer knikten de anderen

Ademen, zo piepten de longen
Een vrijer gemoed, zo juichte het hart
Blijer zijn en denken, zo dacht het hoofd
En vooral niet meer piekeren

Bewegen, riepen de spieren opgewekt
Meditatie, dacht het hoofd na
En allemaal namen ze voor
Beter voor elkaar te zorgen, beloofd

© KH