Kati's Krabbels

Tuesday, 22 October 2024

Verantwoording afleggen.

Laatst appte een vriendin dat ze wilde afspreken maar op de dagen dat zij kon, was ik aan het werk, en de dagen dat ik kon, had zij wat anders. Ik heb altijd een week vrij als de wintertijd in gaat want ik kan slecht tegen het verzetten van de klok. Die week is voor mij. En toch, ik kreeg het verwijt niet flexibel te zijn. Ik voelde dat ik verantwoording moest afleggen waarom ik die week vrij nam, wat ik dan ging doen, en waarom niet met haar. Alsof gewoon een ‘nee, dan kan ik niet’ niet meer genoeg is of zo.

Nu is dat vaker zo, dat ik uitleg waarom ik iets doe, of laat. Aan mijn moeder, of deze vriendin of wie dan ook. Men geeft je het gevoel dat je uitleg verschuldigd bent. Terwijl je dat natuurlijk helemaal niet bent! Jouw leven is van jou, je bepaalt altijd zelf nog wat je daarmee doet! Maar dat mensen zo hun best doen om jou het gevoel geven dat je hen verantwoording verschuldigd bent, is natuurlijk niet goed.

In het geval van de vriendin heb ik haar erop aangesproken en gezegd dat zij me zo liet voelen. En dat ik haar geen verantwoording verschuldigd ben over mijn leven en doen en laten. Of het doorgedrongen is, weet ik niet. Maar de volgende keer kan ik ook zeggen dat ‘nee’ ook een antwoord is.

Zij kan me soms het gevoel geven dat ik mezelf niet kan zijn of mag zijn. En als je niet jezelf kan en mag zijn, weet je dan nog wel wie je bent? Of weet je het wel maar moet je je anders voor doen voor de ander omdat zij dat nu eenmaal van je vragen? Jezelf is dan niet goed genoeg meer. Krijgt je eigenwaarde een deuk, of je zelfvertrouwen? Blijf je wie je bent, van binnen, of ga je je toch anders gedragen in het gezelschap van de ander om hem/haar maar te pleasen? Je eigen ik ondermijnend. Het zijn vragen waar ik wel eens van wakker kan liggen.

In september ben ik 57 geworden en ik heb een tijdje geleden al besloten dat niemand meer mijn doen en laten, mijn manier van leven, mijn manier van praten, ‘te hard’ lachen, etc, gaat bepalen. Ik ben daar klaar mee. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk en zijn eigen leven en als mensen niet blij zijn met die van mij, is dat hun probleem en niet die van mij. Ik moet aan mezelf denken en mijn gezondheid en rust pakken als ik dat nodig acht. En ik ben aan niemand verantwoording verschuldigd.